Δευτέρα, 13 Οκτωβρίου 2008
Με αφορμή κάποιον ποδηλατικό αγώνα που γινόταν κοντά στην Ελασσόνα, μαζευτήκαμε 5-6 άτομα και είπαμε να πάμε κατά 'κει να παρακολουθήσουμε τις προσπάθειες των ποδηλατών και με την ευκαιρία να κάνουμε κι εμείς μια βόλτα στο βουνό των Θεών... τον Όλυμπο!
Έτσι κι έγινε... Σάββατο νωρίς το μεσημέρι (γιατί κάποιοι από εμάς είχαν επαγγελματικές υποχρεώσεις) και αφού τα αυτοκίνητα ήταν φορτωμένα από την Παρασκευή... ξεκινήσαμε από την Αθήνα με προορισμό την Ελασσόνα και κατ' επέκταση το πανέμορφο βουνό των Θεών (που πιστέψτε με, δεν είναι καθόλου τυχαίο το οτι το διάλεξαν οι Θεοί για έδρα τους!)
Τα αυτοκίνητα φορτωμένα με ποδήλατα, εξοπλισμό πεζοπορείας, χάρτες, Gps, και μια παρέα γεμάτη κέφι και ίσως και λίγο ανυπομονησία για μερικούς (μέσα σε αυτούς και εγώ).
Σε περίπου 4 ώρες είχαμε ήδη φτάσει στον προορισμό μας, τακτοποιηθήκαμε στα δωμάτιά μας και μιας και ήταν ακόμη νωρίς σχετικά και ο Ήλιος θα ήταν για κάμποση ώρα ακόμη ψηλά στον ουρανό, αποφασίσαμε να κάνουμε μια ποδηλατοβόλτα στον Ελασσονίτη ποταμό. Η θερμοκρασία ήταν σχεδόν ιδανική, το τοπίο πολύ όμορφο, και αν εξαιρέσει κανείς τις ρυπές αέρα που σήκωναν αρκετή σκόνη που περνούσε τα γυαλιά και έμπενε στα μάτια μας όλα ήταν σχεδόν άψογα! Κάναμε μια πολύ ωραία βόλτα κοντά στον ποταμό και γυρίσαμε στα δωμάτιά μας. Κάναμε ένα μπανάκι, συναντηθήκαμε με κάποιους από τους ποδηλάτες που θα λάμβαναν μέρος στον αγώνα της Κυριακής και όλοι μαζί πήγαμε σε ένα κοντινό ταβερνάκι όπου με πολλά γέλια, αστεία, και πειράγματα κλείσαμε τη μέρα μας...
Την επόμενη ημέρα ξυπνήσαμε πολύ πρωί, ετοιμαστήκαμε, τσεκάραμε τα σακίδιά μας και ξεκινήσαμε για τον Όλυμπο. Όταν φτάσαμε εκεί, ο Ήλιος μόλις ξεκινούσε την πορεία του στο δικό μας ημισφάιριο, το κρύο ήταν τσουχτερό, και οι μυρωδιές του Θεϊκού βουνού... υπέροχες!
Μετά από έναν τελευταίο έλεγχο σε εξοπλισμό, προμήθειες κλπ. ξεκινήσαμε την πορεία μας....
Ξεκινήσαμε μια πολύ όμορφη ανάβαση, ο Βαγγέλης, ο ποίος κατάγεται από τα μέρη εκείνα και έχει κάνει πολλές φορές αυτή την πορεία στον Όλυμπο, ήταν και ο οδηγός μας.
Ανεβήκαμε ένα πολύ ωραίο μονοπάτι, και κάποια στιγμή οδηγηθήκαμε σε ένα ξέφωτο, εκεί κάποιοι από την παρέα θέλησαν να κάνουν ένα διάλειμμα, και έτσι οι υπόλοιποι αποφασίσαμε να τρέξουμε λιγάκι... έτσι για την εμπειρία (και για να ζεσταθούμε λίγο αφού ήταν ακόμη νωρίς και η θερμοκρασία ήταν αρκετά χαμηλή)
Αυτό το τρέξιμο λοιπόν στον Όλυμπο, αποδείχθηκε μια εξαιρετική αλλά και διασκεδαστική εμπειρία! Το χαρακτηριστικό ήταν ( το οποίο έγινε και η "ατάκα" της εκδρομής) το εξής: Καθώς τρέχαμε, με εξαιρετικά χαμηλούς ρυθμούς όπως μπορείτε να φανταστείτε, μια κοπέλα άπό την παρέα λέει: "Βαγγέλη, πρέπει να έχουμε κάνει τουλάχιστον πέντε - έξι χιλιόμετρα, δεν γυρίζουμε πίσω να βρούμε και τους άλλους και να συνεχίσουμε την πορεία;" Ο Βαγγέλης λοιπόν κοιτάζει το Gps και της απαντά: "Γλυκιά μου, έχουμε τρέξει μόνο.. 1200 μέτρα!" και τότε η φίλη μας απάντησε: "Τί μόνο ένα χιλιόμετρο; Αχ! και μου τό λεγε η μανούλα μου.... άσε τα όρη και τ' άγρια βουνά και άντε σε κανά μπουζούκι να βρείς και κανά γαμπρό... στο ράφι θα μείνεις!"
