Η χοντρή του στίβου

Είναι φορές που την κακή μας διάθεση την "πληρώνει" ο ίδιος μας ο εαυτός. 'Ετσι και τη δική μου κακή διάθεση των τελευταίων μηνών την "πλήρωσε" (κυρίως) ο εαυτός μου. Λέω κυρίως γιατί σαφώς αποδέκτες ήταν και άλλοι άνθρωποι και κατά κύριο λόγο, άνθρωποι κοντινοί, αγαπημένοι, όμως για την στριφνάδα μου προς τους άλλους και τα νεύρα μου θα γράψω άλλη φορά, σήμερα θα ασχοληθώ με κάτι άλλο. Με το σώμα μου..

Αυτή την κακή διάθεση που περιέγραψα πιο πάνω, την απέκτησα, μάλλον αθροιστικά, τους τελευταίους μήνες λίγο τα οικονομικά, λίγο τα επαγγελματικά, λίγο τα σόγια, λίγο η καθημερινότητα "ήρθε κι έδεσε" που λέμε.. έχασα τον ύπνο μου, έχασα την υπομονή μου, έχασα τη διάθεση να φροντίσω τον εαυτό μου. Πάχυνα, ασχήμυνα, γέρασα...

Ντρεπόμουν για εμένα κάποιες φορές και όταν έλεγα στον εαυτό μου "σήκω, βάλε παπούτσια και πάμε να περπατήσουμε, να κάνουμε jogging" κοιταζόμουν στον καθρέφτη μου κι έλεγα.."ντρέπομαι να πάω στο στίβο να με δουν έτσι" Αυτή η "ντροπή", εκτός από το αδύναμο του χαρακτήρα μου τη δεδομένη χρονική στιγμή, οφειλόταν και στα σχόλια άλλων , όχι για έμενα, αλλά για άλλους ανθρώπους ίδιου μεγέθους ή και μικρότερου από εμένα μεγέθους. Όταν ακούς να αποκαλούν "χοντρή, χοντροκώλα" κλπ μια γυναίκα που φοράει 2 νούμερα μικρότερο παντελόνι από εσένα, ε! όση αυτοπεποίθηση κι αν έχεις.. 

Αποτέλεσμα; να ντρέπομαι εγώ η ίδια για τον εαυτό μου!

Αποφάσισα να  το αλλάξω αυτό, να αρχίσω πάλι να πηγαίνω για κανένα τρεξιματάκι (έχω και μια υπόσχεση να τηρήσω που έχει να κάνει με το τρέξιμο) όμως πώς; Όχι όπως είχα συνηθίσει τόσο καιρό.. πήγαινα ώρες που ήξερα ότι δεν θα δω πολύ κόσμο (καλά αυτό γινόταν και για άλλους λόγους, όχι μόνο επειδή δεν ήθελα να με δουν τη  χοντρή να τρέχω) με έπαιρναν τηλέφωνο οι φίλες μου που συνηθίζαμε να πηγαίνουμε μαζί και έβρισκα δικαιολογίες να τις αποφύγω επειδή εγώ η χοντρή δεν θα μπορούσα  να τις ακολουθήσω ούτε στο ρυθμό, ούτε στην απόσταση.. πήγαινα για μισή ωρίτσα (δεν άντεχα παραπάνω) τρέξιμο και το έκανα κρυφά, μη με δουν.. σαν την έφηβη λολίτα που κρύβεται να μη τη δουν στο ραντεβού με τον παντρεμένο γκόμενο. 

Μια μέρα.. είχε ζέστη και δεν ήθελα να φορέσω τη μακρυά ζεστή φόρμα μου, αποφάσισα να βάλω ένα από τα κολάν μου.. κοιτάχτηκα στον καθρέφτη.. σαν κεφτεδάκι με αθλητική περιβολή.. Σκέφτηκα να αλλάξω ρούχα, αλλά ξέρω οτι θα υπέφερα από τη ζέστη. "Γιατί να βασανίσω τον εαυτό μου; Σε όποιον δεν αρέσει ο κώλος μου ή η κοιλιά μου ας κοιτάξει αλλού! Τόσοι κώλοι καλλίγραμοι υπάρχουν στον στίβο να δουν. ΝΑΙ σήμερα θα πάω στο στίβο! Να πα' να γαμηθούνε όλοι, και οι λεπτοί και οι χοντροί, και οι αθληταράδες και τα "μοντέλα" από πότε εγώ ασχολούμαι και επηρεάζομαι με και από τη γνώμη του κάθε ένα άσχετου; Με ξερει; Όχι; ας κρίνει αυτό που βλέπει αυτό που δε ξέρει και που δε βλέπει αυτό είναι το σημαντικό. 

