Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2008

"Eίχα τ' όνειρό μου, το ποδηλατό μου κι όλα έμοιαζαν σωστά..."


Τετάρτη 24 Σεπτέμβριος 2008

Φυσικά και αναγνωρίσατε τους στίχους από το αγαπημένο τραγούδι "το ποδήλατο"...
Έτσι λοιπόν κι εγώ.. "είχα τ' όνειρο μου, το ποδηλατό μου.." Τί γίνεται όταν το όνειρο "την κάνει", ή ακόμα χειρότερα γίνει εφιάλτης; Σου μένει το ποδήλατο!

Αυτή την περίοδο στη ζωή μου συμβαίνουν πολλά... άλλα μικρά, άλλα μεγάλα, άλλα πολύ μεγάλα, κάποια πιο σημαντικά, κάποια άλλα πιο ασήμαντα, και πάει λέγοντας! Βέβαια το πόσο σημαντικά είναι αυτά που μας συμβαίνουν είναι υποκειμενικό και πέρνουν το "βάρος" τους ανάλογα με την κρίση του καθενός!

Γενικά σαν άνθρωπος προσπαθώ να το "παλεύω" που λέμε και να βρίσκω κάτι θετικό μέσα στο γενικότερο "μπάχαλο"... έλα ντε όμως που κάποιες φορές ψάχνω- ψάχνω και δεν το βρίσκω.. κάτι τέτοιο ζώ τώρα... Λίγο οι συγκυρίες, λίγο οι χαρακτήρες, λίγο η δουλειά... όλα χάλια.. άστα να πάνε στο διάολο!!! "Είναι και ο Ερμής ανάδρομος..." μου είπε μια φίλη...

Έτσι λοιπόν πάει το όνειρό μου και μου μεινε το ποδήλατό μου!

Τί να σου κάνει κι αυτό... το τραβάω κι αυτό το καημένο σε βουνά και σε λαγκάδια, του λέω τον πόνο μου, δεν μου απαντάει όμως και εκνευρίζομαι και όσο εκνευρίζομαι εγώ η τρελή τόσο πιο πολύ το ζορίζω το καημενούλι μου... μετά αποφασίζει και ΄κείνο να με ζορίσει έτσι για να δώ "τη γλύκα"! Και να το πιάσιμο στα πόδια, να οι παλμοί να χτυπάνε κόκκινο, να η κομμένη ανάσα... και παραδίνομαι! Σταματάμε σε μια άκρη λοιπόν και το συζητάμε... πάλι δεν μου απαντάει όμως... και κάτι το ισοτονικό, κάτι οι παλμοί που επανέρχονται στα κανονικά τους, κάτι που τα νεύρα μου εξακολουθούν να είναι "κρόσια", ξεσπάω πάλι στο ποδηλατάκι μου....!!!
Αυτό το καημενούλι έχει πολύ υπομονή τελικά! Ανέχεται πολλά πριν με ξαναζορίσει τόσο ωστε να το ξανασκεφτώ και να ζητήσω ταπεινά συγγνώμη από τα άψυχο μεν , αλλά πιστό και υπομονετικό φιλαράκι μου!

Τί τα θες όμως; Αυτό όλα τα κάνει για μένα αλλά δεν μου δίνει το πιο σημαντικό... ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ στα τόσα "γιατι", "πώς" και ξανά μανά "γιατί" που του έχω θέσει όση ώρα κάναμε τη βόλτα-ψυχοθεραπεία μας!
Σήμερα το πρωί λοιπόν του παραπονέθηκα και γι αυτό! Του παραπονέθηκα ήρεμα όμως χωρίς να του βάλω τις φωνες, χωρίς να το απειλήσω με πτώση στο γκρεμό, του μίλησα γλυκά και με δάκρυα στα μάτια. Το ρώτησα γιατί δεν μου απαντάει, να με βοήθήσει λίγο... και τότε ξαφνικά έγινε το ανέλπιστο... το ποδηλατάκι... μου μίλησε και μου είπε: "Ποδηλάτρη μου, εγώ δεν έχω απαντήσεις σε αυτά που με ρωτάς. Τις έχουν όμως οι άνθρωποι που τις έκαναν να γεννηθούν μέσα σου, αυτούς να ρωτήσεις και απ' αυτούς να περιμένεις την απάντηση. Εγώ μπορώ μόνο να σε ακούω!"

Μόλις άκουσα το ποδηλατάκι μου να μου μιλάει ένιωσα μια γαλήνη αλλά και μια απογοήτευση! Γαλήνη γιατί το δίτροχο φιλαράκι μου δεν μου κράτησε κακία, και απογοήτευση γιατί το δίτροχο άψυχο φιλαράκι μου, νοιάζεται τελικά περισσότερο για μένα από ότι τα δίποδα και έμψυχα φιλαράκια μου...

Δε βαριέσαι πρώτη φορά απογοητεύτικα; Δυστυχώς ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία θα'ναι..
Αυτά είπα και πήγα να χαιδέψω το τιμονάκι του φίλου μου, σαν να του πιάνω το χεράκι και τότε ακούω έναν περίεργο ηλακτρονικό ήχο... "Τι τι τι...Τι τι τι" Ωχ το ξυπνητήρι, ώρα για δουλειά..

Τελικά είχα τ' όνειρό μου, το ποδηλατό μου, κι όλα έμοιαζαν σωστά!

Όνειρο ήταν και πάει... τίποτα δεν είναι σωστό για την ώρα, αλλά που θα πάει θα τη βρώ την άκρη ΜΕ ΤΕΤΟΙΟ ΦΙΛΟ...!

Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2008

Tα πρωτοβρόχια


Σάββατο, 20 Σεπτέμβριος 2008

Καλώς ήρθες Φθινόπωρο!
Επιτέλους, ήρθε το πολυπόθητο και αγαπημένο Φθινόπωρο, με τις βροχούλες του, τη δροσιά του, τα μουντά αλλά υπέροχα χρώματά του, αυτά τα χρώματα που γεμίζουν τις καρδιές μας συναισθήματα, αναμνήσεις, και προσδοκίες!
Το φθινόπωρο είναι αγαπημένη εποχή, είναι η νέα αρχή! Είναι η εποχή των αλλαγών αλλά και της επαναφοράς. Μετά το ξεσάλλωμα και το "φόρτωμα στον κόκκορα" του Καλοκαιριού, έρχεται το Φθινόπωρο να μας επαναφέρει στην τάξη και απαιτεί από εμάς να θέσουμε τους νέους μας στόχους... σε όλους τους τομείς!!!!!!

Οι αλλαγές πολλές, τα σχολεία άνοιξαν (για τους μικρότερους), τα εργασιακά καθήκοντα και υποχρεώσεις επέστρεψαν δριμύτερα (για τους μεγαλύτερους), οι έξοδοι στα διάφορα μαγαζιά-στέκια άρχισαν να αραιώνουν (για τους πάντες), οι προπονήσεις γίνονται πιο εντατικές -αρχίζουν οι αγώνες γαρ- (για τους αθλητές)και πάει λέγοντας!

Με τέτοιο μουντό καιρό οι περισσότεροι από εμάς θέλουν να μείνουν σπίτι, με καλή παρέα, λίγο κρασάκι και καλή μουσική! Κι εγώ το θέλω! Αλλά θέλω και κάτι άλλο....

Θέλω βόλτες στο βουνό, στα πάρκα, στη Φύση γενικά... Θέλω να απολλαύσω τα χρώματα, το περίεργο αυτό φως του Φθινοπωρινού πρωινού, και κυρίως.. θέλω να απολλαύσω τις μυρωδιές!!!! ΑΧ! ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΜΥΡΩΔΙΕΣ!!!!

"Ανοίγουν τα πνευμόνια σου" που έλεγαν και οι παλιότεροι..!
Έχετε ανασάνει το άρωμα του Ευκάλυπτου μετά τη βροχή ή/και κατά την διάρκειά της;
Έχετε μυρίσει το βρεγμένο χώμα; Έχετε τρέξει ή έχετε κάνει ποδήλατο μέσα στο ψιλόβροχο αναπνέοντας όλα αυτά τα υπέροχα αρώματα της Φύσης;
Αν όχι... δεν ξέρετε τι χάνετε!

Θα μου πείτε τώρα, "από όλες τις μέρες του χρόνου εγώ θα βγω για ποδήλατο ή τρέξιμο μες τη βροχή; Κι αύριο μέρα είναι!!!" Από μία άποψη σωστό! Από την άλλη όμως... Είναι μια εμπειρία μοναδική που εμένα τουλάχιστον μου είναι απαραίτητο να τη ζήσω τουλάχιστον μία φορά κάθε Φθινόπωρο... Προσέξτε όμως γιατί είναι εθιστική!!!


Φυσικά και θα γεμίσω λάσπες, φυσικά και θα βραχώ,σίγουρα κάποια στιγμή θα νιώσω οτι όσο πετάλι και να κάνω ή όσο κι αν τρέξω δεν θα ζεσταθώ με τίποτα! Αλλά.... δεν με νοιάζει!!!!!
Αδιάβροχα και αντιανεμικά δόξα τω Θεώ υπάρχουν, ένα δεύτερο ζευγάρι κάλτσες και παπούτσια για να αλλάξω μετά, θα το βρώ, κι όταν με το καλό γυρίσω στο σπιτάκι μου ένα ζεστό μπανάκι θα με επαναφέρει!

Αλλά εκείνο το βράδυ, όταν θα κλείσω τα μάτια μου για να κοιμηθώ, θα έχω όμορφες εικόνες, θα επιστρέψουν υπέροχες μυρωδιές και θα κοιμηθώ πολύ όμορφα!

Τώρα για να λέμε και την πάσα αλήθεια... το φταρνισματάκι μου θα το έχω, λίγο παραπάνω πόνους και τσιμπιματάκια στους μύες επίσης! "Αλλά δε βαριέσαι βρε αδερφέ... δεν το κάνω και κάθε μέρα!!!!!"

Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2008

Τα παιδιά μες την πλατεία....


Χτες Κυριακή, και ο καιρός, καθώς και η φύση της ημέρας, προσφέρονταν για μια βόλτα σε μία από τις πολλές πλατείες της πόλης. Σε μία από 'κείνες τις πλατείες που απαντάς ανθρώπους καθε ηλικίας, μόρφωσης, κουλτούρας και εθνικότητας. Σε μία από 'κείνες τις πλατείες που σε κάνουν να θυμηθείς ότι η πόλη μας πλέον ειναι πολυπολιτισμική παρόλο που οι κάτοικοί της στην πλειοψηφεία τους, δυστυχώς, δεν είναι έτοιμοι για κάτι τέτοιο...

Σε μία τέτοια πλατεία λοιπόν χτες το απογευματάκι βρέθηκα και εγώ...
Εκεί, αναπόσπαστα κομμάτια της πλέον, ήταν ο περισσότερο ή λιγοτερο συμπαθητικός "μπαλονάς", οι παππούδες και οι γιαγιάδες με τα εγγονάκια τους, οι νεαροί "emo", "trendy" & "κάγκουρες", τα ζευγαράκια κάθε ηλικίας, οι αργόσχολοι, οι κουτσομπόλες, οι μικροπωλητές, και... τα παιδιά της πλατείας"!!!

Ποιά είναι αυτά τα παιδιά; Οι "bmxάδες", οι "skateboarders", oι "parcourάδες" και λοιποί "extreme" νεαροί και νεαρές...!

"Τα παιδιά της πλατείας" λοιπόν, είναι μία από τις μεγάλες μου συμπάθειες!
Και αυτό γιατί:
1ον αγαπάνε αυτό που κάνουν
2ον έχουν κέφι και όρεξη
3ον χαίρονται τα απλά πράγματα (όπως ένα ποδήλατο, μία σανίδα, μία ράμπα κλπ.)
4ον (και σημαντικότερο) σε πείσμα όλων των άλλων βρίσκουν πάντα ένα μέρος να κάνουν το κέφι τους!

Αυτά τα παιδιά λοιπόν γίνονται πολλές φορές στόχοι επιθέσεων από όλους τους υπόλοιπους θαμώνες της πλατείας, με αγαπημένη τους "ατάκα επίθεσης" το αμίμητο... "Άντε από ΄δω χάμω βρε αλήτες μας πήρατε το κεφάλι... Η πλατεία δεν είναι δική σου, είναι για όλο τον κόσμο"

Μάλισταααα, αυτό ακριβώς, αφού η πλατεία είναι για όλους τότε είναι και για τον πιτσιρικά με το bmx ή το skateboard σωστά;

Από την άλλη δεν ενοχλούν παραπάνω αυτά τα παιδιά απ' ότι ενοχλούν τα δικά σου που παίζουν ποδόσφαιρο μες την πλατεία και όλο και κάποια μπαλιά χάνει το στόχο της και προσγειώνεται στο κεφάλι κάποιου περαστικού...(!) Αυτό όμως μπορεί και να το βρεις χαριτωμένο, γιατί..."είδες ο γιος μου; γεννημένος Maradonna!"

Και ΄γω ενοχλώ κάποιους με τη συμπεριφορά μου (αναπόφευκτα), και "τα παιδια της πλατείας" ενοχλούν κάποιους άλλους, και ο καθένας με τη σειρά του σίγουρα ενοχλεί και ενοχλείται από κάποιον άλλον... έτσι είναι αυτά, κύκλος, αλυσίδα.!

Ας το χωνέψουν λοιπόν μερικοί ότι η πλατεία, ως δημόσιος χώρος, είναι για όλους και ακόμη ας σκεφτούν οτι για τα παιδιά που τους αρέσει ο ποδόσφαιρο π.χ. υπάρχει εναλλακτική, τα γήπεδα και αν και όποτε θελήσουν μπορούν να πάνε...
για τα παιδιά της πλατείας όμως πίστες δυστυχώς ,πλην ελαχίστων περιοχών, δεν υπάρχουν, οπότε τους μένει μόνο η πλατεία! Όταν κάποιος σκεφτεί να φτιάξει χώρους ειδικά διαμορφωμένους για αυτά τα παιδια, να ΄στε σίγουροι ότι θα σας αφήσουν ελεύθερη την πλατεία που όμως θα έχει χάσει λίγο ή πολύ από το "χρώμα" της!!!

Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2008

ΕΠΙΣΤΟΛΗ-ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΦΙΛΟ "Κ."


Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2008

Αγαπητέ φίλε "Κ",
Καταρχήν, πρέπει να σε ευχαριστήσω που μπήκες στον κόπο να διαβάσεις και να ασχοληθείς με όλα όσα γράφτηκαν εδώ!

Επίσης ΠΡΕΠΕΙ να σου πώ οτι με εντυπωσίασε το μένος της επίθεσης που δέχτηκα από σένα και την υπόλοιπη "ποδηλατοπαρέα"!!!

Το γεγονός φίλε μου οτι εσύ αποφάσισες να ασχοληθείς με αγώνες ποδηλάτου δεν σε κάνει περισσότερο ποδηλάτη από 'μένα, ή τον κάθε ένα που γουστάρει να "καβαλάει" το ποδήλατό του και να κάνει την "βόλτα" του - και πρόσεξε ποτέ δεν είπα προπόνηση! εγώ σε βόλτες αναφέρομαι- είτε για να γυμναστεί, έιτε για να ξεσκάσει, είτε για να πάει στη δουλειά του, είτε για όλα αυτά μαζί! Εξάλλου κι εσύ μέχρι πριν πολύ λίγο καιρό στην ίδια κατηγορία ποδηλατών ανήκες!!!! ΜΑΖΙ κάναμε τέτοιου είδους βόλτες και τις χαιρόμασταν!

Η δική μου σχέση με το ποδήλατο είναι τελείως διαφορετική από τη δική σου...
Όταν εγώ κάνω ποδήλατο το κάνω για τελείως διαφορετικούς λόγους από τους δικούς σου!

ΔΕΝ με ενδιαφέρει να επιδείξω στους άλλους το τελευταίο μοντέλο ποδηλάτου ή αξεσουάρ,
ΔΕΝ θα με δείς ποτέ πάνω στο ποδήλατο ντυμένη σα νυφούλα ή ακόμη χειρότερα σα να βγήκα άπό τον τελευταίο κατάλογο της ΝΙΚΕ!!!
ΔΕΝ κοιτάζω με προσοχή να βρώ το μέρος με τον περισσότερο κόσμο και να πάω εκεί ( Το αντίθετο μάλιστα)ώστε να κάνω τη "φιγούρα" μου!

ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΤΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΣΥ! και φυσικά δεν στο απαγορεύει κανείς και καλά κάνεις!

Αλλά ρε φίλε αν για σένα το ποδήλατο είναι το μέσο για να γίνεις δημοφιλής στην παρέα σου ή στα κοριτσάκια που κατά καιρούς συχνάζουν στα πάρκα ή όπου αλλού κάνεις εσύ την προπόνησή σου και εγώ τη βόλτα μου, δεν είναι απαράιτητο να είναι έτσι και για τους άλλους!

Άκου λοιπόν πώς αντιλλαμβάνομαι εγώ τη σχέση μου με το ποδήλατο..

Το ποδήλατό μου είναι το φιλαράκι μου...
Όταν έχω πράγματα να σκεφτώ και αποφάσεις να πάρω, όταν είμαι στεναχωρημένη ή/και χαρούμενη, όταν θέλω να μείνω μόνη ή να χαρώ την βόλτα μου, όταν θέλω να γυμναστώ ή να ξεσκάσω, είναι το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι!
Δεν με απασχολούν επιδόσεις και χρόνοι, θέτω τους δικούς μου στόχους και όταν τους πετύχω το χαίρομαι ιδιαίτερα!
Αν ο δικός σου στόχος είναι ενα μετάλλιο, ο δικός μου είναι να ανέβω τον Υμηττό μέχρι τα ραντάρ! Ο δικός σου στόχος μεγάλος αλλά και ο δικός μου επίσης! Μπορεί όταν πετύχεις εσύ τον στόχο σου να το μάθει όλη η Ελλάδα και όταν πετύχω εγώ τον δικό μου να το ξέρω μόνο εγώ... αλλά αυτό σε καμμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι εγώ δεν πέτυχα τίποτα!

Σου εύχομαι λοιπόν κάθε επιτυχία και πολλές και καλές επιδόσεις!
Και μία συμβουλή αν θες μιας και είμαι και μεγαλύτερη! Για να πετύχεις όσα θες στην ποδηλασία εκτός από σκληρή δουλειά και προπόνηση μην ξεχνάς ποτέ ποιός ήταν ο πρώτος λόγος που σε έκανε να αγαπήσεις το ποδήλατο!

Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2008

ΠΟΔΗΛΑΤΟΠΟΡΕΙΑ

Τρίτη 09 Σεπτεμβρίου 2008

Και όπως το υποσχέθηκα , και όπως δκαιωματικά και λόγω ονόματος του ανήκει... η "Επίσημη πρώτη" είναι αφιερωμένη στο ποδήλατο...

Σε όλες (μα όλες) τις χώρες της Ευρώπης, αλλά και πιο "εξω" φυσικά, οι ποδηλάτες μπορούν να χαρούν το ποδηλατό τους παντού, χωρίς να κινδυνεύουν οι ίδιοι αλλα και χωρίς να θέτουν τους άλλους σε κίνδυνο! Πώς γίνεται αυτό; Μα με οργανωμένους ΠΟΔΗΛΑΤΟΔΡΟΜΟΥΣ φυσικά!

Στην Ολλανδία για παράδειγμα είναι ο παράδεισος του ποδηλάτη... ! Ξεκινάς το πρωί από το σπίτι σου, πέρνεις το ποδηλατάκι σου, ξεκινάς και πάς μια χαρά στη δουλίτσα σου χωρίς να φοβάσαι οτι κάπου στη διαδρομή ο βιαστικός κύριος τάδε θα περάσει από πάνω σου με το ολοκαίνουριο αλλα και δυσκίνητο αυτοκινητάκι του. Ο οποίος δεν μπορεί να καταλάβει ότι με ένα ποδήλατο ίσως και να πήγαινε πιο γρήγορα στη δουλειά του...

Στην Ολλανδία λοιπόν και αλλού ο ποδηλατες ζουν ευτυχισμένοι.... και ποδηλατόδρομους έχουν, και το ποδήλατο στα μέσα μαζικής μεταφοράς μπορούν να πάρουν και ο Κ.Ο.Κ. είναι φιλικός προς αυτούς και όλα καλά!!!

Εδώ τί γίνεται;;;;;;

Δυστυχώς τίποτα...! Τουλάχιστον όχι ακόμη...!
Στην προσπάθεια λοιπόν να γίνουν κάποια από τα παραπάνω πραγματικότητα και στην Ελλάδα, και με αφορμή την Ευρωπαϊκή ημέρα ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ, Στις 21/09/2008 θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση στο Πεδίον του Άρεως και μετά ΠΟΔΗΛΑΤΟΠΟΡΕΙΑ.

Εγώ θα είμαι εκεί! Εσείς;

Nα 'μαι κι εγώ....!


Τρίτη 09/09/08,


Εδώ και πολύ καιρό, μια φίλη μου blogger με "τρώγεται" να φτιάξω κι εγώ το δικό μου blog... και τελικά την άκουσα...! Καλώς ή κακώς θα το δείξει ο χρόνος!

Ο σκοπός αυτού του blog λοιπόν ποιος είναι;

Νομίζω ότι το έφτιαξα για να έχω κι εγώ το χώρο μου, να μπορώ να λέω αυτά που σκέφτομαι, που με ενοχλούν, που με διασκεδάζουν... και ό,τι άλλο μου έρθει στο μυαλό...! Τώρα ποιός θα τα μοιράζεται όλα αυτά μαζί μου; Όλοι εσεις μαλλον, οι φίλοι μου, οι γνωστοί μου, οι συνάδελφοι, οι απλώς περίεργοι και περαστικοί, οι όχι και τόσο "φιλοι" μου, κ.ο.κ. Όλοι ευπρόσδεκτοι!
Όπως λοιπόν λέει και το "όνομά" μου, είμαι μια λάτρης του ποδηλάτου... και όχι μόνο!
Αγαπώ πολύ κάθε είδος άθλησης με μία ιδιαίτερη αγάπη για το ΤΑΕ ΚWON DO, αγαπώ την φύση, τη μουσική, τον καλό κινηματογράφο και άλλα πολλά που θα τα δείτε με τον καιρό..
Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν, εδώ μέσα θα γίνεται ένα..."τουρλουμπούκι" δεν εχουμε συγκεκριμένη κατηγορία... αλλά τιμής ένεκεν και λόγω του ονόματος... λέω να ξεκινήσω με το ποδήλατο!