Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2010

Αγάπη σε κλουβί...


Κάποιοι άνθρωποι που βρίσκονται στην ζωή μας, μας αγαπούν τόσο πολύ που τελικά μας διώχνουν από κοντά τους γιατί μας πνίγουν! Μας καταπιέζουν, μας κάνουν δυστυχισμένους με τον τρόπο που μας δείχνουν την αγάπη τους! Εθίζονται σε εμάς, και αυτή τους η εξάρτηση "βγαίνει" σε καταπίεση, προσβολές και καυγάδες! Ομηρικούς καυγάδες! Το χειρότερο κομμάτι όμως, είναι ότι μας αγαπούν τόσο πολύ και τόσο εγωιστικά που οτιδήποτε μας κάνει χαρούμενους χωρίς να περιλαμβάνει κι αυτούς μέσα, είναι τουλάχιστον απαράδεκτο! Για παράδειγμα: Μου αρέσει να βγαίνω για τρέξιμο, είτε μόνη μου , είτε με παρέα. Για να το κάνω αυτό χωρίς να επιβαρύνω την οικογένειά μου, ψάχνω και βρίσκω χρόνο ανάμεσα, σε δουλειά, μαγείρεμα, "γράφω και μαθαίνω", μαθηματικά Α' Δημοτικού, σιδέρωμα, πλύσιμο, σκούπισμα, ύπνο, οικογενειακές στιγμές, σύντροφο, παιδί, φίλους... και πάντα εις βάρος των δικών μου στιγμών (π.χ ύπνος) συνειδητά, για να είμαι πάντα συνεπής προς την οικογενειά μου... Αλλά και πάλι.. κατηγορούμαι ότι τους παραμελώ, ότι κάνω κάτι κακό, ότι είναι πολυτέλεια αν όχι αμαρτία να κάνω κάτι που αφενός μεν με ευχαριστεί και με ξεκουράζει και αφετέρου κάνει και καλό στην υγεία μου! Το τελευταίο δίμηνο πήγα για τρέξιμο μόνο 3 φορές κι αυτές μετά κόπων και βασάνων! Μέχρι χτες!
Τί έγινε χτες; Είχε έρθει η φίλη μου η Ματίνα από το Βόλο, και αποφασίσαμε να τα πούμε κάνοντας ένα τρεξιματάκι παρέα. Έτσι κι έγινε! Ήρθε η Ματίνα, και πήγαμε για τρέξιμο, και γελάσαμε, και τα λέγαμε, και ξέσκασα και ξαναγέλασα με την ψυχή μου, και όμορφα ένοιωθα.. μέχρι που απάντησα σε ένα τηλεφώνημα! Ήταν ο άνθρωπος που λέει (και που το εννοεί) ότι με αγαπάει πιο πολύ και από τη ζωή του! Μόνο που το κάνει με λάθος τρόπο.. Δεν μπορεί, (δεν μπορούσε τουλάχιστον) να καταλάβει ότι όταν αγαπάμε κάποιον θέλουμε να είναι καλά! Να είναι χαρούμενος, να κάνει πράγματα που τον ευχαριστούν κι εμείς άλλοτε κοντά κι άλλοτε πιο μακρυά να τον καμαρώνουμε, και να τον αγαπάμε ακόμη πιο πολύ, και να χαιρόμαστε με τη χαρά του, και να τον καταλαβαίνουμε, και να του δίνουμε το χώρο του, το χρόνο του, να τα βρει με τον εαυτό του, γιατί μόνο έτσι θα τα βρούμε και μαζί! Ο άνθρωπος που αγαπάμε δεν γεννιέται τη μέρα που τον γνωρίζουμε, έχει ζωή και από πριν, και συνήθειες, και κουσούρια, και αποθημένα, και αρετές, και όλα αυτά που μας έκαναν να τον αγαπήσουμε και δεν είναι σωστό, ούτε και υγειές να προσπαθούμε να τον αλλάξουμε και να τον φέρουμε στα μέτρα μας, γιατί τότε ..
