Σάββατο 23 Νοεμβρίου 2013

η Αύρα μας



Η γιαγιά μου μας έλεγε σε εμάς τις εγγόνες της μια ιστορία. Έλεγε ότι κάποιες ψυχές δε χωρούσαν σε ένα σώμα  κι έτσι μοιράζονταν σε δύο διαφορετικά σώματα. Οι άνθρωποι που ζούσαν σε αυτά τα σώματα δεν ήξεραν ότι η ψυχή τους ήταν μοιρασμένη και δεν το καταλάβαιναν παρά μόνο όταν κάποια στιγμή στη ζωή τους τα έφερνε έτσι οι μοίρα που συναντούσαν τον άλλο άνθρωπο, το άλλο σώμα που κουβαλούσε το υπόλοιπο της ψυχής τους. Τον άνθρωπο με τον οποίο ήταν ουσιαστικά και πραγματικά ψυχή τε και σώματι ΕΝΑ. Το ίδιο, το αυτό! 
Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι όμως τόσο τυχεροί ώστε στη διάρκεια της ζωής τους να συναντήσουν το ίδιο τους ή ακόμη κι αν το συναντήσουν κάποιοι δεν το αναγνωρίζουν αμέσως.

Όταν δύο τέτοια σώματα λοιπόν, που μοιράζονται την ίδια ψυχή, ενωθούν μεταξύ τους, τότε το ένα συμπληρώνει το άλλο, το ένα μπαίνει μέσα στο άλλο κι αγκαλιάζονται ενσωματώνονται, δεν μπορούν να διακρίνουν που τελειώνει το ένα και πού αρχίζει το άλλο. Και μέσα από τα σώματα που γίνονται ένα, η ψυχή η μία που μοιραζότανε στα δυο σώματα, ενώνεται επιτέλους, ολοκληρώνεται κι από την ένωση αυτή παράγεται μια ενέργεια απίστευτη, μια αύρα που περιβάλει τα κορμιά, τα εξυψώνει.. και παίρνει τα σώματα και τις ψυχές και τα μεταφέρει αλλού, εκεί που αυτό το ΕΝΑ είναι αδιαίρετο, εκεί που κανείς και τίποτα δεν είναι πιο δυνατός από αυτή τη μία ψυχή. Εκεί που το σύμπαν ολοκληρώνεται και σε ολοκληρώνει. Εκεί που κανείς άλλος δεν μπορεί να φτάσει ποτέ! Εκεί που η λέξη "αγάπη" έχει άλλο νόημα! Εκεί που η ζωή γίνεται ένα με το θάνατο!

Κι αυτή η αύρα είναι τόσο δυνατή που λειτουργεί σαν μπαταρία.. δίνει τη δύναμη στα σώματα και στην ψυχή να συνεχίσουν να ζουν πάλι με την ψυχή μοιρασμένη μέχρι την επόμενη φορά που τα σώματα θα ενωθούν και η ψυχή θα ολοκληρωθεί και η αύρα θα τους ταξιδέψει. 

 Μόνο οι άνθρωποι που έχουν ταξιδέψει με την αύρα αυτή καταλαβαίνουν τη δύναμή της.
Και η δύναμη αυτή είναι η δύναμη στις ζωές τους.

Είμαι πολύ τυχερή που στη ζωή μου συνάντησα το ένα μου, το ίδιο μου! Ακόμη πιο τυχερή που κατάφερα να το αναγνωρίσω. Και μάλλον ευλογημένη που ταξίδεψα με την Αύρα της ολοκλήρωσης αυτής. Με την Αύρα της αγαπης. Κι εύχομαι να συνεχίσω να ταξιδεύω μέχρι τα βαθειά μου γεράματα και τότε κι εγώ με τη σειρά μου να εξιστορώ στα δικά μου εγγόνια τα οδοιπορικά της ολοκλήρωσης, της απόλυτης αγάπης.