Πούστη Δία!

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, η εταιρία που εργάζομαι, διοργανώνει το ετήσιο συνέδριό της. Εκεί μαζευόμαστε όλα τα "παιδιά του marketing", o πρόεδρος-γλάστρα της εταιρίας, ο Διευθύνων σύμβουλος-big boss, τα λοιπά τσιράκια, οι πωλητές, τα γλυφτρόνια, οι γραμματείς (αν-σου-κάτσω-αφεντικό-θα-πάρω-αύξηση;),οι εξωτερικοί συνεργάτες, οι διαφημιστές, οι κομπιουτεράδες, και γενικά κάθε άνθρωπος που πληρώνεται από αυτή την εταιρία για να παρέχει τις υπηρεσίες του (σχεδόν αφιλοκερδώς έτσι όπως καταντήσαμε) και είναι και "περήφανος" γι αυτό.!!!


Φέτος λοιπόν, το ετήσιο συνέδριο της "εταιρίας" έλαβε χώρα υπό το αυστηρό βλέμα των Θεών του Ολύμπου, στην Ελλασόνα. Μόλις φτάσαμε στο ξενοδοχείο, η υποδοχή ήταν εξαίρετη! Φιλιά, αγκαλιές, χαμόγελα(ψεύτικα εννοείται) καλωσορίσματα και τα λοιπά "γλυψίματα", στην πρώτη γραμμή. Πήραμε τα κλειδιά μας, αφήσαμε τα πράγματά μας... και πήγαμε στην αίθουσα του συνεδρίου. welcome coffee, λακριντί με τα στελέχη, και ξεκινάει το μπλά-μπλά...!


Άρχισε η "φιέστα" με τον Διευθύνοντα σύμβουλο (αφεντικούλι) να μας λέει ότι η οικονομική κρίση δεν μας επηρρεάζει... εμείς είμαστε μεγάλη εταιρία και δεν μας πτοεί τίποτα... Αφού είναι έτσι γιατί εμένα με επηρρεάζει ρε μεγάλε; Γιατί τους τελευταίους τρεις μήνες όλο έναντι μπαίνει στον λογαριασμό μισθοδοσίας και έχουμε χάσει την μπάλα και δεν ξέρουμε και τί μας χρωστάς; "α ρε πούστη Δία!"


Σημείωση στο μπλόκ που έχω μπροστά μου... 1."να θυμηθώ να ρωτήσω τον Διευθύνοντα ή έστω τον λογιστή πότε με το καλό θα πληρωθούμε..."


Το αφεντικούλι συνεχίζει το πρόγραμμά του ακάθεκτος... "μπλά-μπλά-μπλά.... κι εμεις.... που ηγούμεθα στο χώρο... μπλά-μπλά....και ο ανταγωνισμός δεν μας απασχολεί πλέον... το μόνο που κοιτάμε είναι να κρατήσουμε το λήντερσιπ..., γιατί αυτή είναι η θέση μας... ηγετική... μπλα-μπλά-μπλα...." Τα χαμόγελα από κάτω... δίνουν και πέρνουν... εκείνη ακριβώς τη στιγμή κι ενώ κατεβάζω μια γεναία γουλιά καφέ για να αντέξω τις βλακείες που ακούω σκέφτομαι... Καλά, ρωτήστε κι εμάς που βγάζουμε τα στατιστικά και τις προβλέψεις και θα σας πω εγώ για λήντερσιπ και αηδίες....! Από τις σκέψεις μου με βγάζει το δυνατό χειροκρότημα που αντηχεί στην αίθουσα. Ο Διευθύνοντας είχε κλείσει την ομιλία του και τον λόγο τώρα έπερνε ο άνθρωπος (δεν-βγαίνω-από-το-σπίτι-μου-το-πρωί-αν-δεν-έχω-καταπιει-πρώτα-ένα-τελάρο-λεμόνια!) ο "αγαπητός" σε όλους marketing director! O πιο "ξυνός" άνθρωπος που πάτησε ποτέ το πόδι του στην ελληνική Γή! Ανεβαίνει στο βήμα...τότε ακούω τον διπλανό μου να λέει.... "ωχ, ο μαλάκας! Α ρε πούστη Δία!" Γύρισα στα αριστερά μου, τον κοίταξα και του χαμογέλασα! Με τον συγκεκριμένο συνάδελφο έχουμε συναντηθεί 2-3 φορές μόνο και έχουμε μιλήσει και 5-6 στο τηλέφωνο όλα αυτά τα χρόνια, αλλά αυτή η στιγμή, αυτό το βλέμμα και το χαμόγελο.. μας ένωσε για πάντα κάτω από τη σφαίρα μιας μυστικής συνομωσίας ας πούμε!


