Το μεν πνεύμα πρόθυμο...

... η δε σαρξ ασθενής!

Έτσι ακριβώς! Για δεύτερη φορά μέσα σε τρεις ημέρες το κορμί μου αρνήθηκε πεισματικά να υπακούσει στην επιθυμία μου να.... τρέξει! Δεν ξέρω ποιός του έδωσε τέτοιο δικαίωμα και ανέπτυξε τόση αυθάδεια αλλά αυτό το κορμί πλέον δεν το ορίζω!!! Του λέω "κάνε αυτό" και δεν κάνει τίποτα, του λέω "κάνε το άλλο" και κάνει κάτι τρίτο... αλλά όχι αυτό που εγώ έχω ανάγκη να κάνει εκείνη τη στιγμή.. και ειδικά σε ότι έχει να κάνει με το τρέξιμο!

Το κακό ξεκίνησε την Κυριακή.. όταν σηκώθηκα πρωί-πρωί να πάω να τρέξω στον Αγ. Κοσμά. (Με μισή καρδιά είναι η αλήθεια λόγω διάθεσης αλλά πήγα) Φτάνω εκεί, βρίσκω κάποιους γνωστούς, λέμε κανα δυο σαχλαμάρες και η διάθεση έφτιαξε και ήμουν σίγουρη ότι θα ευχαριστιόμουν μια ωρίτσα τρέξιμο, είχα φτιάξει και καινούρια λίστα στο mp3 μου... όλα μια χαρά! Τίποτα από αυτό το κορμί δεν μου είπε "τσάμπα χαίρεσαι κοπελιά... κάτσε αναπαυτικά σε μια καρεκλίτσα και περίμενε τους άλλους.. δεν το 'χεις σήμερα" να με προδιαθέσει βρε αδερφέ να ξέρω τί να περιμένω... Και ξεκινάω κι εγώ η χαζή..χαρωπή-χαρωπή.. και μπλα-μπλά με τη Σ. και τον Δ. στην αρχή και γενικά "απ' έξω άνεση από μέσα εξαφάνιση".. ώσπου ξαφνικά, "κόβονται" τα πόδια μου, με πιάνει ένα τρέμουλο πρωτοφανές, το στομάχι μου γύριζε σαν πλυντήριο, ξαφνικά ο Ήλιος ήταν σα να με χτύπαγε με μαστίγιο. Η καρδιά μου χτυπούσε σα να έπαιζε ταμ-ταμ στα βάθη της Αφρικής... "Αυτό ήταν, ώς εδώ!" Είπα στον εαυτό μου, σταμάτησα, και έκανα μεταβολή... Δεν το κατηγόρησα το καημένο το κορμάκι μου στην αρχή.. έτσι κι αλλιώς και το πνεύμα δεν ήταν ακριβώς πρόθυμο στην αρχή!

Το προσπέρασα λοιπόν, κάθισα σε ένα από τα καθίσματα και χειροκρότησα τις προσπάθειες των υπολοίπων... (Ε, εντάξει των φίλων μου λίγο παραπάνω). Φύγαμε από ΄κει χαρούμενοι όλοι μαζί κι εγώ δεν κράτησα κακία στο ατίθασο κορμί μου για την ανυπακοή του. Το βραδάκι, κι αφού η μικρή κοιμόταν κι εγώ ουσιαστικά ήμουν μόνη μου στο σπίτι, θυμήθηκα έναν άλλο φίλο μου που είχα καιρό να τον χαρώ.. τον "Ιάκωβο" τον ξέρεις κι εσύ, αλλά σαν Jack.. Jack Daniel's! Είναι ο άτιμος... να τον πιεις στο ποτήρι! Τα είπα με τον Ιάκωβο για λίγο.. και είχα κάθε λόγο να είμαι καλά, χαρούμενη.. είχα περάσει ένα όμορφο Σάββατο με την καλύτερη παρέα που θα μπορούσα να ζητήσω! για λίγο μεν αλλά..., "κουόλιτι τάιμ" το λένε στο χωριό μου, λίγο αλλά τόσο καλό που σε κρατάει για πολλές μέρες! Εκτός από όμορφο Σάββατο, και η Κυριακή μου καλή ήταν... είδα και την Α. που είχα μέρες να τη δω... για την απιστία της σαρκός μου όυτε λόγος.. το είχα ξεχάσει ήδη! Μέχρι σήμερα το απόγευμα!!!

Ετοιμάζομαι η καλή σου να βγω για τρέξιμο, κι αυτή τη φορά γεμάτη λαχτάρα για λίγη ώρα τρεξίματος, διαλλογισμού όπως λέω συχνά, αλλά πάλι.. η σαρξ ασθενής!!! Δεν είχα ζεσταθεί καλά-καλά όταν με έπιασε ταχυπαλμία, τρέμουλο, οξύς πόνος στο διάφραγμα και στην πλάτη!! "Παει, αυτό ήταν, έμφραγμα!" σκέφτηκα.. "θα αφήσω τα κοκαλάκια μου στο πεζοδρόμιο!" Σταμάτησα και πήρα το δρόμο του γυρισμού. Μάζεψα τα πραγματά μου και γύρισα στο σπίτι μου. Τηλεφώνησα στη μητέρα μου να μου φέρει τη μικρή και όταν της εξήγησα γιατί γύρισα νωρίς σαν κλασσική μαμά, μετά το "Θα πάθεις τίποτα βρε παιδάκι μου.." άρχισε τα παρακάλια και το κήρυγμα! Με τα πολλά και χωρίς να το καταλάβω μέσα σε 5 λεπτά έχει πάρει τηλέφωνο τον καρδιολόγο και απλά με ενημέρωσε ότι ο γιατρός με περιμένει σε μισή ώρα στο ιατρείο του και "μην τολμήσεις και δεν πας κακομοίρα μου..."

Πήγα για να άκούσω άλλη μια φορά. "Μια χαρά είναι η καρδιά σου, τρύπια όπως πάντα αλλά γερή!" Ο πόνος είναι μάλλον από το στομάχι σου.. έχεις άγχος; Να το κόψεις! Ψυχοσωματικά είναι όλα αυτά κοπέλα μου.. δεν είναι τίποτα αλλά δεν θα πείραζε να ξεκουραστείς και λίγο. Να κοιμάσαι και να τρέφεσαι σωστά"

Εγώ άγχος; Πώς του πέρασε καλέ κάτι τέτοιο από το μυαλό; Δεν έχω τίποτα να με αγχώσει.. οικονομικά; προσωπικά; επαγγελματικά;

Γυρνώντας σπίτι κάθισα και μίλησα διεξοδικά με την κοπέλα στον καθρέφτη... Τα είπαμε.. άκρη βέβαια δεν βγάλαμε, αλλά μου υποσχέθηκε ότι αυτή η "έξτρα λάρτζ "σάρκα θα είναι πιο πρόθυμη από δω και πέρα!

Άντε να δούμε.. κι άυριο μέρα είναι!