α) ΔΕΝ θα είναι ο ίδιος άνθρωπος που αγαπήσαμε
β) ΔΕΝ θα είναι ευτυχισμένος, άρα ούτε κι εμείς αφού τον αγαπάμε..
Στο τηλεφώνημα λοιπόν αντέδρασε "κάπως" με το ότι ήμουν για τρέξιμο... χάλασε και η διαθεσή μου, χάλασε λίγο και το τρέξιμο και η χαρά μου...
Στο σπίτι χάλασαν όλα! Η ζαχαρένια μου αλλά και του συντρόφου μου, η ηρεμία μας, η βραδιά μας,τα παπόύτσια μου.... Όλα τα πάντα!
Γενικά προσπαθώ όταν ο συνομιλιτής μου είναι εν εξάλω εγώ να διατηρώ την ψυχραιμία μου γιατί αν αρχίσουμε όλοι να φωνάζουμε άκρη δεν θα βρούμε... Δεν είναι πάντα εύκολο, ούτε και συνέχεια εφικτό. Αλλά τις περισσότερες φορές το καταφέρνω. Μόλις ηρέμησε λοιπόν ο "Καλός" μου, του εξήγησα ότι με τον τρόπο του με απομακρύνει, ότι η αγπάπη δεν ζει σε κλουβιά, ότι κι αν ακόμη η αγάπη ζούσε σε κλουβί, εγώ δεν μπορώ να τα καταφέρω. Ότι ακόμη κι αν σκιστούν όλα τα παπούτσια και όλα τα αθλητικά μου ρούχα εξαφανιστούν, εγώ θα βγω να τρέξω με βραδυνή τουαλέτα και δωδεκάποντη γόβα, ακόμη και ξυπόλυτη, κι αν μου έκοβαν τα πόδια από πείσμα και μόνο θα έτρεχα με τα χέρια... Και ότι αν με αγαπάει πραγματικά (που ξέρω ότι το κάνει) θα πρέπει να με αγαπάει και σωστά! Και αν θέλει να με βλέπει χαρούμενη θα πρέπει στα πράγματα που αγαπώ να είναι δίπλα μου και όχι απέναντί μου... Όπως κι εγώ για εκείνον...
Και εγεννετω φως!!!
Σήμερα, επιτέλους βγήκα για τρέξιμο χωρίς γκρίνια!
Και έτρεξα όχι πολύ.. για μια ωρίτσα σχεδόν. αλλά πόσο το χάρηκα!
έβγαλα και τα ακουστικά από τα αυτιά μου, ήθελα να το ζήσω όλο.. να ακούσω την ανάσα μου, το βαρύ και άτσαλο πάτημά μου, να ακούσω το χαλίκι κάτω από τα πόδια μου... να μυρίσω τον αέρα, να νοιώσω το μικρό ριάκι ιδρώτα να κυλάει από τον αυχένα μου ακολουθώντας τη γραμμή της σπονδυλικής μου στήλης και να χάνεται στο λάστιχο του κολάν μου.. Να γευτώ κάθε στιγμή... τώρα που μπορώ ελεύθερη να τρέξω, και για όσο αυτό κρατήσει, Θέλω να το ΧΑΡΩ!
Η επιστροφή στο σπίτι ήρεμη, όμορφη.. καλύτερη από καλή! Μπαμπάς και κόρη, ήταν εκεί, είχαν κάνει και όλα τα μαθήματα της ημέρας, για μένα αυτό ήταν μια μεγάλη ξεκούραση... έκανε η μαμά ένα μπανάκι και κάτσαμε όλοι μαζί να δούμε ταινια
και το κλουβί σα να φάρδυνε λιγάκι...