Πραγματικά η ένταση της προσπάθειας και λόγω της μορφολογίας του εδάφους, και του υψόμετρου αλλά κυρίως της δικής μας απειρίας σε αυτού του είδους άθληση, μας έκανε να νομίζουμε ότι είχαμε διανύσει μεγαλύτερη απόσταση από τα 1200 μέτρα... ίσως όχι 5-6 χιλιόμετρα που είπε η Κατερίνα, αλλά σίγουρα και εγώ στο μυαλό μου το είχα για περισσότερο.
Όπως καταλαβένετε, όλη την ημέρα, τα πειράγματα για την ατάκα της Κατερίνας έδιναν και έπερναν!
Αφού γυρίσαμε πίσω λοιπόν και βρήκαμε τους υπόλοιπους της παρέας συνεχίσαμε την πορεία μας πάντα υπό την καθοδήγηση του Βαγγέλη. (Να ΄ναι καλά το παιδί, γιατί εμένα προσωπικά άν με άφηνες εκεί μόνη μου, θα με είχαν φάει τα τσακάλια που λένε... προσανατολισμός μηδέν!)
Μετά από πέντε περίπου ώρες από την άφιξή μας στο βουνό και αφού η ώρα ήταν πιά λίγο μετά τις 12:00 το μεσημέρι... φτάσαμε σε ένα σημείο όπου από κει είχαμε εκπληκτική Θέα!!! Ήμασταν κουραμένοι, πολύ κουρασμένοι, αλλά μόλις αντικρύσαμε τη θέα... μείναμε Εκστατικά αποχαυνωμένοι!!! Να γιατί λοιπόν οι 12 Θεοί της αρχαιότητας διάλεξαν αυτό το βουνό για να εγκατασταθούν! ( Και φανταστείτε ποιά θα είναι η ομορφιά που αντικρύζουν όσοι τυχεροί έχουν τα "κότσια" και τις γνώσεις να πατήσουν στην κορυφή του Ολύμπου!!!!)
Εκεί λοιπόν, μας φάνηκε πως είδαμε να αχνοφαίνονται οι Θρόνοι των Θεών... ένας μεγάλος και επιβλητικός που καθότανε ο Δίας, και γύρω του σε μικρότερους θρόνους καθόντουσαν όλοι οι υπόλοιποι Θεοί και Θεές... και νά δίπλα από την πανέμορφη Αφροδίτη ήταν ένας άλλος μικρότερος θρόνος κενός... τους μετρήσαμε ξανά... όλοι οι Θεοί και οι δώδεκα ήταν εκεί... οι θρόνοι όμως ήταν δεκατρείς... για ποιόν ήταν αυτός ο μικρός αλλά πανέμορφος θρόνος και μάλιστα εκ δεξιών της Αφροδίτης;
Αφού το σκεφτήκαμε και το συζητήσαμε αρκετή ώρα μεταξύ μας καταλήξαμε ότι αυτός ο δέκατος τρίτος Θρόνος ανήκε στον Έρωτα τον γιο της Αφροδίτης! Αυτός όμως δεν ήταν εκεί... απουσίαζε από το συμβούλιο των Θεών, αψήφησε το κάλεσμα του Δία!
"Μα πώς; γιατί δεν είναι εδώ ο Έρωτας; Δεν θα έχει κυρώσεις;" Ρώτησε μια άλλη κοπέλα από την παρέα...
"Δεν τον νοιάζει!" της απάντησα εγώ... "Ο Έρωτας είναι ο ύστατος παράνομος..."
Αυτά είπαμε, και αφήσαμε την κουβέντα εκεί...
Συνεχίσαμε την πορεία μας αλλά ο καθένας από εμας...μέχρι το απόγευμα που κατεβήκαμε από το βουνό, αναρρωτιόταν πού να ήταν ο Έρωτας και όλοι μας είχαμε και από μία διαφορετική εξήγηση...
Όταν κατεβήκαμε πάλι πίσω στα αυτοκίνητα και γυρίσαμε στα δωμάτιά μας, είμασταν όλοι πολύ χαρούμενοι αλλά και λίγο θλιμένοι ίσως, είχαμε αποχαιρετήσει το βουνό που μας μάγεψε, και ετοιμαζόμασταν για την επιστροφή.
Στις εννιά περίπου το βράδυ που καθίσαμε όλοι μαζί για ένα τελευταίο καφεδάκι στο ξενοδοχείο πρίν φύγουμε.. κάποιος ανέφερε ξανά τον Έρωτα... μας είχε κάνει μεγάλη εντύπωση ο δέκατος τρίτος θρόνος και το θράσσος του νεαρού Έρωτα να λέιψει από το συμβούλιο των Θεών... κανείς δεν μίλησε και ξαφνικά όλοι μαζί κοιταχτήκαμε και είπαμε με μια φωνή... " Ο ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΥΣΤΑΤΟΣ ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ!!!" χαμογελάσαμε και παραγγείλαμε από ένα ποτό ο καθένας... "ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ! ΤΟΥ ΥΣΤΑΤΟΥ ΠΑΡΑΝΟΜΟΥ!!!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου