Αν έχεις τύχη διάβαινε...

Σάββατο και η μέρα δεν έχει ξεκινήσει καλά.. "χώσιμο" από παντού.

-Ααα θα πας για ψώνια; Πάρε μου κι εμένα λίγο κιμά, 1 κιλό κρέας και λίγα πορτοκάλια να μη βγαίνω μες τη βροχή.
-Να σας πάρω, ευχαρίστως! (γαμώτ, γαμώτ, γαμώτ..)
Επιστρέφοντας...
-Μμμμμ, δεν είναι ωραίος αυτός ο κιμάς, αμα δεν έχει το λιπάκι του ο κιμάς δεν γίνεται καλός ο κεφτές! Και το κρέας πολύ στεγνό βρε παιδί μου, αμα δεν ξέρει η γυναίκα να ψωνίσει...
-..... ΧΜΡΦΜΜΜΦΦΦΦΦ @# $% ΓΚΡΟΥΜΦ! (Έλα βαθειές ανάσες.. πού θα πάει; θα φύγει!)
-Δεν μιλάς ε; Τί να πεις... αμα η γυναίκα δεν είναι νοικοκυρά...
-.......ΧΡΡΜΜΜΦΦΦΦΜ!!!!!!!! (ΓΑΜΏΤ, ΓΑΜΏΤ, ΓΑΜΩΤ...) ΓΚΡΟΥΜΜΜΦ!

- Το παιδί πού είναι;

-Μέσα στο δωμάτιό της είναι, παίζει.. (πού θες να είναι μωρέ; Με τον γκόμενο για καφέ)

-Όχι η μικρή, για τον άντρα σου λέω.. το παιδί μου!!!

-ΑΑΑΑ! (τί άλλο θα ακούσω Παναγία μου;) Ε, κάπου πήγε, στο συνεργείο νομίζω.. δεν ξέρω!

-Να! Αυτή η αδιαφορία είναι που κλείνει τα σπίτια. Τί Πάει να πει δεν ξέρω; Να μάθεις κυρία μου... αλλά εσένα δεν σε νοιάζει το παιδί μου, τον κώλο σου κοιτάς μόνάχα! (ΠΟΥΤΑΝΑ!!) ψιθυρίζοντας

-Ορίστε; Είπατε κάτι;

-Όχι, λέω.. που δε νοιάζεσαι για το σπίτι σου...

-..........................(μή μιλάς, μή μιλάς, μη μιλάαααας)

- Δεν μιλάς ε; Τί να πεις; παλιοπουτάνα (όχι και τόσο ψυθιριστά )

-Τί να πω...; Δεν έχω να πώ τίποτα...

-ΜΩΡΗΗΗΗ, ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΔΥΟ ΜΑΣ ΘΑ ΣΤΑ ΨΑΛΛΩ..

-ΔΕΝ είμαστε οι δυο μας, είναι και το παιδί εδώ! Ως εκ τούτου δεν έχουμε να πουμε τίποτα.. και οι ψαλμωδίες στην εκκλησία ΟΧΙ εδώ!

-ΑΑΑΑΧΟΥΥΥΥ ! Άκου γλώσσα! Μωρή που το παιδί μου δεν λέει να βγει από το βρακί σου, ΠΑΛΙΟΠΟΥΤΑΝΑ που σε έριξε ο Θεος στο δρόμο του παιδιού μου, ΑΧΡΗΣΤΗ, μόνο το πραμα σου σκέφτεσαι... που να σε πάρει ο διάολος κακούργα!

-Σε ποιον μιλάτε; Εγώ είμαι η πουτάνα;

-Ναι μωρή!

-Ωραια, κι εδώ είναι το σπίτι μου;

-Ναι, που να μην ήταν...

-Τότε εσείς τί δουλειά έχετε σε ένα μπουρδέλο;

-Αχουυυυυυ..... άκου γλώσσα! Σα δε ντρέπεσαι που δε σέβεσαι τίποτααααα....

-Συγγνώμη κιόλας αλλά στο σπίτι ΜΟΥ μάλλον εσείς πρέπει να με σέβεστε!

Ανοίγει η πόρτα, μπαίνει "το παιδί" ο Γιοκας, ο εκλεκτός της.... Τί ήταν να τον δει... δώσε κλάμα γοερό!

-Αγόρι μουυυυυυυ

-Τί είναι ρε μάνα;

-Έναν καφέ είπα να πιω.. από τη μύτη μου τον έβγαλε.. μου είπε ότι πάω στα μπουρδέλα!!! Ακούς; Γριά γυναίκα.. ακούς;

-ΟΡΙΣΤΕΕΕΕΕΕΕ; Αυτό είπα εγώ; αυτό είπα; Δεν πρόκειται να λάβω μέρος στο θέατρο του παραλόγου, βρείτε τα μόνοι σας!

-Έλα εδώ!

-Καλύτερα όχι...

...........

Μετά από λίγες ώρες...