Ο ξυνός αρχίζει τον χειμαρρώδη λόγο του, και ξαφνικά καταλαβαίνω ότι σχεδόν όλοι οι παρευρισκόμενοι έχουν το ύφος: "Αχ και να σε πιάσω στα χέρια μου ηλίθιε! Γαμώ τα λεφτά που παίρνεις ΖΩΟ!" Ο εκστασιασμένος διευθυντής μάρκετινγκ, λέει, λέει, λέει... και πάει λέγοντας τι λέει.... το δε γλύψιμο προς τον Διευθύνοντα, τον πρόεδρο και τους λοιπούς συγγενείς πάει σύννεφο σε κάποια στιγμή λοιπόν αρχίζει να αναφέρεται στην διαφημιστική καμπάνια για το 2009 και τον καταμερισμό του διαφημιστικού μπάτζετ στα μέσα... 2-3 Θέσεις μετά από μένα κάθονται ο Διευθυντής δημιουργικού και ο account manager της διαφημιστικής, τους κοιτάω και ρωτάω με μεγάλη αφέλεια.. "ρε σεις; Δική σας εισήγηση δεν είναι αυτή κανονικά;" -Ναι! απαντάει ο ακάουντ, και νά ξερε και τί λέει ο Μαλάκας! τότε ο διευθυντής δημιουργικού, φέρνοντας το φλυτζάνι με τον καφέ στα χείλη του ψιθυρίζει! "πούστη Δία! σκατά τα έκανε"


Δεν κρατήθηκα πια... μέσα σε μια- μιαμιση ώρα, είχα ακούσει την ίδια φράση από 3 διαφορετικά άτομα (μαζί με εμένα)... έβαλα τα γέλια!


Όσο μιλάει ο "ξυνός" κανείς δεν δίνει την πρέπουσα σημασία... μάλλον καμμία σημασία! Ξαφνικά ακούμε όλοι με μεγάλη ανακούφιση το "ευχαριστώ πολύ" και το χειροκρότημα είναι θερμότατο... γιατί επιτέλους γλιτώσαμε!!!


Το λόγο πήραν τα παιδιά της Διαφημιστικής και επιτέλους ακούστηκε κάτι με ειρμό και χωρίς φανφάρες. Αλλά κράτησε για λίγο... δυστυχώς.


Γιατί αμέσως μετά αρχίσανε τα χειρότερα!!! "ΕΠΑΙΝΟΙ ΚΑΙ ΒΡΑΒΕΥΣΕΙΣ ΣΤΕΛΕΧΩΝ και ΛΟΙΠΩΝ ΣΥΝΕΡΓΑΤΩΝ"


"Εεεε ρε γλέντια!" σκέφτηκα και πήρα το θερμός με τον καφέ γιατί με τόσο γλύψιμο που είχε να πέσει το επόμενο μισάωρο ένα καφεδάκι θα το χρειαζόμουν. Ο ένας επαινείται από το αφεντικούλι γιατί παρά την υπάρχουσα κρίση, αυτός στον δικό του τομέα πωλήσεων κατάφερε να κρατήσει το τμήμα χωρίς ζημιές!

