Μη φωνάζεις... ακούω!

Φωνές, ουρλιαχτά, απειλές... καμμιά φορά και ψίθυρος με σφιγμένα όμως τα δόντια και βλέμμα γεμάτο οργή, μίσος.. κακία! Βρισιές, προσβολές ειρωνία.. Μπορεί όλα αυτά να συνοδεύονται και απο βίαιο χτύπημα του χεριού στο τραπέζι, στον τοιχο, στη ντουλάπα.. ή με το σπάσιμο εύθραυστων αντικειμένων.. (πιάτα, ποτήρια, κορνίζες...) και ξανά φωνές.. φωνές.. φωνές.. από αυτές που δεν τις ακούς πια με τα αυτιά σου.. τις ακούς με την ψυχή σου, με το κορμί σου που ανατριχιάζει.. με την καρδιά σου που πάει να σπάσει.. με το μυαλό σου που γυρίζει σε μονοπάτια σκοτεινά και κρύα.. ΑΥΤΕΣ τις φωνές.. αυτες που σε πονάνε πιο πολύ κι από το πιο δυνατό χαστούκι.. ΑΥΤΕΣ τις φωνές που σε παραλύουν..
Εσύ που φωνάζεις για να επιβληθείς στο παιδί σου, στη γυναίκα σου, στον υπάλληλό σου.. σκέψου το λίγο καλύτερα την επόμενη φορά.. Δεν είναι καλύτερο να σε σέβονται παρά να σε φοβούνται; Έχεις σκεφτεί ότι μπορεί κάποια στιγμή αυτοί που αγαπάς και τους "φωνάζεις για το καλό τους" (άλλο πάλι και τούτο) μπορεί να μαζέψουν όση αξιοπρέπεια τους έχει απομείνει, όσο θάρρος κρύβουν μέσα τους και να φύγουν μακρυά; τόσο μακρυά που ακόμη και η πιο δυνατή σου φωνή δε θα τους φτάνει;..
Αυτές οι φωνές.. αυτές που πονάνε σαν γροθιά στο στομάχι, αυτά τα λόγια τα υποτιμητικά, οι ειρωνίες, οι βρισιές και οι απειλές.. μόνο καλό δεν κάνουν σε κανέναν... και καποια στιγμή θα κόψουν σαν ξυράφι κάθε δεσμό αγάπης, μίσους ή φοβου.. και τότε οι φωνές αυτές θα χτυπούν στον καθρέφτη και θα γυρίζουν πίσω πιο δυνατές.. και θα χτυπάνε εσένα!