o Νονός μου ο λεβέντης!

Ο νονός μου, ένας άντρας "ίσαμε 'κει πάνω"! Λεβεντάνθρωπος, ψηλός, επιβλητικός, γλεντζές, καλόψυχος.. Ο δεύτερος πατέρας μου, ο άνθρωπος που με έλεγε "κόρη" και καμάρωνε! Ο Νονός μου, που με αγαπούσε με όλη του την καρδιά, που χαιρόταν με τη χαρά μου και γινόταν "θεριό" όταν ήμουν στενοχωρημένη. Ο Νονός μου τη μέρα του γάμου μου έκλαψε από χαρά όσο και οι γονείς μου, με καμάρωσε "νυφούλα" όπως έλεγε και το μεσημέρι που τρώγαμε μαζί στο σπίτι του είχε σηκωθεί όρθιος εκεί στην κεφαλή του τραπεζιού και σα να έιχε βγει από άλλη εποχή είπε: "Εδώ μπροστά σε όλους για να σας έχω μάρτυρες έχω να πώ αυτό: Ο Τάσος είναι πολύ καλό παιδί, και την αγαπάει την Αγγελική μας, ΑΛΛΑ! Αν τη στενοχωρήσει, την πληγώσει ή της φερθεί άσχημα τότε θα έχει να κάνει μαζί μου!!" Ο Νονός μου... ο Κυρ- Γιάννης για τη γειτονιά, ο Τζον-Τζον για τους γιούς του και τις νύφες του, o Νονούλης μου για μένα! Με το νονό μου, ηπια το πρώτο μου κρασι, με το νονό μου κάπνισα το πρώτο μου τσιγάρο, ο νονός μου με έμαθε να οδηγώ, μόνο με το νονό μου άκουγα Καζαντζίδη.. Τον λάτρευε τον Καζαντζίδη! Μια εικόνα έχω πάντα όταν κλείνω τα μάτια μου για να σκεφτώ τον Τζον-τζον.. Εκείνος με ένα ποτηράκι κρασί στο χέρι, ακουμπισμένος πίσω στην πλάτη της καρέκλας, με τα ματια του κλειστά και το κεφάλι του ελαφρώς γερμένο προς τα πίσω. Από το βάθος ακούγεται χαμηλά μουσική και ο νονός μου με την υπέροχη φωνή του τραγουδάει σχεδόν ψυθιριστά: "στο τραπέζι που τα πίνω, λείπει το ποτήρι σου..." Μερακλής σε όλα του, δε θα μπορούσε να μην είναι μερακλης και στο φαγητό! Το βασίλειό του έδινε για καλό μεζέ και καλό κρασί. Πόσες φορές δε με 'παιρνε τηλέφωνο για να μου πει.. "Στο κηνύγι χτες μάζεψα κάτι μανιταράκια τρέλα, να στα φέρω να τα φτιάξεις κόρη μου; Θα φτιάξω και μια συκωταρίτσα εγώ, θα φέρω και κρασάκι να ακούσουμε καμμιά πενιά ε κορούλα μου;" Να έρθεις νονέ, να έρθεις! Ο νονός μου πάντα έπαιρνε το μέρος μου στις διαφορές που είχα με τους γονείς μου ως ενήλικη. Πάντα ήταν δίπλα μου σε όλα! Ακόμη κι αν δεν ήξερε τί με απασχολούσε πάντα είχε μια συμβουλή να μου δώσει.. και μια αγκαλιά και κυρίως πάντα με έκανε να πιστέψω στον εαυτό μου, στη δύναμή μου...