Μπήκα για λίγο, όπως όλοι καταλάβαμε, στο τριπάκι να αλλάξω τον εαυτό μου γιατί δεν αρέσει στους άλλους. ΟΠΑ!! Εδώ σταματάω! Μου αρέσω εμένα έτσι όπως είμαι; Όχι! ΓΙ ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΩ! Όχι όμως για το πώς με βλέπουν οι άλλοι.. έχω μεγαλώσει αρκετά για να χρειάζομαι την αποδοχή των άλλων για να είμαι εγώ καλά. 

Εκείνο το απόγευμα έβαλα το κολάν μου και ας διαγραφόταν το σωσίβιο της κοιλιάς μου και πήγα για jogging στο στίβο.. άκρη- άκρη για να μην ενοχλώ όσους τρέχουν και όχι για να κρύβομαι. Έκανα την άσκησή μου και παρατηρούσα γύρω μου, ήμουν οι χοντρή του στίβου! Έτρεχα με την ταχύτητα που άλλοι περπατάνε, ίδρωνα σα γουρούνι και κοκκίνιζα, η σκία μου με άφηνε να δω το αστείο στυλ μου. Ημουν η χοντρή του στίβου κι αυτό είχε πλάκα!!! Είχε πλάκα γιατί αυτή η χοντρή ήμουν εγώ και ήμουν χαρούμενη επειδή αποδέχθηκα και πάλι τον εαυτό μου. Αυτή η χοντρή βάζει τα δυνατά της και με κάνει περήφανη ακόμη κι αν χρειάζεται τη διπλάσια ώρα από τους περισσότερους για να διανύσει την ίδια με αυτούς απόσταση. Είμαι περήφανη γιατί αυτό είναι το καλύτερο που μπορώ να κάνω, δεν το βάζω κάτω, κι αν εκεί που πάς και τρέχεις εσύ υπάρχει μια χοντρή που τη βλέπεις να κοπανιέται και (κρυφο)γελάς με το πόσο αργά πάει έχε στο νού σου οτι εκείνη έχει προσπαθήσει ακριβώς όσο κι εσύ, μπορεί κάποιες φορές και παραπάνω. Αν τη δεις μια μέρα να χαμογελάει με ικανοποίηση επειδή κατάφερε να κάνει ένα γύρο παραπάνω στον δικό της γρήγορο ρυθμό που είναι ο δικός σου ρυθμός γρήγορου περπατήματος να ξέρεις ότι μέσα της έχει χαρά εφάμιλλη με αυτή του πρώτου νικητή!

Αν δεις τη χοντρή του στίβου να λαμβάνει μέρος σε κανέναν αγώνα από αυτούς που πας κι εσύ και τερματίζει τελευταία πολύ ώρα μετά από εσένα  και όμως να χαίρεται ή ακόμη  και να κλαίει από χαρά να ξέρεις ότι είναι περήφανη γιατί τα έχει δώσει όλα! ΟΛΑ όσα είχε. και αυτό είναι σπουδαίο πράγμα! Αν είχε περισσότερα θα τα έδινε κι εκείνα.. 

Όταν η χοντρή του στίβου βάζει την XL μπλούζα της και δένει τα κορδόνια της το κάνει με την ίδια χαρά κι αγάπη που το κάνεις κι εσύ ο στεγνός από λίπος με το ωραίο σώμα. 

Όταν η χοντρή ή ο χοντρός του στίβου ξεφυσάει δίπλα σου και καταφέρνει να πιάσει τον δικό του στόχο της ημέρας είναι το ίδιο ικανοποιημένος με εσένα. 

Όταν η χοντρή του στίβου κάνει στην άκρη για να περάσεις  εσύ ο πιο γρήγορος δεν το κάνει επειδή ντρέπεται το κάνει επειδή σε σέβεται. 

Όταν η χοντρή του στίβου κλαίει από χαρά που τερμάτισε τελευταία έναν αγώνα κάθε της δάκρυ έχει την ίδια αξία με το δάκρυ του πρώτου!
Όταν η χοντρή του στίβου ανεβαίνει στη ζυγαριά και βλέπει 500 γρ. λιγότερα έχει κερδίσει ακόμη ένα μετάλλιο μέσα της. 

Όταν η χοντρή του στίβου σε δεί σε κάποια από τις διαδρομές της θα σε χαιρετήσει. 

Είμαι η χοντρή του στίβου και χαίρομαι να κάνω αυτό που κάνω!