Ήταν παραμονές Χριστουγέννων του 1980, καθόμουν στο χαλί και έπαιζα με ένα ξύλινο αλογάκι που είχε ζωγραφιστές λεπτομέρειες, μάτια, καφέ χαίτη και ουρά, και μια σέλα με πολλές λεπτομέρεις από την οποία κρέμονταν δύο δερματάκια που στο τελείωμά τους είχαν δύο μεταλλικούς κρίκους το καθένα οι αναβολείς.
Καθώς έπαιζα, ήρθε η μητέρα μου, έγκυος τότε στην αδερφή μου, κάθισε δίπλα μου, και έβγαλε ένα χαρτί με δύο καμπανάκια που τα ένωνε ένα γκυ, ζωγραφισμένα από την ίδια στην πάνω δεξιά γωνία του χαρτιού. Το ακούμπησε δίπλα μου και μαζί του έβαλε ένα κόκκινο μολύβι.
Τί είναι αυτό μαμά; Τη ρώτησα. "Είναι το χαρτί που θα γράψουμε το γράμμα σου για τον Άγιο Βασίλη." απάντησε.
-Μπορώ να ζητήσω ό,τι θέλω;
"ό,τι θέλεις!!" μου απάντησε και χαμογέλασε... τα μάτια μου έβγαλαν σπίθες!!!! Ήξερα ακριβώς τί ήθελα να ζητήσω από τον Άγιο Βασίλη... Και ξεκίνησα την υπαγόρευση.... (εγώ δεν ήξερα ακόμη να γράφω παρά μόνο το όνομά μου και αυτό με πολύ μεγαλη δυσκολία...)
Αγαπητέ μου Άγιε Βασίλη, είμαι η "ποδηλάτρισσα" και ήμουν πολύ καλό παιδί όλο το χρόνο που πέρασε! "μη λες ψέμματα στον Αγιο Βασίλη, αυτός σε βλέπει κάθε μέρα όλη μέρα και ξέρει όλες τις σκανταλιές σου" μου είπε η μαμά μου.. και γώ συνέχισα.. καλά δεν ήμουν συνέχεια καλό παιδί, αλλά ήμουν μόνο λίγο σκανταλιάρα, και θέλω να σου πω τι δώρο θα ήθελα να μου φέρεις για τα Χριστούγεννα, θα μου φέρεις δωρο ε; Η μαμά μου λέει οτι μπορώ να σου ζητήσω οοοοό,τι θέλω!! Εγώ ξέρω τι θέλω αλλά δεν ξέρω αν χωράει στο σάκο σου, αλλά εσύ που κάνεις τόσα μαγικά και μπορείς να κάνεις τους Τάρανδους να πετάξουν, θα τα καταφέρεις να χωρέσεις το δώρο μου μαζί με τα άλλα δώρα, αν δεν χωράει να το δέσεις πάνω στο έλκηθρο και να μου το φέρεις. !!!
Άγιε μου Βασίλη, αυτό που θέλω να μου φέρεις είναι ένα ποδήλατο!!! Με τρεις ρόδες για να μην πέφτω κάτω και σπάω το κεφάλι μου συνέχεια..... και αν μπορείς Άγιε Βασίλη μου, το ποδηλατάκι που θα μου φέρεις να είναι μαγικό!!!!!! Να πετάει ψηλά στον ουρανό, να με πηγαίνει στα σύννεφα, ψηλά και πιο πάνω.... να πιάσω τα αστέρια, να με πάει να κοιμηθώ στο φεγγάρι, να πετάμε ψηλά και να σκορπίζουμε χρυσόσκονη στον ουρανό και να φαίνεται ότι φτιάχνουμε αστέρια!!!! Άγιε μου Βασίλη, θέλω με το ποδηλατάκι μου να πάω στον πλανήτη Β-12 και να δώ την τριανταφυλλένια, να την ποτίσω και να της κάνω παρέα! Και μετά μαζί με το ποδήλατο και τον Μικρό Πρίγκηπα θα πιαστούμε από την ουρά του κομήτη και θα γυρίσουμε πίσω στο σπίτι μου, μήν φύγω για πολύ και η μαμα θα ανησυχεί!!!
Αχ , Άγιε Βασίλη μου... θέλω ένα μαγικό ποδηλατάκι... σε παρακαλώ... και θα βάζω και το μωρό μας πάνω όταν γεννηθεί, δεν θα το αφήνω μόνο του! ΠΟΤΕ! Θα το προσέχω και θα το πέρνω μαζί μου και θα το μάθω να κάνει και ποδήλατο...!!!!!!!!
Σε ευχαριστώ πολύ... ξέρω ότι με αγαπάς και δεν θα μου χαλάσεις το χατήρι...
Α!!! το ποδηλατάκι μου Άγιε Βασίλη... θέλω να έιναι... κόκκινο, όχι χρυσό!, όχι όχι, καλύτερα μπλέ, ή μήπως κίτρινο; Ούφ δεν ξέρω! διάλλεξε εσύ το χρώμα....αλλά μην ξεχάσεις να έχει τρεις ρόδες!!!! Και εγώ θα σου βάλω στο τραπέζι μελομακάρονα, κουραμπιέδες και γάλα, αλλα μην φάς πολλά γιατί είσαι ήδη χοντρός και μπορεί να σφηνώσεις πουθενά... Εμείς που δεν έχουμε τζάκι και καμινάδα, μην ανησυχείς θα αφήσω λίγο ανοιχτή την πόρτα του μπαλκονιού που είναι δίπλα από το δέντρο, αν την έχει κλείσει η μαμά μου, έλα να μου χτυπήσεις το παράθυρο στο δωμάτιό μου και εγώ θα σου ανοίξω! Σε αγαπώ πολύ... με αγάπη... "ποδηλάτρισσα"
Και έτσι κι έγινε.... τη Πρωτοχρονιά το πρωί που ξύπνησα κάτω από το δέντρο υπήρχε ένα ολοκαίνουριο ποδηλατάκι με τρεις ρόδες!!!!!!!! Και αν θέλετε το πιστεύετε, ήταν πράγματι ΜΑΓΙΚΟ!!!! Και πού δεν πήγα μαζί του... και ποιόν δεν συννάντησα... Πήγα στον ουρανό, πήγα σε μυστικές χώρες που κρύβονται μαγεμένα πλάσματα, συνάντησα, πρίγκηπες, πριγκήπισσες, αλλά και τέρατα... κάθε πλάσμα και κάθε μέρος που γεννά η παιδική φαντασία, το επισκέφθηκα με το ποδηλατάκι μου.... Τελικά το ποδηλατάκι ήταν πράσινο με κόκκινη πλαστική σέλα και το έχω ακόμη.... μαζί με το γράμμα στον Άγιο Βασίλη που το είχε φυλλάξει η μανούλα μου! Το ξύλινο αλογάκι το έσπασε τελικά η κόρη μου....! Χαλάλι της!
