Man-ιτάρια!

"Μανιτάρι ονομάζεται κοινώς το ορατό μέρος των μυκητών με τη χαρακτηριστική, συνήθως ομπρελoειδή μορφή. Στην ουσία, αυτό που βλέπουμε είναι το σώμα, το "άνθος", δηλαδή το όργανο στο οποίο θα αναπτυχθούν τα σπόρια που θα εξασφαλίσουν τη διαιώνιση του είδους. Το κυρίως μέρος του μύκητα είναι υπόγειο και σχεδόν πάντα αθέατο το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου. Είναι το μυκήλιο που αναπτύσσεται σαν ιστός στο υπόστρωμα με τη μορφή των μυκηλιακών υφών.
Τα μανιτάρια μπορεί να χτίζουν αρμονικές συμβιωτικές σχέσης αλληλοβοήθειας (μυκόριζα), να αποτελούν παράσιτο ζωντανών ή ετοιμοθάνατων δέντρων και φυτών, ή να είναι σαπρόφυτα που τρέφονται από νεκρή οργανική ύλη την οποία αποσυνθέτουν παίζοντας το δικό τους σημαντικό ρόλο στο οικοσύστημα.
Τα μανιτάρια χαρακτηρίζονται από την απότομη ανάπτυξη και εμφάνισή τους, εξού και η έκφραση "φύτρωσε σαν μανιτάρι".

Τα μανιτάρια αποτελούν ένα μυστήριο οργανισμό, που δεν είναι ούτε ζώο, ούτε φυτό. Για το λόγο ότι πολλά μανιτάρια είναι δηλητηριώδη, προκάλεσαν και προκαλούν το φόβο αλλά και το δέος στους ανθρώπους."

Οι άντρες είναι σαν τα μανιτάρια.
Τους βρίσκουμε κυρίως σε ομάδες αλλά ζουν και μόνοι.
Αγαπούν τα ζεστα και υγρά μέρη.
Θα μπορούσαμε να τους κατάξουμε στην κατηγορία των παρασιτικών ειδών.
Αν δεν ξέρεις να ξεχωρίζεις τις διάφορες ποικιλίες και τα χαρακτηριστικά τους, μπορούν να σε σκοτώσουν.
Είναι νόστιμοι αλλά επικίνδυνοι.
Όσο πιο όμορφοι, τόσο πιο δηλητηριώδη είναι. Αυτά τα man-ιτάρια με την εντυπωσιακή εξωτερική εμφάνιση, τα έντονα χρώματα και συχνά αρώματά τους προσπαθούν να "ξεγελάσουν" και να πείσουν για την "βρωσιμότητά" τους. Τα ακίνδυνα και καθαρά "βρώσιμα" (ίσως και θρεπτικά) είδη, συνήθως έχουν τελείως αδιάφορη εμφάνιση και μυρωδιά. Παρ όλα αυτά όμως υπάρχουν και κάποια μή δηλητηριώδη είδη που έχουν αρκετά εντυπωσιακή εμφάνιση ή/και θελκτική μυρωδιά (βλ. τρούφα) αλλά δυστυχώς "κοστίζουν" πολλά... και απαντώνται σπάνια. Στην περίπτωση που κάποιο από αυτά τα είδη καλλιεργηθεί για μαζική παραγωγή και κατανάλωση, στην πραγματικότητα χάνει τα αρχικά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, οπότε γίνεται αυτομάτως ένα ακόμη αδιάφορο είδος του σωρού.
Η ταχύτητα δράσης του δηλητηρίου ποικίλει. Τα θανατηφόρα αποτελέσματα μπορεί να είναι ακαριαία ή να επέλθουν μετά από ώρες. Το πόσο γρήγορα θα δρασει το δηλητήριο εξαρτάται από:

• Το είδος του man-ιταριού·


• Την ποσότητα που έχει "καταναλωθεί"


• Την αντοχή του οργανισμού της καταναλώτριας και την πιθανή ανοσία που μπορεί να έχει αναπτύξει μετά από πολλές επαναλαμβανόμενες μικρές δόσεις του συγκεκριμένου δηλητηρίου

Εκτός από τα θανατηφόρα είδη υπάρχουν και τα παραισθησιογόνα. Τα δοκιμάζεις και σε κάνουν να νομίζεις ότι όλα είναι όμορφα, εύκολα, και σε κάθε περίπτωση τελείως διαφορετικά από την πραγματικότητα. Είναι εξ ίσου επικίνδυνα με τα θανατηφόρα διότι υπό την επήρεια των παραισθήσεων που προκαλούν το θύμα μπορεί να προβεί σε ενέργειες που θα το οδηγήσουν σε σοβαρό τραυματισμό, αναπηρία ή /και το θάνατο.
Είναι άκρως εθιστικά. Σε εθίζουν είτε με την γεύση τους, είτε με την παραισθησιογόνο δράση τους, είτε με την υπερέκκριση αδρεναλίνης που προκαλεί η όλη διαδικασία από την αναζήτηση μέχρι τη συλλογή και τελικά τη βρώση τους. (Ειδικά όταν πρόκειται για αρχάριο συλλέκτη ή για νέο είδος, ή ακόμη για έιδος που απαντά για πρώτη φορά ένας συλλέκτης ακόμη και έμπειρος)
Τα συναντάμε σε κάθε είδους κουζίνας από "γκουρμέ" συνταγές με δυσνόητα υλικά και τρόπους σερβιρίσματος σε ακριβά εστιατόρια μέχρι τυπικούς κρασομεζέδες σε ταβερνάκια και στους πρόχειρους "σταθμούς σίτισης" που στήνουν οι κηνυγοί στα βουνά. Τα βρίσκουμε ακόμη και σε κονσέρβα (βεβαίως δεν έχουν καμμία θρεπτική αξία, καθόλου ωραία γεύση και αποτελούν μια γρήγορη λύση απελπισίας). Από την άλλη είναι φθηνά, ασφαλή και σου επιτρέπουν στον ελάχιστο βαθμό μεν, να γευτείς κάτι διαφορετικό δε.

Στη ζωή μου έχω δοκιμάσει πολλά "man-ιτάρια" και ναι, όσο πιο όμορφα ήταν τόσο μεγαλύτερη ζημιά προκαλούσαν αλλά και τόσο πιο νόστιμα ήταν..!!

Ακόμη δεν έχω φτάσει ώς το θάνατο...κι αυτό είτε γιατί ακόμη δεν έχω δοκιμάσει "man-ιτάρι" με τόσο ισχυρό δηλητήριο, είτε γιατί προλαβαίνω και τα φτύνω πριν καταπιώ όλη την ποσότητα του δηλητηρίου, (κρατώντας όμως τη γεύση), είτε γιατί απλά είμαι τυχερή..

Πάντως ένα πράγμα είναι σίγουρο και δεν πρόκειται να το αλλάξω ποτέ...

Αν η ζωή μου είναι ριζότο τότε σίγουρα είναι με man-ιτάρια και πολύ μου αρέσει... (αρκεί να εξακολουθήσω να επιβιώνω)