I believe I can fly!!!!

Μου πήρε, 2 ζευγάρια παπούτσια, 3 ζευγάρια κάλτσες, άπειρα μπουκαλάκια νερού και ισοτονικού, πολλά και διαφορετικά "τζελάκια", 2 μαύρα νύχια, 6 ώρες 13 λεπτά και 48 δευτερόλεπτα και περίπου 55 χιλιόμετρα για να το πιστέψω επιτέλους... Ι BELIEVE I CAN FLY!!!

Δανείζομαι στίχους του τραγουδιού.....

"If I can see it, then I can do it

if I just believe it, there's nothing to it..

I believe I can fly, I believe I can touch the sky..."

Όταν το φέρνω πίσω στο μυαλό μου, έρχονται χίλιες δύο δυσκολίες, από τα φορτηγά και τις νταλίκες που ήταν μαζί μου σε κάποια σημεία (και το πώς αποφεύγαμε ο ένας τον άλλον) μέχρι την φωνή του μικρού διαβολάκου πάνω από τον αριστερό μου ώμο που μου έλεγε.. "Έλα εντάξει φτάνει.. παράτα τα" αλλά όσες κι αν ήταν οι δυσκολίες, αυτό που πήρα από αυτόν τον προσωπικό μου άθλο ήταν τόσο πιο μεγάλο και πιο σημαντικό που δεν τίθεται καν θέμα σύγκρισης... κέρδισα αυτοεκτίμηση! Ξεπέρασα τα όριά μου, (κατά πολύ μάλιστα), κατάφερα να κάνω αυτό που δεν πίστευα ότι μπορώ να το φανταστώ καν, ένοιωσα δυνατή και σίγουρη, ένοιωσα περήφανη..... Το πόσα πράγματα, πέρασαν από το μυαλό μου όλες αυτές τις ώρες δεν λέγονται, το πόσο πολύ με βοήθησε η παρέα που είχα μαζί μου επίσης απερίγραπτο, αλλά και το πόσο όμορφα ένοιωσα τελικά από όλο αυτό.... δεν περιγράφεται! Γι αυτό όταν την επόμενη μέρα που περπατούσα σα να είχε περάσει από πάνω μου τρένο, με είδε κάποιος και μου είπε.. "πάω στοίχημα ότι δεν θα ξανατρέξεις! Το έχεις μετανοιώσει ήδη ! " Του είπα ότι όχι μόνο δεν το μετάνοιωσα, αλλά το ξανακάνω ευχαρίστως (ίσως μόνο με καλύτερη χάραξη πορείας έτσι ώστε να αποφύγουμε ακόμη περισσότερο τα φορτηγά... )

Δεν θα ξεχάσω: To πόσο με εκνεύρισε η ζώνη του ηλίθιου παλμογράφου που από ένα σημείο και μετά ανεβοκατέβαινε! (άσε που έβγαζε κι αστείους ήχους). Την αίσθηση ότι οι πνεύμονές μου έχουν διογκωθεί τόσο που δεν χωράνε πια στον θώρακα μου! Το πόσα πολλά υγρά μπορεί να καταναλώσει ένας άνθρωπος ΜΕΤΑ από όλο αυτό! Τον διάλογο που είχα με τη Ματίνα προς το τέλος της διαδρομής που με ακολουθούσε με το ποδήλατό της..

Ματίνα: Τί σκέφτεσαι;

Εγώ: Την επόμενη φορά να μου βάλετε έναν καθετήρα! Δεν είναι κατάσταση αυτή!

Ματίνα: χαχαχα κοντεύεις να σωριαστείς και το χιούμορ χιούμορ! Χαζό, έ χαζό!!!

(Εγώ όμως το εννοούσα!!!)

Δεν θα ξεχάσω πώς ένοιωσα και που δεν μπορούσα να καταλάβω τί με ευχαριστούσε πιο πολύ... η διάρκεια; Ότι δηλαδή κατάφερα να είμαι στο δρόμο τρέχοντας για λίγο περισσότερο από 6 ώρες; Η απόσταση; Ότι δηλαδή κατάφερα να διανύσω σχεδόν 55 χιλιόμετρα (54 και κάτι ψιλά για την ακρίβεια) χωρίς να με μαζέψει το ασθενοφόρο; Ή ο συνδυασμός; Τελικά αυτό που με ευχαριστούσε περισσότερο είναι ότι όλα αυτά τα έκανα ΕΓΩ.!!

Ναι ρε συ... μετά από πολύ καιρό έβγαλα το " εγώ" μου, ξεσπάω εκεί, όπως είπα στον Γιάννη μετά όταν με κοιτούσε με απορία και με ρώτησε με κάθε ειλικρίνεια.. "Και γιατί το κάνεις αυτό στον εαυτό σου;" "Άκου να δεις Γιάννη μου, πώς είναι οι μεσήλικες που για να αυτοεπιβαιβεωθούν και να ξεσκάσουν την πέφτουν στις πιτσιρίκες και μετράνε πιπίνια Vs Viagra; Ε εγώ μετράω χιλιόμετρα, κι αντί να την πέφτω σε πιπίνια (με τον κίνδυνο να φάω και χυλόπιτα) θα τρέχω τόσο ώστε ο Φόρεστ Γκαμπ να φαντάζει ερασιτέχνης μπροστά μου" (γέλια)

Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από το να βάζεις στοίχημα με τον εαυτό σου και τελικά να κερδίζεις!

Ι believe I can Fly..........!