Σημείωση στο μπλόκ που έχω μπροστά μου: 2."Να θυμηθώ να ρωτήσω: Πώς γίνεται να μην έχουμε κρίση αλλά κάποιος να βραβεύεται επειδή εν μέσω της (ανύπαρκτης κρίσης) κατάφερε να μην έχει ζημιές; Όχι κέρδος απλά δεν έχει ζημιές...Σχήμα οξύμορο;"

Κάποιος άλλος βραβεύθηκε γιατί η οικονομική κρίση που δυανύουμε (αυτή που δεν μας αγγίζει γιατί δεν υπάρχει) αντιμετωπίστηκε ορθά κατά τον ¨ξυνό" και κατάφερε να διατηρήσει το υποκατάστημα της εταιρίας μας που διευθύνει και που βρίσκεται σε κάποια επαρχιακή πολή, σημειώνοντας ζημιές μικρότερες του 5%!!!

Σημείωση στο μπλόκ που έχω μπροστά μου: 3. "Να θυμηθώ να ρωτήσω, γιατί βραβεύεται κάποιος που κατάφερε να δημιουργήσει ζημιές στο κατάστημα που διευθύνει αντιμετωπίζοντας ορθά μια (ανύπαρκτη πάντα) κρίση; Δηλαδή αν δεν την αντιμετώπιζε ορθά τί θα γινόταν; Μάλλον εγώ είμαι ηλίθια!!"

Ακριβώς την ώρα που γινόταν αυτή η τιμητική βράβευση που μόλις περιέγραψα άκουσα από το Τζούνιορ μπος (τον υιο του Διευθύνοντα και διάδοχό του ) να λέει: "Ρε πούστη Δία, τί άλλο θα ακούσουμε σήμερα; Δεν θα βάλει ποτέ μυαλό ο πατέρας μου!" Τον κοίταξα με συμπάθεια, νέο παιδί είναι, νεοτερος από εμένα, και καταλαβαίνει μια χαρά τί γίνεται γύρω μου.

Σημείωση στο μπλόκ που έχω μπροστά μου: 4. "Να θυμηθώ στο επόμενο μήτινγκ με τον αρτ (διευθυντή δημιουργικού) να προτείνω σαν σλογκαν για την επόμενη καμπάνια της εταιρίας το "ΠΟΥΣΤΗ ΔΙΑ!" φοριέται πολύ εδω μέσα... μεγάλη ταύτιση υπάρχει σε κάθε βαθμίδα της ιεραρχίας με αυτή τη φράση!"

Κάποια στιγμή ακούω με μεγάλη μου έκπληξη το όνομά μου! Με επαίνεσε κι εμένα το μπιγκ -μπος για τις μεγάλης ακρίβειας προβλέψεις μου, που βοήθησαν στην προετοιμασία της εταιρίας για την αντιμετώπιση της κρίσης! Ωχ ρε πούστη Δία, πάλι ρεζίλι θα γίνουμε σκέφτηκα και ουπς! Να το... το είχα ξανασκεφτεί! Αυτή η βεβαιότητα όμως για τις σεξουαλικές προτιμήσεις του Πατέρα όλων των Θεών, άρχισε να με ενοχλεί... Και στο κάτω κάτω... ΄'αλλο γκέυ, ή μπάισεξουαλ και άλλο πούστης! Υπάρχουν στρέιτ που είναι μεγάλοι πούστηδες...!
Τέλος πάντων, μην σε κουράζω κιόλας... αφού παρέλαβα τον έπαινό μου, κατέβηκα στη θέση μου και έπιασα το στυλό.



Σημείωση στο μπλόκ που έχω μπροστά μου: 5. "Να θυμηθώ να αποκαταστήσω την Φήμη του Δία... με στοιχεία παρακαλώ!"

