Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2011

Παραξενη μερα!

Η χθεσινή ήταν πράγματι μια παράξενη μέρα, από αυτές που τα έχουν όλα και που στο τέλος τους αναρωτιέσαι πώς γίνεται να χωράνε τόσο πολλά πράγματα και συναισθήματα σε μία μόνο μέρα!
Ξεκίνησε το πρωί ως συνήθως.. ξύπνημα λίγο πριν τις 7, ετοιμασία πρωινού, φιλί στην "ωραία κοιμωμένη" για να ξυπνήσει και να ετοιμαστεί για το σχολείο, βόλτα το σκύλο και επιστροφή στο σπίτι. Έτσι ξεκινάει κάθε μα κάθε μου μέρα. Χτες λοιπόν, αφού τελείωσα με τα "καθημερινά" έβαλα σε μια τσάντα μια αλλαξιά ρούχα, πήρα τον λογαριασμό που "κρεμόταν" με ένα μαγνητάκι στην πόρτα του ψυγείου, το πορτοφόλι μου κι έφυγα..
Ο καιρός περίεργος, μια ήλιος, μια σύννεφα, ξαφνικά βροχή.. (η πρώτη από τις πολλές φορές που έγινα μούσκεμα χτες), βγαίνοντας από το κτίριο της ΔΕΗ και πηγαίνοντας προς το μετρό ο καιρός έφτιαξε πάλι και ο Ήλιος ξαναβγήκε στον Αττικό ουρανό. Στο σύνταγμα βγαίνοντας από το μετρό και πηγαίνοντας προς το τραμ.. (σε 8 λεπτά μέσα από την τελευταία φορά που κοίταξα τον ουρανό και είχε ήλιο) ο καιρός είχε αλλάξει πάλι.. γκρίζα σύννεφα πάνω από το κεφάλι μου! Κοιτάζω το κινητό μου, είχα ένα μήνυμα από τη φίλη μου που με περίμενε να πάω για να τρέξουμε παρέα. "Πριν ξεκινήσεις πάρε με τηλέφωνο, ο καιρός δεν είναι και πολύ καλός, έβρεχε πριν λίγο"  -"Δε πειράζει, τώρα σταμάτησε" απάντησα και το ξαναέβαλα στην τσέπη μου.
Έφτασα μοσχάτο, με περίμενε η φίλη μου στη στάση, πήγαμε μαζί στο σπίτι της, άφησα τα πράγματά μου και ξεκινήσαμε για ένα μεγάααααλο και αργόοοοοο τρέξιμο. Ξεκινήσαμε με ήλιο, αλλά ήλιο δυνατό και που έκαιγε.. σε σημείο να με ενοχλεί κιόλας! Πήραμε το δρόμο δίπλα από τη θάλασσα, αριστερά μας αυτοκίνητα, φορτηγά, κόρνες, φασαρία, κακό, καυσαέρια.. και δεξιά μας θάλασσα, αεράκι, χρώματα, ομορφιά, ηρεμία..
Σε λίγο ο ήλιος κρύφτηκε και συνεχίσαμε με μια όμορφη, όχι απειλητική συννεφιά πάνω από το κεφάλι μας.. και πήγαμε.. και πήγαμε... και πήγαμε.. "γυρίζουμε ή όχι ακόμη;" .. "μέχρι την πινακίδα και πίσω"...(η  εν λόγω πινακίδα δυο ώρες μακρυά από το σπίτι της φίλης μου) και με το που κάνουμε την αναστροφή.... άνοιξαν οι ουρανοί.. στην αρχή ψιχάλα έντονη, μετά βροχή! Και αέρας και κρύοοο κι εμείς πολύ μακρυά από το ζεστό σπιτάκι μας! Συνεχίσαμε..