-Μα καλά δεν ντρέπεσαι; Πώς της μιλάς έτσι;

-Πλάκα μας κάνεις; Πως της μίλησα;

-Να της λες για μπουρδέλα και μαλακίες! Ντροπή!

-Ρε δεν πάτε καλά! Με βρίζει, με λέει πουτάνα, και θα της πω κι ευχαριστώ; Μέσα στο σπίτι μου; Δεν θα είμαστε καλά!

-ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ να σε είπε πουτάνα, αλλά και να το λεγε..........

-????? Και να το ΄λεγε; ΤΙ;;;;

-....τιποτα

-Τί; λέγε;

-όρεξη έχεις..

-Όχι δεν έχω... καμμία απολύτως...

Το βράδυ μόνη στο σπίτι μέχρι τα χαράματα σχεδόν... Σάββατο βράδυ ένα ποτάκι τραβιέται...

Το πρωί τα πόδια βαριά από τον ύπνο στον καναπέ, και την συσσωρευμένη κούραση της εβδομάδας . Να σηκωθείς, να μη σηκωθείς... η Ελένη περίμενε, να σηκωθείς, να πας καλό θα σου κάνει, θα ξεδώσεις. Σάκος στον ώμο, ομπρέλα στο χέρι και δρόμο. Ραντεβού στο Τραμ. Καλημέρες, φιλιά..

-Κουρασμένη σε βλέπω

-Είμαι, δεν έχω κλείσει μάτι.. ήπια και δυο ποτάκια μόνη μου χτες .. σκατά!

-Έλα , τώρα πάμε για την πάρτη μας, θα τρέξουμε να το χαρούμε για πόσο πάς;

-Έλεγα για 1.20 αλλά έτσι όπως είμαι και με 1.30 κάνω πάρτυ!

-Σούπερ, τό 'χεις.

-Ναι.

Στήσιμο στη γραμματεία, (όχι πολύ, λίγα λεπτά) παραλαβή νούμερων (είσαι μεγάλο νούμερο που λέμε; αυτό!!) Στις εξέδρες χαιρετούρες και φιλιά με τους υπόλοιπους, σα να φτιάχνει λίγο η μέρα.. και η διάθεση.!! Ωραία! Μέσα στους πολλούς και ο" ακατανόμαστος! Νο 1"

-Καλημέρα, τί κάνεις κορίτσι μου; Πολύ χαίρομαι που σε βλέπω!

-Καλημέρα! Καλά εσείς; (γαμώτ, γαμώτ, )

-Είναι πολύ ευχάριστο να σε βλέπω να ασχολείσαι τελικά με το χώρο! Μου αρέσει να βλέπω νέο "αίμα".

-Ναι...

-Θα τρέξεις Μαραθώνιο;

-Όχι, όχι..

-Το 10άρι;

-Ε, ναι, λέω να μπω στο 10αράκι..

-Λάθος, δεν είσαι έτοιμη! Μην μπεις! Εγώ θα σου έλεγα ούτε στο 5άρι..

-......

-Μέχρι να χάσεις όλα τα κιλά που πρέπει να μην τρέξεις τίποτα, και πουθενά!

-(Τί μας λες ρε μεγάλε; Σοβαρά;)

-Ε, καλά δεν κυνηγάω καμιά διάκριση, μια χαρά μπορώ να το βγάλω το 10άρι...

-Για πόσο πας;

-Όσο νά 'ναι, θα μου άρεσε να είναι κάτω από ώρα, αλλά δεν το κυνηγάω κι όλας...

-Εγώ το κάνω σε 47'

-Μια χαρά, μπράβο σας! (ε, υπάρχουν κι άλλοι που το κάνουν σε 29' τί να λέει τώρα;)

-Γι αυτό σου λέω, δεν πρέπει να τρέξεις... θα απογοητευτείς και θα τα παρατήσεις, άσε που είναι κοροϊδία.. τί θα λες μετά ότι έτρεξες; Σε μία ώρα το κάνω περπατώντας!

-Ε, κι εγώ στην ηλικία σας, ελπίζω ότι κάπως έτσι θα πηγαίνω.. χαχα ( γι αυτό είσαι πολύτεκνος με τόσα "α γαμήσου" που ακούγονται για πάρτη σου, πώς να το αποφύγεις;) Σας αφήνω να κάνω και λίγο ζεσταματάκι ε;

Νεύρα τσατάλια! Τρέμουλο στα χέρια, ζαλάδα λόγω χαμηλού αιματοκρίτη (γ@μώ τη γυναικεία φύση και τα καλά της ) κακή διάθεση, και όποια όρεξη υπήρχε το πρωί τώρα είχε πάει περίπατο.

-Ελένη, λέω να μην μπω.. δε νοιώθω καλά, έχω νεύρα! Πολλά νεύρα, δεν έχω διάθεση.

-Θα μπεις, γι αυτό ήρθες, και θα σου έρθει η όρεξη!

