Blind Date

Έχετε ακούσει για τις γυναίκες που επικοινωνούν με άγνωστους άνδρες και μετά από κάποιο καιρό αποφασίζουν να συναντηθούν μαζί τους χωρίς να  έχουν ιδέα πώς είναι ο άλλος (οκ σου έχει στείλει φωτογραφίες  αλλά δεν ξέρεις καν αν είναι οι δικές του ή κάποιου άλλου άσχετου) και παρόλο που δεν τους έχουν δει ποτέ έχουν τις "πεταλούδες" στο στομάχι και την ανυπομονησία μιας ερωτευμένης γυναίκας;  Λοιπόν εγώ δεν έχω μόνο ακούσει γι αυτές τις, αν θέλετε, περιπετειώδεις γυναίκες... εδώ και κάποιους μήνες νομίζω πως ζω κάτι τέτοιο...!!
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή: ήταν Δεκέμβρης, ο Δεκέμβρης που μας πέρασε κάπου μέσα στις γιορτές όταν έλαβα ένα μήνυμα.. δεν έδωσα πολύ σημασία αλλά κατα βάθος ήθελα να επιβεβαιώσω ότι αυτό το μήνυμα δεν μου ήρθε κατά λάθος, οτι ο πραγματικός παραλήπτης ήμουν εγώ... Η επιβεβαίωση ήρθε λίγες μέρες μετά, αλλά και πάλι δεν μπορούσα να το πιστέψω, από τη μια χαιρόμουν, από την άλλη φοβόμουν σαν παιδί. Κάποιες μέρες μετά έλαβα μια φωτογραφία, μακρινή, σκοτεινή, πολύ "αρτιστίκ", ασπρόμαυρη, που στην ουσία σε άφηνε μόνο να φανταστείς, εσύ στην πραγματικότητα έβλεπες μόνο σκιές και στο βάθος  μια κουκίδα σαν φουντούκι που ήταν αυτός!
Την κοίταζα κάθε μέρα, την είχα κάτω από το μαξιλάρι μου, προσπαθούσα να φανταστώ πώς είναι, αλλά ακόμη φοβόμουν, μήπως δεν ήταν για μένα; μήπως αν χαρώ και πιστέψω ότι μου συμβαίνει αυτό, αυτός ο (πολύ νεαρότερός μου)  άνδρας με αφήσει και φύγει για πάντα μακρυά; και δεν το έλεγα πουθενά... μόνο οι πολύ δικοί μου άνθρωποι ήξεραν.
Ένα μήνα περίπου μετά, κι άλλη φωτογραφία, λίγο πιό κοντινή, πάλι ασπρόμαυρη, με σκιές και γραμμές, με παιχνιδίσματα του φωτός, με υποψία σιλουέτας... πιο δυνατό το σκίρτιμα στην καρδιά, πιο μεγάλο το χαμόγελο στο πρόσωπό μου κάθε που την κοίταζα.. ο φόβος ομως μην τον χάσω, παρέμενε και κάθε μέρα γινόταν και πιο μεγάλος.. ειδικά που τώρα, μέρα νύχτα, σκεφτόμουν μόνο αυτόν, με όσα ήξερα για εκείνον προσπαθούσα να βρω πληροφορίες, να σχηματίσω μια εικόνα..
Με την τρίτη φωτογραφία, το ίδιο σκοτεινή, με παιχνιδίσματα φωτός, σκιές και ασαφής όσο οι προηγούμενες μόνο που τώρα, φαινόταν κάπως το προφίλ του, μια υπέροχη, κομψή μύτη και δυο χειλη όμορφα ήταν πια τα όνειρά μου,με αυτή λοιπον τη φωτογραφία άρχισαν δειλά δειλά τα "poke" και τα σκουντήγματα.. τα δεχόμουν με μεγάλη χαρά, κάθε σκούντηγμα με έκανε και πιο ευτυχισμένη.. ανταπέδιδα συχνά, σχεδόν ποτέ δεν έπαιρνα άμεση απάντηση, όμως έκανα υπομονή και περίνενα με κομμένη την ανάσα το επόμενο "σκούντηγμά" του. Ο φόβος παρέμενε.. αυτός είναι τόσο όμορφος (έτσι τον φανταζομαι) και τόσο μικρός κι εγώ πια είμαι μεγάλη.. τα έχω ξεχάσει κάπως κι αυτα τα "παιχνίδα" σχεδόν 12 χρόνια έχουν περάσει από την τελευταία φορά που είχα αντίστοιχη εμπειρία, κι άν φύγει ξαφνικά; κι αν με αφήσει; τώρα που τον συνήθισα; τώρα που έχω αρχίσει να τον νιώθω πια κομμάτι δικό μου, να τον κουβαλάω μέσα μου όπου κι αν πάω, νύχτα ή μέρα.. κι αν με αφήσει τώρα; Κι ένα ακόμη σκούντηγμα ήρθε σαν απάντηση. Ο γοητευτικός νεαρός ήταν ακόμη εκεί, κι ασχολιόταν κι εκείνος μαζί μου.
Όλο αυτό το διάστημα άρχισα να προσέχω λίγο παραπάνω τον εαυτό μου, για χάρη του, και περίμενα την επόμενη φωτογραφία.. και τακτικότατα, συνέχισα να λαμβάνω μια περίπου κάθε μήνα.. όλο και πιο κοντινές, αλλά πάντα μυστηριώδεις, ασπρόμαυρες, με σκιές, με ασάφεια, και τα σκουντήγματα, όλο και πιο συχνά, και τώρα πια είχαμε άλλη επικοινωνία, πιο άμεση, έλεγα κάτι εγω; είχα την απάντησή του, τη φωνή του δεν την έχω ακούσει ποτέ, εκείνος τη δική μου, την ακούει κάθε μέρα, το προσωπό του, το σώμα  του, δεν το έχω δει, παρά μόνο μέσα από τις "αρτιστίκ" ασπρόμαυρες, φωτογραφίες, αυτός δεν με έχει δει ποτέ.. κι ο καιρός περνούσε, περνάει..
Πολλοί λένε οτι το καλοκαίρι, κι ο Αύγουστος ειδικά είναι η πιο ρομαντική εποχή, τότε λοιπον αποφασίσαμε να συναντηθούμε για πρώτη φορά. Τον Αύγουστο που μας έρχεται, και η αγωνία μεγαλώνει, προσπαθώ να φανταστώ το πρόσωπό του, τη μυρωδιά του, ανυπομονώ, να τον αγγίξω, να τον φιλήσω να του πώ πως τον αγαπώ, να γύρει πάνω μου, να τον αφήσω να κοιμηθεί στην αγκαλιά μου.. Τον έχω ήδη ερωτευτεί κι ας μην τον έχω δει ποτέ, και εχω τέτοια αγωνία γι αυτό το πρωτο μας ραντεβου που όμοιά της δεν έχω νοιώσει ποτέ πριν, για κανένα άλλο ραντεβού με κανέναν άλλο άντρα.. Διαλέγω από τώρα τα ρούχα που θα φορώ, το μέρος που θα συναντηθούμε να είναι όπως αξίζει της πρώτης μας φοράς, μετράω τις μέρες τι ώρες και κάνω υπομονή ξέρω ότι θέλει το χρόνο του για να είναι έτοιμος γι αυτή τη συνάντηση.. χρειάζομαι κι εγώ κάποιο χρόνο, για να είναι όλα καλά, όλα όπως πρέπει ώστε να έρθει εκείνη η μέρα που θα γνωρίσω,  θα συναντήσω για πρώτη φορά και θα αγκαλιάσω τον... ΓΙΟ ΜΟΥ!!