(δεν είχαμε κι άλλη επιλογή) ελπίζοντας ότι θα σταματούσε όπως έκανε όλη μέρα τώρα από το πρωί.. Τζίφος.. όχι μόνο δε σταματούσε άλλα δυνάμωνε κιόλας.. είχαμε βραχεί μέχρι κόκκαλο (η δεύτερη φορά που έγινα μούσκεμα) με τα πολλά και αφού βρεχόμασταν επί μία ώρα τουλάχιστον και αφού είχαμε αρχίσει (εγώ τουλάχιστον) να κρυώνω πολύ.. να χτυπάνε τα δόντια μου και να τρέμω μου ήρθε η ιδέα!  "Θα γυρίσουμε με το τραμ! Δεν αντέχω ούτε μια σταγόνα ακόμη να πέσει πάνω μου ΚΡΥΩΝΩ!!!" Έτσι κι έγινε.. 2 τρελές στη στάση του τραμ που η μία προσπαθεί τρέμοντας να κρυφτεί πίσω από το εκδοτήριο εισιτηρίων για να μη τη "χτυπάει" ο αέρας (εγώ)  και η άλλη να κάνει διατάσεις στο παγκάκι!!!!(η φίλη μου). Σε 14 λεπτά μας ενημέρωνε η πινακίδα θα ερχόταν ο συρμός... αφού τσακώθηκα με το εκδοτήριο που μου "έφαγε" το κέρμα χωρίς να μου βγάλει εισιτήριο, και αφού άκουσα τον ήχο κάθε οστού μου χωριστά από το κρύο ήρθε επιτέλους το τραμ.. ανοίγει τις πόρτες του και μπαίνουν μέσα 2 τύπισσες μούσκεμα (από ιδρώτα και βροχή) με παπούτσια-ενυδρεία από το νερό, χωρίς μπουφάν και "με αστεία ρούχα" όπως είπε ένα πιτσιρικάκι δείχνοντάς μας...Ζεστάθηκε λίγο το κοκαλάκι μου μέχρι να φτάσουμε στη στάση μοσχάτο και από κει κάνα 10λεπτο ακόμη μέχρι το σπίτι της φίλης μου μες τη βροχή πάλι.... Φτάσαμε επιτέλους στο σπίτι και εγώ ορκιζόμουν σε όλη τη διαδρομή ότι είναι η τελευταία φορά που τρέχω. Τουλάχιστον η τελευταία φορά που τρέχω τόσες ώρες και που ταλαιπωρώ έτσι τον εαυτό μου και που ξοδεύω το χρόνο μου... και που είμαι ηλίθια και ... και .... και..... μέχρι τη στιγμή που σηκώνω απότομα το κεφάλι μου (είχα σκύψει και με μια πετσέτα προσπαθούσα να στεγνώσω τα μαλλιά μου..) και κοιτάζομαι στον καθρέπτη του μπάνιου.. αυτό που είδα είχα καιρό να το δω και μου άρεσε!! Είχα καιρό να κάνω ένα τρέξιμο "μεγάλο" με τα όλα του..με τη γλυκιά κούραση και την υπνηλία μετά, με τα αλάτια στο πρόσωπο, με τα μάγουλα ρουφηγμένα, με τις ρυτίδες-σκάματα γύρω από τα μάτια όταν σταματάς... αυτά είχα καιρό να τα δω και τα είδα στον καθρέφτη.. και χαμογέλασα.. και μου άρεσε πολύ!!! Τώρα θα μου πεις ποια λογική γυναίκα της ηλικίας μου θα δει τον εαυτό της αφυδατωμένο, κουρασμένο και όχι όμορφο στον καθρέπτη και θα χαρεί για τις ρυτίδες γύρω από τα μάτια της! Καμία και θα έχεις δίκιο. Έμενα όμως μου άρεσε... όχι αισθητικά δεν είμαι τόσο χαζή! Μου άρεσε.. γιατί προσπάθησα! Γιατί για 3μιση ώρες έκανα κάτι για μένα.. που εγώ το επέλεξα! Μου άρεσε, γιατί αυτές οι ρυτίδες σημαίνουν ότι πήγα ένα βήμα πιο πέρα από την προηγούμενη φορά..