Ράδιο νταλίκα

Η συνήθεια είναι να ταξιδεύουμε νύχτα συνήθως, ειδικά αν είναι να επιστρέψουμε στην Αθήνα και η ημέρα είναι Κυριακή. Τότε σίγουρα και εκτός εξαιρετικού απροόπτου θα ταξιδέψουμε νύχτα.

Οι λόγοι πολλοί:

α)Τα πιτσιρίκια κοιμούνται και δεν έχεις τις εκατόν τριανταεφτά χιλιάδες στάσεις του τύπου "μαμά, ζαλίστικα" "μαμά θέλω τσίσα", "πιάστηκα μαμά, πότε θα σταματήσουμε λίγο", "εεε , μου είπατε πως θα πάρουμε παγωτό", "μαμά ξαναζαλιστικα και τώρα λέω αλήθεια θα κάνω εμμετό" κλπ. χαριτωμένα "παιδικά"

β) Οι υπόλοιποι βιαστικοί επιστρέφοντες έχουν ήδη επιστρέψει αφού στριμώχθηκαν όλοι μαζί πρώτα στις τεράστιες ουρές των διοδίων στην εθνική οδό, και όταν είμαστε εμείς στο δρόμο, αυτοί είναι στον τρίτο ύπνο.

γ) Δεν έχει ζέστη, ούτε και τον ενοχλητικό ήλιο μια να σε στραβώνει μια να κρύβεται σε κάθε στροφή, και να σε κάνει να βάζεις και να βγάζεις τα γυαλιά ηλίου με συχνότητα 3-4 φορές στο λεπτό.

δ) Ο κυριότερος λόγος όμως (για εμάς που δε νομίζω να είμαστε και τυπικό δείγμα ) είναι οι νταλίκες που παρακολουθούμε στα κρυφά τις συνομιλίες στους από τα walkie-talkies που έχουμε για να επικοινωνούμε μεταξύ μας στο δρόμο όταν είμαστε δύο ή και περισσότερα αυτοκίνητα παρέα, και κρυφακούμε τα uhf των φορτηγατζήδων της εθνικής οδού. Αλλά και οι διάφοροι τοπικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί που τη νύχτα παίζουν σχεδόν αποκλειστικά για τους νταλικέρηδες!

Το τί μαθαίνεις "κρυφακούγοντας" τους οδηγούς των φορτηγών είναι απίστευτο!

Πού έχει μπλόκο, πού έχει κίνηση, αν η Σωσώ (η πολύ "φιλόξενη" ιδιοκτήτρια ψητοπωλείου της περιοχής) πηδήχτηκε τελικά με το Μήτσο τον νταλικέρη. Πώς ο Βαγγέλης από την Λάρισσα γύρισε 1 μέρα νωρίτερα από Βουκουρέστι και έκανε τσακωτή την Βαγγέλαινα με τον γιό του φούρναρη. Σε ποιό βενζινάδικο τα καύσιμα είναι "καθαρά" και σε ποιά "νερομένα". Σε ποιό σταθμό κάνουν καλό καφέ και σε ποιόν οι τουαλέτες είναι καθαρές!!!!

Μαθαίνουμε και καινούρια ανέκδοτα, όσο κι αν σου φαίνεται παράξενο, οι άνθρωποι για να μείνουν ξύπνιοι προφανώς και να μήν κοιμηθούν πάνω στο τιμόνι μιλάνε ασταμάτητα μεταξύ τους! Κουτσομπολιά και ανέκδοτα έχουν την τιμητική τους, αλλά και κάποιες χρήσιμες πληροφορίες όπως είπα και πιο πάνω, αλλά και ενημερώσεις για το τί παίζει ο κάθε σταθμός... π.χ. "Έλα συνάδελφε βάλε 108.6 παίζει Διονυσίου" και πάει λέγοντας.

Αυτούς τους σταθμούς ακούμε κι εμείς στα νυχτερινά μας ταξίδια και πολύ το διασκεδάζουμε! Είναι αδύνατο να κουραστείς και να σε πάρει ο ύπνος με τέτοιο ρεπερτόριο!

Έχουμε τα ενδυματολογικά: "Το πουκάμισο το θαλασσί", "Το ριγέ σακάκι το διπλοσταυροκουμπωτό", "Το άσπρο το πουκάμισό μου", "Το κόκκινο φουστάνι" κλπ.

Έχουμε τα αετίσια και λοιπά ορνιθολογικά: " Της Γερακίνας γιος", "Αϊτός, αϊτό μεγάλωνε", "Ο αετός πεθαίνει στον αέρα" "Είμαι αετός χωρίς φτερά" κλπ.

'Εχουμε τα μετεωρολογικά: "Βρέχει φωτιά στη στράτα μου", "Συννεφιασμένη Κυριακή", "Βρέχει στη φτωχογειτονιά" κ.α.

Έχουμε τα λεβεντοτράγουδα: "Του βοτανικού ο μάγκας" "Το παιδί με τα γυαλιά", "Ένα αλάνι από το λιμάνι", "οι μάγκες δεν υπάρχουν πια"

Και φυσικά έχουμε τα αγαπησιαρικα, τα πονεμένα, τα προδομένα και λοιπά ψοφοτράγουδα των απανταχού ερωτευμένων, προδομένων και χτυπημένων από τη ερωτομοίρα: "'Ορκο θά 'παιρνα για σένα", "Παντρεμένοι κι οι δυο", "Αγριολούλουδο", "Παράνομος κι αν είναι ο δεσμός μας", "Ιστορία μου αμαρτία μου", "Ξενάκι", κλπ.

Αλλά δεν είναι μόνο τα τραγούδια από μόνα τους, αξία έχου οι αφιερώσεις που γίνονται και το πώς εκφωνούνται από τον ραδιοφωνικό παραγωγό!!!

"Ο φίλος μας ο Κήτσος από τη Νέα Αρτάκη, που μας ακούει και μαζί του μας ακούει και όλη η γειτονιά αφιερώνει στον κουμπάρο του τον Παντελή που οδηγεί αυτή τη στιγμή το " ο Χάρος βγήκε παγανιά" και του εύχεται καλό δρόμο!!!!" (Ο σουρεαλισμός σε όλο του το μεγαλείο)

ή κάτι άλλο που ακούσαμε και πραγματικά λυθήκαμε στα γέλια ήταν τον εκφωνητή να αποφωνεί την εκπομπή του γύρω στις 5 το πρωί λέγοντας: " Και θα κλείσουμε με τον αγαπημένο μας τον Στελλάρα ( Καζαντζίδης) και το κομμάτι "βραδιάζει". ραντεβού αύριο την ίδια ώρα και καλό μας ξημέρωμα!!!!!!!!!" .......-βραδιάζει πάλι σήμερα βραδιάαααζει!

Αλλά σαν τις καψουρο-αφιερώσεις τίποτα:

"Ο Γιάννης ο Νταλικέρης από τη Λάρισσα, αφιερώνει στη Μαρίτσα από την Αγχίαλο το "παράνομος κι αν είναι ο δεσμός μας" και μετά από 5 λεπτά. γυναικεία φωνή στο τηλέφωνο : "Καλημέρα, είμαι η Νίκη από τη Λάρισσα, η γυναίκα του Γιάννη που πήρε πριν, Ποιά είναι η Μαρίτσα βρε κερατά που κακό χρόνο να χεις; Ε; Που να μη σώσεις, να... τουουουουτ... - έπεσε η γραμμή και συνεχίζουμε το πρόγραμμά μας..."

Άλλη αφιέρωση που έμεινε στην ιστορία: "Ναι καλησπέρα, εεε καλημέρα, είμαι ο Γιώργος από Καραβόμυλο και θέλω να αφιερώσω στη Ναταλία το "πάλι θα κλαψω" από τη Μαρινέλα (αυτή δεν το λέει ρε μαλάκα;- ρωτάει το φίλο του) και να της πω ότι την αγαπώ πολύ!"

Γενικά το "ράδιο νταλίκα" είναι ο πιο ευχάριστος τρόπος για να διασχίσεις τα κακοτράχαλα χιλιόμετρα των Ελληνικώ εθνικών οδών, και αν σε κάποια στροφή χαθεί το σήμα του "ράδιο νταλίκα" που άκουγες ψάξε λίγο λίγο πιο πάνω ή πιο κάτω κάποιο άλλο "ράδιο νταλίκα" θα υπάρχει να σε διασκεδάσει!

Ράδιο νταλίκα λοιπόν και καλό σας ταξίδι!