Παρασκευή 9 Μαρτίου 2012

Άτιτλο



Σήμερα το απόγευμα λίγο πριν τις 15:00 βρέθηκα για άλλη  μια φορά αντιμέτωπη με την καθημερινή εικόνα του κέντρου της Αθήνας. Κόσμος να τρέχει να προλάβει τα φανάρια, άλλοι να περιμένουν το λεωφορείο που θα τους παει σπίτι τους και δίπλα τους ΑΚΡΙΒΩΣ κάποιοι άλλοι πουλάνε και άλλοι αγοράζουν ΘΑΝΑΤΟ! Κυριολεκτικά.. Άνθρωποι κάθε ηλικίας και φύλου βρίσκονται καθισμένοι σε ένα πεζούλι και τρυπάνε το κορμί τους αφήνοντας το δηλητήριο να μπει στις φλέβες τους κατασπαράζοντας το μυαλό, το κορμί και τέλος την ίδια τους τη ζωή. Εικονα πλέον καθημερινή και επι 24ωρου βάσεως σρο κέντρο της πόλης, ακόμη και σε μερη παραδοσιακά πολυσύχναστα που μεχρι πρότινως κανεις δε θα φανταζοταν οτι θα εβλεπε αυτες τις εικόνες και μάλιστα μερα-μεσημερι.. Παρακάτω επισυνάπτω 2 φωτογραφίες κακοτραβηγμενες απο κινητό, αλλα δεν θα μπορουσε να ήταν αλλιώς αφενός γιατι αν "στηθεις" να βγαλεις φωτογραφία και σε παρει χαμπαρι ο πρεζεμπορας θα ψαχνουν οι δικοί σου φωτογραφία γα τις αφίσσες "missing person" και αφετερου διοτι δεν θελω και δεν πρέπει να φαινονται τα πρόσωπα των ανθρωπων αυτών.. οι οποίοι ειναι ευάλωτοι και φυσικά εχουν οικογενεια..
Σημερα ειδα με τα ματια μου να γινονται μαθηματα "τρυπηματος" σε προφανως νέους, άμαθους χρήστες! Είδα κύριο κουστουμαρισμένο, καλοβαλμένο, με τον χαρτοφύλακα στο χερι, να μπαινει στο παρκάκι πίσω απο τη βιβλιοθηκη να καθεται στο πεζουλι, να σηκωνει το μανικι να τρυπιεται και λίγη ώρα μετα να φευγει, ποιος ξερει, ίσως για να γυρισει στο γραφειο του...
Ειδα βαποράκι σαν άλλος πλανόδιος πωλητης να περιφερεται με μια συριγγα στο χέρι διαφημίζοντας έτσι την πραμματεια του κοιταζοντας τους περαστικούς στα ματια με νόημα! Ολοι πια ειναι υποψηφιοι πελάτες! Τις προάλλες ειδε με μεγαλη στενοχωρια στην πλάκα ενα παιδακι ήταν δεν ήταν 15 χρονων να σηκώνει το μανίκι και να καρφωνει τη συριγγα οσο οι συνομήλικοι φίλοι του "κραταγαν" τσιλιες!
Σημερα παλι μπήκα στον πειρασμο να κανω αισθητη την παρουσία μου να δω αν θα αντιδρασει καποιος και πώς; Ειδα εναν ανδρα που ειχε σηκώσει το παντελόνι του και προσπαθουσε να βρει φλέβα στη γάμπα του. Τον κοιταξα επίμονα κρατωντας καποια αποσταση, αυτος δε μου εδωσε καμμια απολύτως σημασία, παρόλο που με ειδε και συναντηθηκαν για αρκετη ωρα τα βλεματα μας.. ομως ο "πλανόδιος" που ανεφερα πιο πανω κι άλλος ενας προφανώς "τσιλιαδόρος" με πλησίασαν αποφασιστηκά κάνοντας μου ενα νευμα με το κεφαλι.. προσποιήθηκα οτι μιλάω στο κινητο και χαιρετησα με αφελεια.. Αυτη την κινηση βεβαια δεν θα τομλούσα ουτε να τη σκεφτω στην απέναντι πλευρα του πεζοδρομίου προς το πνευματικό κέντρο και τη Νομική.. εκεί δεν σηκώνουν τετοια! Μπορεις να περνας και να ξαναπερνας όσες φορες θέλεις αρκεί ομως να μη σηκώσεις το βλέμμα σου στα πρόσωπα τους! Οχι τοσο των χρηστών.. όσο των τυπων που εκεί εχουν στησει τη μπίζνα τους! Βλέποντας και πολλά ανήλικα παιδιά εκεί.. απευθυνθηκα σε έναν απο τους ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΥΣ αστυνομικούς των ΥΜΕΤ που βρισκονται κατα μηκος της οδου καθόλη τη διαρκεια του 24 ωρου, λέγοντας του. Δεν τους βλεπετε; εκεί ειναι, χωρις να κρυβονται και πουλάν ναρκωτικά σε ΠΑΙΔΙΑ! Δεν θα κανετε κατι; ειδοποιείστε οποιον αρμόδιο, ειναι επικίνδυνοι και το ξερετε καλύτερα απο εμενα!
 η απάντηση που πήρα ήταν: "εχεις κανεναν δικο σου εδω; αν οχι, τοτε μην ανακατευσαι!!"
"Ανακατεύομαι για να μην έχω ποτέ καποιον δικό μου εδώ, και κανείς αλλος να μη χρειαστει να ψαξει καποιον δικό του αναμεσα σε σκισμενα ρουχα και βρωμικες συριγγες"Αυτο ήθελα να απαντησω στο νεαρό "μπατσακο" ομως κότεψα! φοβούμενη "μην μπλεξω" και 'ίσως κατα βαθος "ανακουφισμενη" οτι την καλή μου πραξη την έκανα.. κι εγω η βολεμενη του καναπε μου.. που ειδα τους ανθρωπους αυτους σαν ντοκυμαντερ,κι εζησα κι εγω λίγο την εξαψη της αδρεναλίνης παραμυθιάζοντας τον εαυτο μου οτι έκανα κατι σοβαρό.. οτι προσπαθησα να αλλαξω τον κόσμο! Εγω εκανα το χρεος μου, ας παω τωρα σπίτι μου να φαω μήν κρυώσει και το φαγητό.. Τετοια ειμαι κι εγω.. μη νομίζεις..

 Αλλοι πιο έμπειροι κι αποφασισμενοι, άλλοι λίγο πιο διστακτικοί.. όμως όλοι τελικά εκαναν την ίδια κίνηση...
Κι αν τα χερια εχουν κουραστει και προσπαθουν να φυλάξουν τον οργανισμό "κρυβοντας" τις φλέβες.. η εξαρτηση δείχνει άλλον δρόμο.. φωνάζει "ε! ψιτ! εχεις και στο πόδι φλέβες"