μου άρεσε γιατί ξέρω ότι δεν είναι μόνιμες..και τα μαγουλάκια θα ξαναφουσκώσουν και οι ρυτίδες θα εξαφανιστούν μόλις πιω λίγα υγρά και ξεκουραστώ λιγάκι. Αρα εκ του ασφαλούς τις καμάρωσα! (μεταξύ μας ε; )
Ντύθηκα, έβαλα τα στεγνά μου και πήρα το δρόμο για τον ηλεκτρικό.. (ξανά βροχή, ξανά μούσκεμα αλλά όχι τόσο πολύ όσο πριν).. Φτάνω σπίτι, πάω να πάρω τη μικρή από τη γιαγιά της, και αφού λέμε τα νέα μας η μία στην άλλη.. ήρθε η ώρα του διαβάσματος.. και των νέων!!!
Τί μέρα η χθεσινή.. νέα από φίλους και συγγενής.. νέαααα, καταιγισμός νέων, ευχάριστων και μή!
Γέννες, χωρισμοί, βραβεύσεις, μετακομίσεις, επανασυνδέσεις, αρρώστιες... όλα! Κάθε φορά που χτύπαγε το τηλέφωνο ή το msn  κάποιος λιγότερο ή περισσότερο δικός μου άνθρωπος είχε κάτι να μου πει. Με κάποια στεναχωρήθηκα, με άλλα χάρηκα.. με άλλα απόρησα..γέμισε η μέρα μου!
Το βράδυ.. λίγο από όλα.. διαφωνίες με το σύντροφό μου, μετά συγγνώμες, πονόδοντος της μικρής.. (άτιμα γλειφιτζούρια και ξεροκέφαλες γιαγιάδες) τηλέφωνο της τελευταίας στιγμής στην οδοντίατρό μας.. επίσκεψη εκεί.. κλάματα, φωνές κακό και φύγαμε άπραγοι. Μέσα σε όλα η γιαγιά ήθελε να το "τσικνίσουμε"... με μισή καρδιά βρέθηκα στο πατρικό μου, οι γονείς μου κι εμείς οι τρεις.. βαρετά μέχρι αηδίας.. και από φαγητό; Σουβλάκια που πήγα και τα πήρα εγώ από την πλατεία.. γιατί αν περιμέναμε να μας τα φέρουν ντελίβερι.. η μικρή θα κοιμόταν στάνταρ.. Σε απόσταση 500 μέτρων.. έγινα παπί στην κυριολεξία! Άνοιξαν οι ουρανοί και δε σταμάτησαν ποτέ! Έφτασα πίσω στο πατρικό μου.. μούσκεμα.. να κρυώνω, και να τρέμω ΠΑΛΙ.. μες τα νεύρα.. που όμως μου πέρασαν.. κοιτάζοντας γύρω μου και βλέποντας ανθρώπους που αγαπώ να είναι δίπλα μου γελαστοί και χαρούμενοι... Γυρίζουμε επιτέλους στο σπίτι.. βγάζω τα βρεγμένα.. κάνω ένα ντουζάκι ζεστό, ένα ποτό και χώσιμο στον καναπέ... κοιμόντουσαν όλοι.. ησυχία.. κλείνω τον υπολογιστή και απολαμβάνω την ησυχία στο σπίτι..
Έκλεισα τα μάτια και σκέφτηκα πόσα πράγματα που έχω δε μου αξίζουν... χαμογέλασα.. μια γουλιά ακόμη από το ποτό.. ήθελα παρέα,.. και την είχα!  ήταν λίγο πιο πέρα πάνω σε ένα ράφι. Το πρωί ξύπνησα εκεί στον καναπέ με τον "ΤΡΥΠΟΚΑΡΥΔΟ" ακουμπισμένο στο στήθος μου.