16 σχόλια:

Roadartist είπε...

Φαίνεσαι πολύ ισορροπημένος άνθρωπος.
Και ναι η πολύ αγάπη μπορεί να σε πνίξει.. Παίζει μεγάλο ρόλο ο τρόπος...

ΠΟΔΗΛΑΤΡΗΣ είπε...

@Roadartist

Δεν ξέρω πόσο ισορροπημένη είμαι, αλλά προσπαθώ να διατηρώ τις ισορροπίες..
Η μεγάλη αγάπη αν δεν τη διαχειριστεί σωστά αυτός που την ασκεί μπορεί να μετατραπαέι σε μεγάλο βρόγχο...
Ελπίζω κι εγώ τους ανθρώπους που αγαπώ πολύ πάρα πολύ να μην τους "πνίγω"..
Την καλημέρα μου!

Panos είπε...

Τρέξιμο με δωδεκάποντο;
Μπορεί να φοράς New Balance αλλά εδώ ταιριάζει το moto της Nike: Just Doit!


Και μετά βουρ σε ορθοπεδικό. Nα ζήσουμε και μεις λίγο από τις μ@λ@κ1ες των άλλων. Ε;

VAD είπε...

Λίγο τρέξιμο.οχι πολύ,μον μια ωρα;;;Τι λες παιδάκι μου,εδω μια ωρα περπάτημα και λεω αμάν,πού να τα καταφέρω στο τρέξιμο;;;
Καλησπέρααααα....

Gi Gaga Kouni Beli είπε...

Χτύπησες φλέβα τώρα, αλλά δεν είναι για να το συζητήσω από εδώ! Όταν βρεθούμε για καφέ θα σου πω! Πάντως καλό είναι -για εσένα την ίδια τουλάχιστον- να μη δίνεις, να μην παίρνεις και να μην περιμένεις πολλά από κανέναν. Κράτα κάτι κ για την πάρτη σου. Η αγάπη μετριέται κ με άλλους τρόπους, όχι απαραίτητα με αυτούς που ήδη έχουμε μάθει!

Ανώνυμος είπε...

Εγώ στη θέση του θα ξεκινούσα, για μερικές μέρες να μη ρωτάω ούτε που πας, ούτε με ποιόν, ούτε αν θα φύγεις, ούτε και πότε θα γυρίσεις. Απολύτως τίποτα. Ένα "κόψε το λαιμό σου" ένα πράγμα, κι αυτό μόνο με βλέμματα.
Να δω αν θα σ΄αρέσει αυτή η "αγάπη" μαρή ...... :))))

Oι άνθρωποι μαθαίνουν. Δίπλα μας. Μαζί μας. Κάθε στιγμή. Εκπαιδεύονται όχι να αγαπούν, αλλά να διαχειρίζονται τα αισθήματά τους. Και βέβαια όλοι έχουν τον δικό τους χαρακτήρα. Τις δικές τους ανασφάλειες. Το δικό τους παρελθόν, που με παρόμοιες αφορμές χτυπάει, έστω και από λάθος, καμπανάκια για το αύριο. Το αύριο που τόσο πολλοί φοβούνται...

Το ξέρω πως τα ξέρεις όλα αυτά μαρή... Έτσι τα λέω για να κάνω εγώ επανάληψη... :)

Φιλί σου

ΠΟΔΗΛΑΤΡΗΣ είπε...

@ Panos
Είχα την εντύπωση πως έχεις φυγει από αυτή την εταιρία... έκανα λάθος ε; Μάλλον...

@VAD
Με τη ζέστη που έχετε εκεί κάτω και το περπάτημα άθλος είναι! Πολλά φιλιάαα

@Gi Gaga Kouni Beli
Με τόσα που έχουμε να πούμε, αυτός δεν θα είναι καφές... Τριήμερο Φεστιβαλ εκδηλώσεων θα είναι!
Φιλί!

@ΦΟΡΑΔΑ ΣΤ' ΑΛΩΝΙ
Ή του ύψους ή του βάθους; Μέσος όρος δεν υπάρχει;...:)
Πολλά φιλιά και σε σένα!

Panos είπε...

Ποια εταιρία; Εταιρία είμαι από μόνος μου!!
Μάλλον με μπερδεύεις με άλλον Πάνο.

