Α beautiful day!

Σήμερα ήταν μια όμορφη μέρα! Το πρωί με την οικογένεια βόλτα σε κοντινό πάρκο, παιχνίδι μέχρι τελικής πτώσης με αποκορύφωμα το σκαρφάλωμα και των τριών μας σε ένα δεντρόσπιτο όπου κάναμε ένα μίνι πικ νικ και καταστρώσαμε τα σχέδια για το υπόλοιπο της ημέρας. Το απόγευμα και ώς το βράδυ μια πολύ καλή παρέα ήρθε να μονιμοποιήσει το χαμόγελο στα χείλη μου!

Θυμάστε πριν 2-3 χρόνια που με μια πολύ καλή και χαρούμενη παρέα έπαιρνα τα βουνά; Ε κάποιοι και κάποιες από αυτή την παρέα με επισκέφθηκαν και κάναμε μια μεγάλη τρεχαλοβόλτα στο δικό μου το βουνό.. τον Υμηττό! Πέρασα καταπληκτικά! Γέλια, πειράγματα, ατάκες..αναμνήσεις, κουτσομπολιά! Ήταν απίστευτο! Στη διαδρομή μας συναντήσαμε και ό,τι μπορείς να φανταστείς! Πέρδικες, κότσυφες, χελώνες σε μέγεθος βράχου, αλεπούδες μέχρι και τσακάλι! (εκεί είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει κιόλας και το τσακαλάκι μας έδωσε μια επιπλέον ώθηση να επιστρέψουμε στον πολιτισμό!) Εντυπωσιάστηκα πολύ με τις πέρδικες.. έχουν εξημερωθεί πλήρως θαρρώ! Περάσαμε από δίπλα τους κάνοντας και αρκετό θόρυβο μπορώ ναπώ.. και ούτε που μετακινήθηκαν! Γύρισα στο σπίτι γεμάτη όμορφα συναισθήματα (και πολύ σκόνη, χαρακτηριστικό είναι ότι τα πόδια μου είχαν άλλο χρώμα από το λάστιχο της κάλτσας και πάνω, για να μην αναφέρω το χρώμα του νερού στη μπανιέρα που έτρεχε από πάνω μου κάνοντας ντους γιατί για μια αξιοπρέπεια ζούμε) αλλά και όμορφες εικόνες! Η Αθήνα από ψηλά είναι όμορφη.. πολύ όμορφη.. μόνη παραφωνία κατά το σούρουπο ήταν κάποιες σειρήνες "ο ήχος του κακού"...
Γενικά είχαμε πολύ πλάκα.. ειδικά σε κάτι ανηφόρες όπου στην πραγματικότητα προσποιούμασταν ότι τρέχουμε.. Ή μετά σε κάτι κατηφόρες που άρχισαν οι γλίστρες και στο τσακ κάποιοι απέφυγαν το φαινόμενο "ντόμινο" .  Το σίγουρο είναι ότι με τα γέλια μας και τις φωνές μας ανησυχήσαμε τους μόνιμους και νόμιμους κατοίκους του βουνού.. ίσως γι αυτό μας έστειλαν τον τσάκαλο να μας συνετίσει.. αλλά τελικά πιο αποτελεσματικά ήταν τα κουνούπια.. αφού αυτή τη στιγμή που πληκτρολογώ αυτές τις γραμμές το σώμα μου σε πολλά σημεία είναι "πουά" από τα τσιμπήματα!
Οκ, ναι, το κείμενο είναι λίγο ασυνάρτητο.. όπως είμαι κι εγώ γενικά αλλά τον τελευταίο καιρό λίγο παραπάνω. Αλλά το νόημα βγαίνει ε; Επίσης σημειώνω ότι η φωτογραφία με τη διαδρομή των που ακολουθήσαμε "ανέβηκε" μόνο και μόνο επειδή προσπαθώ εδώ και ώρα να τη στείλω με μέιλ στον Γιάννη να δει πού τραβήχτηκε η αδελφή του, σε ποια κατσάβραχα, αλλά δε πάει με τίποτα και πρέπει να κοιμηθώ κάποια στιγμή η καημένη ε; Συγχωρέστε με λοιπόν οι λοιποί! Ευχαριστώ !
Πέρα από την πλάκα όμως και του ασυνάρτητου της αναρτήσεως αυτής.. θέλω πραγματικά να ευχαριστήσω όλους αυτούς που σήμερα με έκαναν τόσο χαρούμενη.. Είχα ξεχάσει πόσο ανάλαφρος νιώθει ο άνθρωπος  όταν γελά!