9 σχόλια:

next_day είπε...

είναι τα όμορφα της ζωής που τελικά το βράδυ σε κάνουν να κοιμάσαι γαλήνια....
Φιλί!

Rini είπε...

Όοοολα αυτα σε 24 ωρες??? Χαρα στο κουραγιο σου! :) Παντως αυτο με το ειδωλο σου στον καθρεφτη, μετα το πολυωρο τρεξιμο, το γνωριζω και ομολογω οτι και εμενα μου αρεσει!

Ο επιζήσας... είπε...

Αυτή είναι μια γεμάτη μέρα!!! Τέτοιες μέρες θέλω και εγώ....

Όσα πράγματα έχουμε μας αξίζουν, μέχρι τη στιγμή που κάνουμε τα πάντα για να τα κρατήσουμε και δεν είμαστε εγωιστές και αδιάφοροι...

Marouli είπε...

Υπεροχαααααααααααα!! Στιγμες ευτυχιας!! Στιγμες γεματες που σε ''γεμιζουν'' στα δυσκολα οταν τις αναπολεις! Σου ευχομαι πολλες πολλες ακομα!!

Μαρουλοφιλακια!

ΠΟΔΗΛΑΤΡΗΣ είπε...

@ next_day
Ειναι το όμορφα της ζωής σε συνδυασμό με τους ανθρώπους που τα μοιράζεσαι..

Την καλημέρα μου!

@Κathrine
Καλύτερα από το να μην εχεις τί να κάνεις γι αένα ολόκληρο 24ωρο! Είδες πώς αλλάζει το μέγεθος; όταν εχεις πραγματα να κάνεις το 24ωρο φανταζει λίγο, και όταν δεν εχεις με τί να το γεμίσεις μοιάζει ατελείωτο!!!
Φιλιά πολλά!!!!

@ Επιζήσας

Ηταν πραγματι μια γεμάτη μέρα! (και γαμάτη επίσης)
Δε ξερω.. ίσως καποιοι να εχουμε περισσότερα από όσα αξίζουμε ή από όσα νομίζουμε πως αξίζουμε..
Καλημέρα.. γελαστή!

@Μarouli
Έχεις δίκιο.. είανι πολλές οι φορες που εχω πάρει δύναμη και κουράγιο από την αναμνησει όμορφων, γεμάτων, μικρών αλλα σπουδαίων στιγμών της καθημερινότητας!
Καλή σου μέρα μαρουλάκι!

Abraxas είπε...

Και εμένα μου αρέσουν αυτές οι μέρες που καταφέρνω να τα συνδιάσω όλα. Δουλειές για το σπίτι, τρέξιμο ή ποδήλατάκι, βόλτα με τον μικρό, καφεδάκι με φίλους και τέλος το βράδυ μουσικούλα ή καμιά ταινία. Σε κάνει και νοιώθεις οτι δεν άφησες να χαθεί ούτε μια στιγμή...

Αυτό με τον καθρέφτη το παθαίνω και εγώ οταν γυρνάω απο το τρέξιμο στο βουνό και μπαίνω στο ασανσέρ. Γελάω μόνος μου με τα χάλια μου αλλά μέσα μου το χαίρομαι.

Καλή σου μέρα και να έχεις πάντα γεμάτες μέρες (χωρίς τόοοοση βροχή όμως)

ΠΟΔΗΛΑΤΡΗΣ είπε...

@Abraxas

Kαλημερα, ετσι ειναι, "σα να μην αφησες να πάει χαμενη ουτε μια στιγμή"
Το ίδιο ευχομαι και σε εσενα.. γεματες χαρούμενες μερες και χωρίς τόοοοοσο πολύ βροχή!!! :)
(ούτε καυτό ήλιο παρακαλώ!)
Χαιρετισματα στον Τετε!

Gi Gaga Kouni Beli είπε...

Μια γεμάτη ημέρα!
Πάντα τέτοια, λατρεία!
Καλό μήνα!

ΠΟΔΗΛΑΤΡΗΣ είπε...

@ Gi Gaga Kouni Beli

Καλό μηνα και σε σενα τρελό αγορι! :p