Με τα πολλά-πολλά φτάσαμε στην ώρα του δείπνου που λόγω των ημερών συνοδευόταν και από πάρτυ μασκέ... Εεεε ρε μασκαριλίκιααα! Λες και τα χρειαζόμαστε.. Καραγκιόζηδες είμαστε και το αποδείξαμε καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας! Τέλος πάντων... τί με ενοχλεί εμένα; Μασκέ; μασκέ! Ό,τι θέλει η πλειοψηφία! Βάζω μια ωραιότατη φούστα, με το σακάκι μου, και κοτσάρω κι ένα καπέλο "παπαγάλος" στο κεφάλι. Φτάνω στην άιθουσα που γινόταν το πανηγυράκι. Φάγαμε ήπιαμε.. γελάσαμε με τους εαυτούς μας , και κάποια στιγμή οι νεότεροι της "παρέας" αποφασίσαμε να πάμε σε ένα τοπικό μπαράκι για να συνεχίσουμε το "γλέντι" μας με τον δικό μας τρόπο! Εκεί μίλησα για λίγη ώρα με τον υιο-διάδοχο του διευθύνοντα (με τον οποίο έχουμε πέραν της έπαγγελματικής και φιλική σχέση πια, μετά από τόσα χρόνια..) Μέσα στα πολλά που είπαμε, αναφερθήκαμε και στο πόσες πολλές φορές ακούστηκε το "ΠΟΥΣΤΗ ΔΙΑ!" κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Τότε μου πρότεινε (το πατρικό του είναι εκεί στην Ελασσόνα) την επόμενη μέρα, μετά το τέλος του συνεδρίου να πάμε από το σπίτι του, να δοκιμάσω τον εξοπλισμό του, κι αν βρω ρουχα, παπούτσια κλπ. που να μου κάνουν, να φορτώσουμε τα ποδήλατα (το δικό του & του αδερφού του) στο αυτοκίνητο και να ανέβουμε στον χιονισμένο Όλυμπο και να βρούμε τον Δία να τον ρωτήσουμε! Γέλασα, και δέχτηκα με μεγάλη μου χαρά! Ποδηλατοβόλτα στον Όλυμπο, στον χιονισμένο Όλυμπο!
Πράγματι, την επόμενη μέρα, μετά το γεύμα, πήγαμε στο σπίτι του, δοκιμάσαμε τον εξοπλισμό, φορτώσαμε τα ποδήλατα, αλλάξαμε λάστιχα στο ποδήλατο του αδερφού του το οποίο και θα δανειζόμουν... και φύγαμε!
Ανεβήκαμε όχι ψηλά λόγω χιονιού, και το ποδήλατο που είχα εγώ δεν είχε καλά λάστιχα. Βρήκαμε ένα μέρος και καθίσαμε, είχαμε πολύ ωραία θέα από 'κει και αρχίσαμε να συζητάμε
-Ρε συ Βαγγελάκη, θυμάσαι πριν μερικούς μήνες που είχαμε έρθει πάλι στον Όλυμπο και είδαμε τον 13ο θρόνο ανάμεσα στους 12 άλλους Θεϊκούς θρόνους και λέγαμε ότι ανήκει στον Έρωτα;
-Ναι ρε συ... πού το θυμήθηκες; Ωραία ήταν ε;
-Ναι πολύ!
-Τελικά λες να ήταν του Έρωτα;
-Μάλλον γι αυτό ήταν άδειος.
-Μπάααα, μάλλον του γκόμενου του Πούστη του Δία είναι...χαχαχα
-Βαγγέλη! Αυτό είναι! Το βρήκα! Δεν είναι ο Δίας πούστης....
-Αλλά;
-Ο Έρωτας είναι ο πούστης! Δεν είναι μόνο ο "ύστατος παράνομος" κατά τον Τομ Ρόμπινς ,είναι και μεγάλος πούστης! κατ' εμε! χαχαχα
-χαχαχα...
-Αντε πάμε κάνει κρύο!
-Ναι κούκλα, έχεις δικιο!
-ΕΕΕ Βαγγελάκη, κάτσε λίγο...
-Τί έγινε;
-Θέλω να ζητήσω συγγνώμη από τον Έρωτα....
Γύρισα προς την πλαγιά..... Εεεερωωταααα!! Συγγνώωωμηηηη! Είσαι ο πιο γλυκός Θεός κι ας μας έχεις ταράξει στην πουστιάααα!!!!

-Βαγγέλη, λες να μου κρατήσει κακία ο Έρωτας;
-Μπάαα, που θα βρει καλύτερο θύμα ρε χαζό!!
-Λες; Δεν πειράζει.... Χαλάλι του!