Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2008

Aνάποδα Χριστούγεννα, αληθινές ευχές!



Τα Χριστούγεννα είναι μια κατ΄εξοχήν "οικογενειακή" γιορτή, με πολλά "τραπεζώματα", φιλιά και αγκαλιές, και καλά να ήταν μόνο οι άνθρωποι που πραγματικά αγαπάς.... Μαζεύονται συνήθως και κάτι τριτοξάδερφα και θειάδες και θείτσοι που ΄χεις να τους δεις απ΄τον τελευταίο γάμο ή/και κηδεία του σογιού! Και δώστου οι αβρότητες και οι ψεύτικες φιλοφρονήσεις.... "Αχ, γλυκιά μου, πώς ομόρφυνες..... κούκλα, κούκλα... φτου σου!" και μόλις γυρίσεις την πλάτη σου..... " πω πώ την καημένη.... 30 είναι και σαν 50 φαίνεται.... άσε και το μαλλί..... χάθηκε ο κόσμος να πάει σ' ένα κομμωτήριο; Χριστούγεννα είναι... τσ, τσ, τσ....!"


Τέλος πάντων αυτές τις οικογενειακές "μαζώξεις" τις σιχαινόμουν από μικρή!!!! Τα Χριστούγεννα τα λάτρευα ΠΑΝΤΑ, αλλά ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί έπρεπε αυτή η αγαπημένη γιορτή του Χρόνου , να συνοδεύεται απαραιτήτως από όλο μου το σόι στιβαγμένο στους καναπέδες του σπιτιού μου,και την καημένη τη μανούλα μου να μαγειρεύει επί τρία μερόνυχτα για να ικανοποιήσει τα πολλά και διαφορετικά γούστα του κάθε ξαδερφο-θειο-συμπέθερου.... ΓΑΜΩ ΤΟ ΣΟΪ ΜΟΥ!!!!


Ενι γουέι , που λέμε και στο χωριό μου, πάντα φορούσαμε το καλυτερο μας χαμόγελο, και "τα γιορτινά" μας ρούχα (και μιλάω για τα παιδικά εφηβικά μου χρόνια) και περιμέναμε το πολυπληθές σόι μας να καταλάβει κάθε σπιθαμή του υπέροχα στολισμένου σπιτιού μας!!!!


Κατέφθαναν όλες οι χοντροκώλες θείτσες, με τα φανταχτερά τους ταγεράκια, που 'χαν πάνω την Άρτα, τα Γιάννενα και κάνα-δυο παρακείμενα χωριά....ακόμα!


Θυμάμαι τη μητέρα μου να τρέχει πάνω-κάτω σαν τον Βέγγο για να τους ικανοποιήσει όλους και σχεδόν καμμία από τις παραπάνω σημαιοστολισμένες θείτσες δεν προσφέρθηκε ποτέ να βοηθήσει....


Μην με παρεξηγείτε, δεν είμαι ούτε απόγονος του Σκρούτζ, ούτε ο γρουσούζης των Χριστουγέννων.... Τα Χριστούγεννα μου αρέσουν πολύ, τα οικογενειακά τραπεζώματα σιχαίνομαι......!


Τέλος πάντων, κάποτε ήρθε η ώρα να απογαλακτιστώ, να αυτονομηθώ και πήγα και νοίκιασα το πρώτο μου σπίτι.... Έλεγα λοιπόν η αθώα νεαρά τότε... "Χα! φέτος τα Χριστούγεννα θα τα γιορτάσω στο δικό μου σπίτι και μόνο με τους ανθρώπους που πραγματικά αγαπάω...." Ναι καλά! Τί ώρα; που λέμε....Με το που έφτασαν οι "Άγιες" εκείνες μέρες... άρχισε η μανούλα.... "Έλα κοριτσάκι μου, πού να κάνεις Χριστούγεννα μόνη σου, εκεί στην τρύπα που μένεις, και τί θα φας; Έλα να φάμε όλοι μαζί, θα φτιάξω και γαλοπούλα γεμιστή, και μπλα, μπλά, μπλά....." -Αλήθεια σε όλο τον κόσμο την γαλοπούλα την λένε "Τουρκάλα" εμείς και μόνο εμείς την λέμε "γαλοπούλα"-


Να μην στα πολυλογώ... υπέκυψα... και Χριστούγεννα έκανα πάλι στο πατρικό μου... και πάλι με όλους τους κομπάρσους της ζωής μου.... ΦΤΟΥ ΣΟΥ !!!!!