Κάτι άλλο που του άρεσε πολύ ήταν να του χτενίζω τα μαλλιά.. και να του κάνω μασάζ στην πλάτη.. Κουρασμένος άνθρωπος, δουλευταράς, στο μεροκάματο από παιδί.. και πάντα σε βαριές δουλειές.. (τα βάρη που σήκωσαν ο νονός μου και ο πατέρας μου στη ζωή τους καθημερινά ξεπερνούσαν κατά πολύ τα κιλά που σήκωνε ένας αρσιβαρίστας επιδόσεων στην καθημερινή του προπόνηση! Και αυτό τεκαρισμένο δεν το βγάζω από το μυαλό μου, αλλά θα αναφερθώ άλλη φορά σε αυτό).
Και την κόρη μου τη λάτρευε! Καμάρωνε για μας! Πηγαινε με τη μικρή βόλτα και καμάρωνε: "Δείτε μια εγγόνα που έχω εγώ!" Του Άκη ή του Γιώργου είναι; τον ρωτούσαν οι φίλοι του για να μάθουν ποιου γιου του είναι το παιδί.. κι εκείνος έλεγε της Αγγελικής μου είναι! Το καλύτερό του ήταν όταν μαζευόμασταν όλοι μαζί..με τα παιδιά μας, και είχε όλα τα εγγόνια του μαζί και τα 5! (3 από τους γιούς του, ένα από εμένα κι ένα από την αδελφή μου) πώς καμάρωνε! Ήταν ευτυχισμένος! Τα μάτια του έλαμπαν από χαρά πίσω από τα γυαλιά του! Ήταν όμορφος..
Αδυναμία μου είχε, όπως κι εγω σε εκείνον! Και πάντα ήθελε να ειναι κοντά μας σε όλα.. έπαιρνε ζωή από τη ζωή μας έλεγε.. δεν ήξερε όμως τί δυναμη μου έδινε εκείνος και σε μένα και σε όλους μας!
Στους αγώνες του Τάσου και του Άκη ήταν πάντα εκεί.. παλιότερα και πάνω στα βουνά, τώρα τελευταία μόνο κάτω στο σέρβις πάρκ, μαζί με τους μηχανικούς και πάντα καμαρωτός και γελαστός. Και μόλις τερμάτιζαν τα παιδιά και φορτώναμε τα αγωνιστικά στα τρέιλερ.. ο Τζον-τζον έιχε ήδη βρει την πιο καλή ταβέρνα της περιοχής για να πάμε να το γιορτάσουμε.
Στην τελευταία μου τρέλα το τρέξιμο, ο πιο φανατικός μου θαυμαστής! Μάλιστα είχε καημό που πέρυσι στα Γιάννενα στο γύρω της λίμνης δε μπορεσε να έρθει μαζί να με καμαρώσει και να πιούμε τσίπουρα όπως έλεγε και μου είχε υποσχεθεί: "Φέτος κόρη μου θα έρθω κι εγω! Και μόλις τερματίσεις θα πάμε στο νησάκι για τσίπουρα!"
Και το ξέρω ότι θα είναι εκεί φέτος να με καμαρώσει κι ας "εφυγε" ήδη από τις 7 Αυγούστου. Τσίπουρα δε θα πιούμε μαζί, αλλά εκείνος θα τα πίνει σίγουρα με το φίλο του τον Στέλιο που θα τραγουδάει μόνο για κείνον, και θα καμαρώνει και θα του λέει: "Την βλέπεις αυτήν εκεί στο τέλος πίσω -πίσω; Αυτή η ψηλή, κόρη μου είναι! Η βαφτισιμιά μου, 2 μέτρα γυναίκα, από το νονό της πήρε" Και θα τραγουδάνε μαζί..και τις καραμέλες που πάντα είχε στην τσέπη του ξέρω ότι θα τις δίνει στη μικρή Ανζελίκ! Κι εγώ θα τους έχω όλους εκεί μαζί μου.. και αυτή η βόλτα στη λίμνη θα είναι η πιο ωραία μου, και όταν με το καλό κάνω τον κύκλο της το πρώτο πράγμα που θα κάνω θα είναι να πάω στο νησάκι, να πιώ τσίπουρα και να ακούσω Καζαντζίδη!!!!