Ο πυροσβέστης

Η πρόσφατη τραγωδία εκτός από ντροπή και αηδία.. μου "ξύπνησε" και μνήμες και συναισθήματα άλλου είδους.. Δεν στενοχωρήθηκα μόνο για τους νεκρούς της Μαρφίν και το αγέννητο μωράκι.. Δεν βλαστήμισα μόνο το Βγενόπουλο, τους προβοκάτορες, τα τσογλάνια που θέλουν να τρομοκρατήσουν τον κόσμο.. Τους αλήτες που δε λογαριάζουν ούτε τις ανθρώπινες ζωές. Δεν καταράστηκα μόνο αυτούς που μας έφεραν ως εδώ. Δεν μάλωσα μόνο τον εαυτό μου που είμαι και γω μερος του προβλήματος όπως κι εσύ, και όλοι μας! Ενοιωσα κι άλλα πράγματα..
Ο Ρομάν σαν πυροσβέστης πάντα μου έλεγε ότι ο χειρότερος φόβος του ήταν μήπως δεν προλάβει και κάποια φορά και βρει τους ανθρωπους που χρειάζονταν τη βοηθειά του πολύ αργά.. Μου περιέγραφε πόσο απαίσιο είναι να αντικρίζεις αυτά τα άψυχα κορμιά και ώντας ευαίσθητος ό ίδιος μου περιέγραφε πως ξεφνικά γέμιζαν το μυαλό του οι τελευταίες σκέψεις των νεκρών.. κι ας μην τους ήξερε.
Η Κατερίνα σαν σύντροφος πυροσβέστη είχε πάντα την αγωνία μή πάει κάτι στραβά.. μη συμβεί κάτι και ο καλός της δε γυρίσει πίσω.. 'Εχω γίνει μάρτυρας στιγμής που χτυπάει το τηλέφωνο στο σπίτι των παιδιών λίγο μετά τα μεσάνυχτα και ενώ ο Ρομάν είχε νυχτερινή βάρδια. Και η Κατερίνα είχε παγώσει.. ήταν σιγουρη ότι το τηλεφώνημα δεν ήταν για καλό.. κια δεν μπορούσε να σηκώσει το ακουστικό.. Τελικά ήταν κάποιοι έφηβοι που έκαναν μεταμεσονύχτιες φάρσες.. ήταν όμως ενδεικτική σκηνή της αγάπης και της αγωνίας της κοπέλας για το συντροφό της.. !
Η γαμημένη η ζωή όμως παίζει πολύ ασχημα παιχνίδια και φαίνεται για να μου δώσει να καταλάβω αυτό που εννοούσε ο Ρομάν, και που εγώ αδυνατούσα να καταλάβω, όταν μίλαγε για τις φωνές και τις σκέψεις των νεκρών.. μου το έκανε λιανά!
Ο Ρομάν που σαν πολύ καλός άνθρωπος δε μπορούσε να μην είναι και καλός πυροσβέστης! Ρισκάριζε πάντα, το καλοκαίρι που μας πέρασε ήταν μερόνυχτα στις φλόγες.. εθελοντικά από ένα σημείο και μετά! Και πάντα ευχόταν να μηνν έχουμε ανθρώπινες απώλειες, κανένας πυροσβέστης να μη νοιώσει τόσο κενός και τόσο μικρός όπως όταν "φτάνει αργά" Κι όμως έγινε ο ίδιος και οι οικογένειά του η αιτία κάποιοι άλλοι πυροσβέστες να νοιώσουν μικροί, κενοί, ανήμποροι γιατί δεν πρόλαβαν να τους βγάλουν από το φλεγόμενο όχημά τους. Ο Ρομάν, η Κατερίνα, και η μόλις 6 μηνών Ανζελίκ, γίναν η αιτία να καταλάβω τί ακριβώς εννοούσε ο Ρομάν όταν έλεγε ότι οι τελευταίες σκέψεις των νεκρών έφταναν στο μυαλό του.. Ενα μήνα σχεδόν μετά την δική τους τραγωδία εγώ δεν μπορώ να κοιμηθώ ακόμη καλά.. με βασανίζουν σκέψεις όπως: Πώς ένοιωσαν; Πόνεσαν; Πόσο πολύ υπέφερε η Κατερίνα βλέποντας την καταστροφή και ούσα ανύμπορη ν αβοηθήσει το παιδί και τον άντρα της;
Πόσο πολύ τρόμαξε το γλυκό μου το κοριτσάκι; Γίναν τουλάχιστον όλα αρκετά γρήγαροα ώστε να μην υποφέρουν;
Και οι νεκροί της Μαρφίν.. πόσο υπεφεραν; Πόσο φρικτά ένοιωσε εκείνη η Αγγελική που ένοιωθε ότι πεθαίνει άδικα και ότι μαζί της φεύγει και το αγέννητο μωρό της; Φαινεται πως με το θάνατο του , ο δικος μου πυροσβέστης μου "εδωσε" αυτό που εκείνος ενοιωθε και τον έκανε καλύτερο άνθρωπο.. για να γίνω κι εγώ καλύτερος άνθρωπος! κι ετσι εχω στο μυαλό μου την Αγγελική μέσα στο χωρο της εργασίας της να νιώθει το τελος κρατώντας την κοιλιά της.
Ο Ρομάν ο πυροσβέστης, η Κατερίνα η σύντροφος του, και η μικρή κορούλα τους έφυγαν για παντα μακρυα μας.. Και τωρα άλλοι πυροσβέστες τρεχουν να προλάβουν να σωσουν όσους τους εχουν αναγκη, όπως αυτοί που έτρεξαν να σωσουν τον Ρομαν και την οικογενειά του, αλλα δυστυχώς δεν πρόλαβαν.. Τωρα κι εγω εκτος απο τα φιλαρακια μου , εχω χασει και τους "πυροσβεστες" μου αυτούς που πάντα μου έσβηναν τις φωτιές που καινε την ψυχή μου...
ζητώ συγγνώμη για το κειμενο που δεν εχει λογική σειρά και συνέχεια.. αλλα αντικατοπτριζει αυτα που νοιώθω.. ετσι ειναι όλα μέσα μου κουβάρι!!