Μετά από κάποια χρόνια παντρεύτηκα..... ΕΕΕΕ ΤΩΡΑ λέω ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΗ ΓΛΙΤΩΣΑ!


Τα πράγματα όμως δεν ήταν έτσι..... τελικά το έργο επαναλήφθηκε, αλλά με κάποιες διαφορές....! Και εξηγούμαι...: Οι πρωταγωνιστές ήταν οι ίδιοι, αλλά οι κομπάρσοι διαφορετικοί και χειρότεροι!!! Άσε που τώρα δεν έτρεχε η Μανούλα μου αλλά εγώ η καψερή!!!! Όταν δε, ήρθε και το παιδί.... ποιός είδε τα σόγια και δεν τα φοβήθηκε!!!! Κανονική παρέλαση γινόταν στο σπίτι μου.... παρέλαση από θειάδες, κουμπάρους, πεθεροπεθερές, και όλα τα λοιπά μπατζανακοσυμπέθερα.... ΕΛΕΟΣ!!!!


Φέτος λοιπόν όλα άλλαξαν! Όρθωσα το ανάστημά και είπα: "Ααααα, όλα κι όλα! Αν θέλετε να φάμε μαζί θα είμαστε μόνοι μας.... αλλιώς εγώ προσωπικά θα τιμήσω το εορταστικό μενού κοντινού ταχυφαγείου!!!! Έτσι κι έγινε! Μόνο η άμεση οικογένεια! Και εκεί που τρώγαμε τα υπέροχα εδέσματα από τα χεράκια της Περσεφόνης... (η μανούλα) η οποία λόγω συνήθειας ειχε μαγειρέψει για ένα ολόκληρο στρατόπεδο... ο "μπαμπάς" μου πετάχτηκε και είπε.... "ΑΝΑΠΟΔΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ" κάνουμε φέτος!


Ναί μωρέ σιγά!!!! Επειδή δεν μαζεύτηκε η Σάρα η Μάρα και το κακό συναπάντημα, ήταν τα Χριστούγεννα ΑΝΑΠΟΔΑ! (η Μάρα ήταν εδώ μαζί μας) Η σάρα και το κακό συναπάντημα έλειπαν ευτυχώς!!!!!!


Μπορεί τα Χριστούγεννα να ήταν "Αναποδα" αλλά οι ευχές που ανταλλάξαμε ήταν αληθινές


Με αγάπη πραγματική, ουσιαστική, και ειλικρινή συναισθήματα!


Όταν λέγαμε ο ένας στον άλλον "χρόνια πολλά" το εννοούσαμε, όταν λέγαμε "ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ" ήταν αλήθεια.. και όταν κοιτούσαμε τον άλλον ήταν με αγάπη και οχι για να δούμε αν λεκιάστηκε το μπούστο του από τη γέμιση της γαλοπούλας!!!! Όυτε να δούμε αν κόλλησε μαρούλι στο δόντι του, έτσι ώστε να μην του το πουμε, να χαζογελάσουμε εμείς και να το σχολιάσουμε μεταξύ μας!


ΖΗΤΩ ΤΑ ΑΝΑΠΟΔΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΕΥΧΕΣ!


Από μένα για όλους εσάς.... αληθινές ευχές, με αληθινή αγάπη .... για υγεία , ευτυχία και πολλές πολλές επιτυχίες σε κάθε τομέα της ζωή σας!!!




Ποδηλάτρης (και ίσως για μερικούς ο γρουσούζης των Χριστουγέννων!)






Δεν υπάρχουν σχόλια: