Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2008

Δέσμιοι του μυαλού, της ζωής και της ρουτίνας μας...


Και ξαφνικά μου ήρθε!!! Είμαι κι εγώ φυλακισμένη... Ποιός δεν έχει νοιώσει έστω και μία φορά, ότι είναι εγκλωβισμένος σε μια ζωή, σε μια δουλειά, σε μία σχέση; Όλοι... και λίγο πολύ έτσι είναι.
Είμαστε δέσμιοι... αλλά τελικά νομίζω ότι, ως ένα βαθμό, την επιλέγουμε αυτή τη σκλαβιά μόνοι μας. Επιλογή δική μας είναι να "συντηρούμε" αυτά που μας σκλαβώνουν.
Αν δεν τολμάμε να σπάσουμε "τα δεσμά" μας είναι δικό μας το λάθος... γιατί στην ουσία όλα μπορούμε να τα αλλάξουμε αλλά δεν έχουμε το θάρρος! Ποιός φταίει? Εμείς και κανείς άλλος!
Αν δεν είσαι ικανοποιημένος από τη ζωή σου... άλλαξέ την! Τρόποι υπάρχουν, θάρρος και θέληση δεν υπάρχει!

Και γίνομαι πιο σαφής!
Ας πάρουμε την κάθε "φυλακή" ξεχωριστά.
Ξεκινόντας με την εργασία, η οποία είναι για τους περισσότερους από εμάς η μεγαλύτερη "φυλακή".

Φυλακή #1 Η δουλειά!
Νοιώθεις ότι καταπιέζεσαι, ότι δεν σου δίνονται ευκαιρίες, ότι δεν μπορείς να εκφραστείς και διάφορα άλλα τέτοια "ωραία" συναισθήματα...( ενδεχομένως). Άλλαξε δουλειά! Δεν το κάνουμε όμως... όχι για κάποιον άλλο λόγο παρά μόνο γιατί φοβόμαστε να χάσουμε τη "βολή" μας!
Είμαστε δέσμιοι της συνήθειας!


Φυλακή #2 οι σχέσεις!!!
Είσαι σε μία σχέση ας πούμε, και καταπιέζεσαι πολύ, ακυρώνεται η προσωπικότητά σου, δίνεις τα πάντα και δεν λαμβάνεις τίποτα,ή απολαμβάνεις ελάχιστες χαρές... οι οποίες κρατάνε για πολύ λίγο... Τα δικά σου θέλω παραμερίζονται για να ικανοποιήσεις τα θέλω του άλλου, κάποιες φορές μπορεί και να βρεθείς υπόλογος ακόμη, δεν περνάς καλά... χάνεις τα όνειρά σου, πολλές φορές προσπαθείς να αλλάξεις πτυχές της προσωπικότητάς σου για να ικανοποιήσεις τον άλλον, ο οποίος άλλος μπορεί να είναι είτε σύντροφος έιτε φίλος.. και οι δύο σχέσεις είναι..
κάνεις και αυτό το λάθος... προσπαθείς να προσποιηθείς ότι όλα είναι καλά... ενώ δεν είναι... γιατί δεν φεύγεις από αυτή τη σχέση; Είτε είναι ερωτική είτε φιλική είτε όποιου είδους σχέση σε κάνει να μην περνάς καλά...
Η απάντηση είναι απλή... δεν φεύγεις γιατί δεν θέλεις να παραδεχτείς το λάθος σου.. γιατί έκανες λάθος επιλλογή, φοβάσαι να πεις στον εαυτό σου.. "Μεγάλε την πατήσαμε! Κάναμε λάθος!" Το μυαλό σου δεν σε αφήνει ( άλλά και εσύ δεν το αφήνεις ) να "ξεκολλήσει" και να πας παρακάτω!
Είμαστε δέσμιοι του μυαλού μας!

Φυλακή #3 Η οικογένεια!
Άλλο κι αυτό το πράγμα με την οικογένεια... ειδικά την Ελληνική! Δε λέω η οικογένεια είναι σπουδαίο κομμάτι της ζωής μας.. αλλά κάποιες φορές και μάλιστα.. ουκ ολίγες, η ζωή μας, οι επιλλογές μας ακόμη και οι ανάγκες μας περιορίζονται ή και "θάβονται" εξ αιτίας της οικογένειας μας! Κατά τη δική μου ταπεινή γνώμη, τα μέλη μιας οκογένειας, υποτίθεται ότι πρέπει να στηρίζουν και να υποστηρίζουν το ένα το άλλο... σε καμμία περίπτωση δεν πρέπει να παρεμβαίνει ο ένας στη ζωή του άλλου και ακόμη χειρότερα, οι αποφάσεις που αφορούν τη ζωή του κάθε μέλους να λαμβάνονται με γνώμονα το τί περιμένουν και τί θα ήθελαν οι υπόλοιποι της οικογενείας από αυτόν.Πόσες φορές δεν έχει περάσει από το μυαλό σας το "τί θα κάνουν οι γονείς μου, αν τους πώ το τάδε ή το δείνα;" Πόσα παιδιά δεν έκαναν αυτό που ήθελαν τελικά για να μην στεναχωρηθούν τα μέλη της οικογένειάς τους; Πόσοι άνθρωποι δεν πήραν σημαντικές αποφάσεις για την ζωή τους κάνοντας στην ουσία το χατίρι της οικογένειάς τους; Και όταν λέω σημαντικές αποφάσεις το εννοώ... από σπουδές και επαγγελματική σταδιοδρομία μέχρι ΓΑΜΟΣ!!!!
Την οικογένειά σου δεν μπορείς να την αλλάξεις αλλά μπορείς να θέσεις όρια... Δεν το κάνεις ή το κάνεις σε πολύ μικρό βαθμό... γιατί δεν το κάνουμε; Γιατί φοβόμαστε την "κατακραυγή", γιατί μας μεγάλωσαν με το "τίμα τον πατέρα και τη μητέρα σου", γιατί και οι γονείς μας έτσι έκαναν, γιατί... γιατί... γιατί.!
Είμαστε δέσμιοι της κουλτούρας μας!




Φυλακή # 4 το internet!

Κάποτε κάποιος είχε αναρρωτηθεί αν υπάρχει ζωή έξω από το internet... τότε έσπευσα να τον διαβεβαιώσω ότι φυσικά και υπάρχει ζωή έξω από το internet, αλλά με τον καιρό κατάλαβα οτι για κάποιους, και μάλιστα για πολλούς, η ζωή εκτός internet είναι τρομακτική! Η πραγματική, παραδοσιακή ζωή όπως την ξέραμε τόσα χρόνια, με το πραγματικό αληθινό και ανθρώπινο φλέρτ, και όχι το φλερτ του facebook για παράδειγμα, είναι πολύ δύσκολη! Ο κόσμος πια ( μέσα σε αυτούς και εγώ κάποιες φορές) έχει συνηθίσει στην "ασφάλεια" που τους παρέχει η απόσταση του ίντερνετ, που ναι μεν σου επιτρέπει να έχεις έναν διάλογο σε πραγματικό χρόνο αλλά κρύβει επιμελώς τις αντιδράσεις σου, τα συναισθήματά σου και κυρίως τις εκφράσεις σου...! Δεν κινδυνεύεις να δει ο συνομιλητής σου ότι χαμογελάς, ότι δακρύζεις ή ακόμη και ότι γελάς με όσα σου λέει... Μπορείς πολύ έυκολα να βγείς off line και έτσι να απφύγεις την "δύσκολη" θέση που μπορεί να σε έφερε ο άλλος... στην πραγματική εκτός ίντερνετ ζωή, όπου οι διάλογοι γίνονται κατά πρόσωπο, δεν μπορεις να εξαφανιστείς... πρέπει οποσδήποτε να απαντήσεις. Αυτό για πολλούς, και κάποιες φορές και για μένα, έιναι μεγάλο πλεονέκτημα της εντός ίντερνετ ζωής...
Το ίντερνετ είναι σαφώς , και δεν το αμφισβητεί κανείς αυτό, ένα πολύ σημαντικό εργαλείο της σημερινής εποχής, πολλές φορές ακόμη και σπουδαία συντροφιά, ΑΛΛΑ.... το κακό με το ίντερνετ είναι ότι για κάποιους από εμάς έχει γίνει φυλακή! Μας έχει εγκλωβίσει μέσα στον κόσμο του και δεν μας αφήνει να δούμε έξω από αυτό... Μας έχει κάνει να ντρεπόμαστε για τις ανθρώπινες αντιδράσεις μας, μας έχει κάνει να φοβόμαστε να αντικρύσουμε τον άλλο στα μάτια και όλα αυτά το ίντερνετ μας τα κάνει γιατί εμείς του το επιτρέπουμε! Μπορούμε να κλέισουμε τον υπολογιστή μας και να βγούμε έξω... να γνωρίσουμε νέους φίλους, νέους ανθρώπους, νέους εραστές με τον παλιό παραδοσιακό τρόπο... αλλά δεν το κάνουμε... από τον φόβο... για να μήν πώ τρόμο, να δείξουμε τον πραγματικό μας εαυτό! Στην ζωή εκτός ιντερνετ δεν υπάρχει μια οθόνη ανάμεσά μας για να μπορέσουμε να κρυφτούμε πίσω από αυτή, δεν μπορούμε να βγούμε off line και να αποφύγουμε τον άλλο, δεν μπορούμε να πούμε ψέμματα ότι π.χ. έχουμε δουλειά ενώ στην πραγματικότητα παίζουμε μια παρτίδα τάβλι με κάποιον άγνωστο στο διαδύκτιο... Δεν έχουμε πια το θάρρος να δούμε τον άνθρωπο και όχι το Νickname... Παλιά μας έπιανε το γνωστό σφίξιμο στο στομάχι μόλις βλέπαμε τόν καλό/ή μας... τώρα η ταχυκαρδία και το σφίξιμο έρχονται μόλις βγεί η ειδοποίηση στο msn "Ο χρήστης Χ εισήλθε".....
Είμαστε δέσμιοι της αλλοτρίωσης και του κακού μας του καιρού!!!!


2 σχόλια:

koptoraptou είπε...

Ταυτόσημα κινούμαστε σημερα.
Εγώ γάζωσα για τα σκοινιά μιας μαριονέτας κι εσύ για τις... φυλακές.
Άιντε να δούμε πως θα ξεμπλέξουμε.
Την καλησπέρα μου!

ΠΟΔΗΛΑΤΡΗΣ είπε...

@ koptoraptou

Kαλημέρα αγαπητή μου, τα μεγάλα πνεύματα συναντιούνται...(μάλλον)
Το μλπέξιμο είναι στο αίμα μας... το ξεμπλέξιμο; Θα δούμε....