Τρέχοντας έρχεται η όρεξη.. και όλα μια χαρά, στα πρώτα χιλιόμετρα ο στόχος φαινόταν παραπάνω από εφικτός! Σα να λειτούργησαν και οι ενδορφίνες και μια ευθυμία φάνηκε.. !

Όχι για πολύ... χιλιόμετρο 4 προς 5 μπουκαλάκια νερού παντού, και μερικά σακουλάκια από τζελάκια... λίγο η κατηφόρα, λίγο που ο από πίσω πίνει μια γουλιά νερό ξαναβάζει το πώμα, και το πετάει όχι στην άκρη.. αλλά μέσα στην μέση... κατρακυλάει αυτό βρίσκει τα ανυποψίαστα πέλματά μου.. και" Ένα διπλό τόλουπ, με τριπλή πιρουέτα και άψογη προσγείωση που θα την ζήλευε η Καταρίνα Βίτ στις δόξες της!" Σα να άκουσα τον Αλέξη Κωστάλα να λέει... τα παραπάνω λόγια.

Το "αεροπλανικό" ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ! (βρε λες επειδή είμασταν μέσα στο αεροδρόμιο; μπορεί!) Η τούμπα ανεπανάληπτη.. και το "κρατς" που έκανε το δεξί ποδαράκι στο ύψος του αστραγάλου Αξέχαστο!

-..... χμρμφφφφφφφφφ..@%$**@@#$ γκρουυμφφφ... γαμώτ, γαμώτ, γαμώτ!!! Την γκαντεμιά μου μέσα!!!! Αυτό είναι που λένε "αν έχεις τύχη διάβαινε..."

Σκέψεις, ανάκατες...

"Τέλος τα παρατάω και θα το ρίξω στο τάβλι.. ποιό τάβλι; εκεί κι αν θέλεις τύχη.. στο κέντημα θα το ρίξω!!!"

"Όχι , που θα του κάνω τη χάρη του μαλάκα ... ακούς εκεί δεν είσαι για το 10αρι .. δεν θα του ανοίξω εγώ το στόμα του γελοίου.. έστω και κουτσή θα τερματίσω!

"Ναι αλλά αν είναι να κάνεις 2 ώρες ... καλύτερα παράτα τα.. πάλι το στόμα του ανοίγεις!"

"Βρε μαλακισμένο.. για τον γελοίο θα το κάνεις ή για πάρτη σου; Ποιος τον γ@μει αυτόν;"

"Όσο μπορείς.. δεν πειράζει και να σταματήσεις! Μην πάθουμε και καμιά ζημιά.."

"Το αποφάσισα, έστω και μπουσουλώντας θα το βγάλω! Ήρθα να το κάνω και κανένα μπουκαλάκι δεν θα με βγάλει εκτός εμένα... Α στο γεροδιάβολο πιά!" Με αυτά και με αυτά ο χρονικός στόχος.. πήρε ένα από τα εκεί αεροπλανάκια και την έκανε για άλλες πολιτείες... μακρυνές!..

Τερματισμός με τα χίλια ζόρια.... λίγο πριν "κλείσει το μαγαζάκι" και με έναν αστράγαλο σαν κιούπι από το πρήξιμο... Βλέμμα στο ρολόι... σχεδόν 1.40.. "Δε βαριέσαι... τί έιχαμε, τί χάσαμε.. το 1.30 ξέρω ότι το έχω χαλαρά, δε με νοιάζει η κατάταξη. Κοίτα να δεις που σα να το χαίρομαι λιγάκι.. κι ας χαλάστηκα πολύ! Δεν θα αφήσω τη ματαιοδοξία μου να με ρίξει!"

Στο δρόμο της επιστροφής οι ουρανοί άνοιξαν... μούσκεμα ως το βρακί! Σταματάει ένα αυτοκίνητο στη στάση που περίμενα, τα τζάμια θολά, κατεβαίνει το παράθυρο του συνοδηγού, ήταν η Άντζυ,

-Έλα μέσα, ρε χαζό μη βρέχεσαι θα σε πάμε εμείς, στο δρόμο μας είσαι..

-Ευχαριστώ πολύ...

Ανοίγει η πίσω πόρτα, σκύψιμο, τίναγμα των μαλλιών βλέμμα στον οδηγό για "ευχαριστώ" και ναι! Είναι ο "ακατανόμαστος Νο1" Ξαφνικά η βροχή έμοιαζε ψιχάλα.. (φτου ρε γκαντεμιάαα!)

Στο ραδιόφωνο κάποιος σταθμός έπαιζε Kylie ... "I should be so lucky..." χαμόγελο "μας πήρανε χαμπάρι"

Πίσω στο σπίτι... μορμουρίζοντας.. "I should be so lucky..." και λίγο μετά ακούγεται η πιο γλυκιά και χαριτωμένη φωνή να τραγουδάει...δυνατά!

"Ασ΄το μπιστολάκι.... Λάκη Λάκη Λάκη.."