Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2008

Όταν ο δίκαιος γίνεται κακός και ο ευαίσθητος δεν αντέχει άλλο....


Θέλω και πάντα προσπαθώ να είμαι δίκαιη, να είμαι αμερόληπτη και να κάνω πάντα το σωστό....


Μαλακίες! Και που το κάνω; τουλάχιστον αυτό που θεωρώ εγώ το σωστό και δίκαιο, τί γίνεται; Ακόμη κι αν έχω βάλει το δικό μου συμφέρον στην άκρη για το όφελος κάποιου άλλου, θεωρούμαι κακιά, ύπουλη, ότι οι κινήσεις μου έχουν απότερο σκοπό... ότι, ότι, ότι....!




Ρε φίλε... μην μας τη λές έτσι...! Είναι άδικο, πληγώνει, πονάει και στην τελική δεν μου αξίζει!!!! Το να δίνω τα πάντα για τους φίλους μου, για τις σχέσεις μου, για την οικογένειά μου, είναι κάτι που το κάνω αυθόρμητα, σχεδόν πάντα γυρνάει πάνω μου σαν μπούμεραγκ με αντίθετα αποτελέσματα αλλά δεν θα σταματήσω ποτέ να το κάνω... δεν με νοιάζει το αποτέλεσμα, δεν περιμένω τίποτα από κανέναν, το κάνω γιατί έτσι είμαι! Το κάνω γιατί όταν αγαπάω και νοιάζομαι για έναν άνθρωπο, τον αγαπώ και τον νοιάζομαι πραγματικά και με όλο μου το είναι! Δεν ζητάω να με αγαπάει και αυτος, το μόνο που ζητάω είναι να με αφήσει να τον αγαπώ...




Το ίδιο κάνω σε όλους τους τομείς της ζωής μου... εμπιστεύομαι όλο τον κόσμο, πιστεύω τους πάντες, θεωρώ ότι όλοι έχουν καλές προθέσεις, φίλοι, γείτονες, γνωστοί, συγγενείς, συνάδελφοι! Όταν κάποιος χρειάζεται βοήθεια την έχει πάντα, στο βαθμό που μπορώ και με τα μέσα που διαθέτω... αλλά μην μου λες μετά ότι το έκανα για μένα!!!! Δεν μπορώ να αφήσω να γίνει μια αδικία και να πάρω το μέρος σου επειδή εσένα σε ξέρω πιο πολύ καιρό... και ακόμη χειρότερα, μη μου λες ότι αυτό ήταν κακία...




Κι έτσι ο δίκαιος έγινε "κακός"....




Σαν άνθρωπος είμαι πολύ ευαίσθητη, κλαίω με λυγμούς αν νοιώσω ότι πρέπει να το κάνω, δακρύζω και μόνο με μία σκέψη αν αυτή η σκέψη αξίζει τα δάκρυά μου, πονάω όταν πονάς, γελάω όταν γελάς και χαίρομαι με τη χαρά σου....


Είμαι ευαίσθητη, αλλά αντέχω, έχω υπομονή και περιμένω, θα σου περάσει, και εγώ θα είμαι πάλι εδώ ετοιμη να σου δώσω τα πάντα, όχι υλικά, γιατί δεν έχω τίποτα υλικό να σου δώσω, τα χρήματα και ό,τι αγοράζεις με αυτά μου είναι αδιάφορα, δεν τα κηνυγάω, αλλά αν τα έχω και τα χρειαστείς θα στα δώσω.


Την καρδιά μου, την ψυχή μου και την αγάπη μου αυτά μπορώ να σου δώσω αυτά είναι τα πάντα, και στα δίνω... και όχι μόνο όταν τα αξίζεις ! Στα δίνω και όταν ξέρω ότι θα πονέσω αλλά παράλληλα εσύ, αυτός , αυτή που θα τα πάρει θα έχετε έστω και μια στιγμή χαράς! Αυτό είναι που θέλω να βλέπω... χαμόγελα! Ακόμη και αν αυτό το χαμόγελο εμένα μου φέρει δάκρυα.... είτε χαράς είτε λύπης!




Δεν με θεωρώ θύμα, κι αν εσύ με βλέπεις έτσι, κάνεις λάθος!




Θύμα είναι αυτός που φοβάται να αγαπήσει και να αγαπήθεί! Είναι θύμα του εγωισμού του.


Θύμα είναι αυτός που κηνυγάει το χρήμα και τη δόξα! Είναι θύμα της απληστίας του.


Θύμα είναι αυτός που θέλει να βλέπει και να κάνει τους άλλους να πονούν! Είναι θύμα της κακίας του!




Εγώ είμαι ευαίσθητη, αλλά όχι θύμα!


Θέλω να αγαπάω και δεν φοβάμαι ούτε να αγαπήσω ούτε να αγαπηθώ!


Δεν με νοιάζουν τα λεφτά και η δόξα! Χάρισμά σου!


Θέλω να βλέπω τους άλλους να γελούν και να χαίρονται!




Κουράστηκα όμως να είμαι ευαίσθητη.... θέλω πολύ να γίνω θύμα, του εγωισμού, της απληστίας και της κακίας μου!




Προσπάθησα να το κάνω, δεν μπόρεσα.... ξαναπροσπάθησα, πάλι δεν τα κατάφερα....




Εξακολουθώ όμως να νοιώθω λίγο κουρασμένη από την ευαισθησία μου, και πάνω που λέω ότι αυτή τη φορά θα τα καταφέρω και θα γίνω επιτέλους ΘΥΜΑ! ....




Να σου κάποιο χαμόγελο, να μια μικρή στιγμή ευτυχίας κάποιου που τη μοιράστηκε μαζί μου και ξαναπέφτω στην κατρακύλα.... της αγάπης και της ευαισθησίας!




Και οι δυνάμεις μου εξαντλούνται, και πάλι πληγώνομαι, και πάλι προσπαθώ, και πάλι τα δίνω όλα, και πάλι κουράζομαι αλλά το προσπερνάω.... Και πάλι δίνω ευκαιρίες, και πάλι , και πάλι και πάλι......




Κι έτσι ο ευαίσθητος δεν αντέχει άλλο.....




3 σχόλια:

koptoraptou είπε...

Μη μου στενοχωριέστε.
Και πόσα έχετε να ακούσετε ακόμη...
Για όσο καιρό θα κάνετε αυτό που σας λέει η καρδιά σας κι ότι το...συμφέρον, έχετε πολλά να τραβήξετε ακόμη.
Σκουπίστε μάτι, τινάξτε μαλλί και προχωρήστε! Σας φιλώ!

antinetrino είπε...

Όμως αν κανείς τα δίνει όλα χωρίς να περιμένει κάποιο αντάλλαγμα τότε είναι δύσκολο να πληγωθεί ή να αισθανθεί ριγμένος. Άρα μήπως αυτή σου η στάση είναι στη βάση της ανταποδοτική και γι' αυτό πληγώνεσαι?
( Απλά ρωτάω μη με παρεξηγήσεις)

Πάντως να ξέρεις πως η υπομονή είναι τέχνη....και πως οι τεχνίτες αυτού του είδους βγαίνουν πάντα κερδισμένοι. Σχετικά με το πάρε δώσε των ανθρώπινων συναισθημάτων νομίζω πως πάντα φταίει αυτός που δίνει και ποτέ αυτός που παίρνει. Με βάση αυτό τον συλλογισμό νομίζω είναι καλύτερα να προσέχεις που και τι δίνεις.

Άντε σε φιλώ και κράτα και μερικά χαμόγελα για την πάρτη σου! Γεια.

ΠΟΔΗΛΑΤΡΗΣ είπε...

@ koptoraptou

Πάει μου πέρασε, αυτό ήταν... και το μάτι σκούπισα και το μαλλί τίναξα και τη μύτη φύσηξα δυνατά και με θόρυβο (έτσι για να τους τη σπάσω) και συνέχισα! Πάντως τί να κάνω η καψερή την καρδιά μου ακούω και μ' αρέσει... Ευχαριστώ για τη συμπαράσταση.. Τα φιλιά μου!



@ antinetrino

Ως ένα βαθμό έχεις δίκιο ας πούμε ότι κάτι περιμένω.. δεν περιμένω ευχαριστώ αλλά δεν περίμενα ούτε και "κράξιμο".
Για την τέχνη της υπομονής συμφωνούμε.. οι τεχνίτες της πάντα βγαίνουν κερδισμένοι!
Όσο για το χαμόγελο, η δική μου γνώμη είναι ότι χαμόγελο που δεν το μοιράζεσαι με κάποιον άλλο δεν έχει γλύκα...!

Τα φιλιά μου!