ΠΟΔΗΛΑΤΡΗΣ είπε...

@ Panos

Τελικά κάποια πράγματα δεν αλλάζουν....
Τέλος πάντων, ΑΝ έκανα λάθος με συγχωρείς, μικρό το κακό!
Καλημέρα

kanivallos είπε...

Κάθε άνθρωπος αγαπάει διαφορετικά, μερικοί κατακτητικά, ασφυκτικά.
Λίγο η ζήλεια, λίγο ο υπέρμετρος εγωισμός, λίγο η υπερβάλλουσα φαντασία...

Δεν αλλάζουν, ξέχασε το.
Αυτό όμως που μπορείς να κάνεις είναι να το εκμεταλλευτείς προς όφελος σου, δλδ να φέρεις σε αντιπαράθεση τα ιδιαίτερα στενάχωρα χαρακτηριστικά του με τη σχέση σας, μόνο ο φόβος της εγκατάλειψης θα τον αναγκάσει να καταπιέζει τον εαυτό του (αναγκαστικά) και όχι εσένα.

blind alley είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
blind alley είπε...

Eisai apo ta blog pou mou arkei apla na se diabazw..Den exw na anartisw kati sta sxolia sou apla skeftomai ta osa grafeis..
Stelnw twra gia na euxithw kali xronia...Kai emena mou fainesai isorropimenos anthrwpos, alla kai atomo pou skeftesai kai pou sigoura gia na bgazeis tetoia aisiodoksia kai eugenia opws eipe o kurios kwstas, alla kai dunamikotita fantazomai exeis ponesei poli apo diafores katastaseis.. Giati de ginetai kapoios na einai toso skeptomenos kai me upomoni an den exei perasei kai pragmatika diskola..Alla fainetai na sou ngike se kalo..
Ti na euxithw? Mono ugeia gia sena, tin kori sou kai genikotera tous girw sou...Ygeia kai auti i xronia me polu kai kalo treksimo!

johnbiker είπε...

Είναι καποιοι που έχουν όλα οσα καποιοι αλλοι απλα τα ονειρευονται και δεν τα εκτιμουνε.
ΝΑ ΤΟΥ ΤΟ ΠΕΙΣ!

Mistress Hyde είπε...

Για να αγαπάμε κάποιον χωρίς να τον πνίγουμε, πρέπει βασικά να τον γνωρίζουμε. Έτσι νομίζω.

νν. Ερρίκος είπε...

Με όλο το θάρρος, νομίζω ότι ο συντροφός σου ανήκει σε μία μικρή, ελάχιστη, τοσοδούλικη μειοψηφία ανδρών... Οι περισσότεροι παρακαλούν να αποκτήσει ένα χόμπυ η φίλη/γυναίκα/σύντροφός τους, για να έχουν λίγο "δικό" τους χρόνο για φίλους/5x5/Dexter/διάβασμα... ό,τι χρειάζεται ο καθένας για να χαλαρώνει και να γίνεται καλύτερος. Μην πτοείσαι!

ΠΟΔΗΛΑΤΡΗΣ είπε...

@ kanivallos
Βρε κανιβαλάκο μου.. αυτό είναι εκβιασμός! Και δεν μου αρέσει ουτε να εκβιάζω,όυτε να με εκβιάζουν...
Την καλησπέρα μου

@blind alley
Σε ευχαριστώ πολύ και για τις ευχές και για τα καλά σου λόγια!
Ανταποδίδω τα καλύτερα για σένα και την οικογένειά σου..

@Johnbiker
Αμηχανία..
Δεν έχω τί να σου πώ, δεν έχω κάτι να απαντήσω με συγχωρείς!

@MistressHyde
Να τον σεβόμαστε θα έλεγα!
Τα φιλιά μου!

@νν Ερρίκος
Κάθε νόμισμα έχει δυο όψεις έτσι δεν είναι;
Σε ευχασριστώ για την επίσκεψη!