Insomnia ή αλλιώς... αϋπνία!

"Αϋπνία είναι η διαταραχή του ύπνου που μπορεί να έχει ποικίλη προέλευση, να είναι διαφορετικού βαθμού και διαφορετικής διάρκειας. Η αϋπνία μπορεί να οφείλεται σε δυσχέρεια κάποιου να αποκοιμηθεί (αρχική αϋπνια), ή σε πρόωρη αφύπνιση (τελική αϋπνία) ή ακόμη είναι δυνατό να διαταράσσεται ο ύπνος από φάσεις εγρήγορσης. Επεισοδειακά η αϋπνία μπορεί να εμφανιστεί σε κάθε άνθρωπο με την επίδραση συγκίνησης, ψυχικής διέγερσης κλπ. που εμποδίζουν την ανάπτυξη στο φλοιό του εγκεφάλου της αναστολής, η οποία αποτελεί τη βάση του ύπνου."

Αυτός είναι ο επιστημονικός ορισμός της αϋπνίας, που τον βρήκα στην παλιά εγκυκλοπαίδεια στην βιβλιοθήκη της μαμάς μου, ψάχνοντας να βρώ πληροφορίες γι αυτό που νοιώθω να μου συμβαίνει τον τελευταίο καιρό... Insomnia, αϋπνία, σα να έχω τσακωθεί με το Μορφέα!

Σήμερα το απόγευμα μιλούσα με ένα φίλο μου και του έλεγα ότι νοιώθω σαν να θέλω κάτι να κάνω αλλά δεν ξέρω τι! Και εκέινος μου είπε ορθά κοφτα: "Γράψε". Σκέφτηκα λοιπόν να ακολουθήσω τη συμβουλή του και να γράψω... αλλά για ποιό πράγμα; ....

Τις μεταμεσονύχτιες ώρες λοιπόν , που πάλι προσπαθούσα να βρώ κάτι είτε για να με κάνει να κοιμηθώ, είτε για να με κάνει να ξεχάσω ότι δεν κοιμάμαι... μου ήρθε η "έμπνευση" θα γράψω για την αϋπνία... όχι όμως για την επιστημονικά οριζόμενη κατάσταση ώς αϋπνία, θα γράψω για την δική μου αϋπνία...τις ομορφιές της και της ασχήμιες της!

Όταν είσαι ξύπνιος την ώρα που οι περισσότεροι άνθρωποι κοιμούνται, κατά έναν περίεργο τρόπο νοιώθεις κάπως ξεχωριστός, και αυτό γιατί μπορείς να ακούσεις και να παρατηρήσεις πράγματα που τις άλλες ώρες είναι αδύνατο να το κάνεις. Αυτές τις ώρες μπορεί να βρείς απαντήσεις σε ερωτήματα που σε τρώνε καιρό (αυτό είναι καλό), αλλά ταυτόχρονα να γεννηθούν άλλα τόσα ερωτήματα πιο δύσκολα και πιο μεγάλα που θα σε βασανίζουν ίσως για ακόμη περισσότερο καιρό (αυτό είναι κακό). Αυτές τις ώρες που είσαι μόνος σου, γιατί όλοι οι άλλοι κοιμούνται, ακούς πραγματικά τον εαυτό σου, μιλάς μαζί του τον συγχαίρεις, τον βρίζεις, τον αποδοκιμάζεις, τον αγαπάς και τον μισείς περισσότερο. Βάζεις σε μια σειρά τα θέλω σου, τα πρέπει σου, τα γιατί και τα πώς που σε απασχολούν.Τελικά κάπου μπερδεύεσαι, δεν ξέρεις αν τα σκέφτεσαι όλα αυτά επειδή δεν κοιμάσαι, ή δεν μπορείς να κοιμηθείς επειδή ακριβώς τα σκέφτεσαι... (κάτι σαν το αβγό και την κότα)

Πολλές φορές μπορεί να σκεφτείς ότι κάτι δεν πάει καλά...δεν γίνεται να είσαι εσύ έτσι, δεν γίνεται να νοιώθεις κούραση και να λες "σήμερα θα κοιμηθώ πριν ακουμπήσω το μαξιλάρι" αλλά τελικά να ξαγρυπνάς, μετρώντας πρόβατα! (που λέει ο λόγος)

Υπάρχουν όμως και οι ωραίες στιγμές... ένας περίπατος σε μια πόλη φάντασμα... έχω την τύχη να ζώ σε μια σχετικά ήσυχη περιοχή με αρκετό πράσινο, και πρόσφατα ανακάλυψα ότι τη νύχτα είναι πολύ πιο όμορφη... βγαίνω και περπατάω! Κάποιοι μου λένε ότι είναι επικίνδυνο... δε συμφωνώ, γιατί είναι επικίνδυνο απόψε που θα βγω από το σπίτι μου και θα γυρίσω σε αυτό, και δεν είναι επικίνδυνο ένα Σάββατο βράδυ ας πούμε που θα γύριζα από διασκέδαση την ίδια ώρα, στον ίδιο δρόμο...; Σαχλαμάρες...

Ένα άλλο βράδυ κατέβηκα στο κέντρο της Αθήνας, και πήρα τον ανήφορο για την Πνύκα, κόντευε να ξημερώσει...κάθισα στον Ιερό βράχο, με ένα κουτάκι μπύρα και έβλεπα τα φώτα της πόλης... στην αρχή έλαμπαν... σιγά - σιγά άρχισαν να σβήνουν... μόλις πέρασε ο πρώτος συρμός του ΗΣΑΠ ξεκίνησα κι εγω τον κατήφορο... ευτυχώς είχα ρεπό εκείνη την ημέρα.

Το πιο εντυπωσιακό όμως δεν είναι ότι γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου.. αυτό ως ένα βαθμό είναι αναμενόμενο. Το πραγματικά εντυπωσιακό είναι ότι καταλαβαίνεις καλύτερα τους γύρω σου.. τους δικούς ανθρώπους, αυτούς που συναναστρέφεσαι... Φέρνεις τους διαλλόγους σας ξανά και ξανά στο μυαλό σου, (ίσως και να έρχονται μόνοι τους) τους αναλύεις, και βλέπεις λεπτομέρειες που σου είχαν ξεφύγει... έτσι συγχωρείς πολύ πιο εύκολα, βλέπεις ότι κάτι το είχες παρεξηγήσει, αναθεωρρείς. Βέβαια συμβαίνει και το αντίθετο, βρίσκεις αυτό το "κάτι" που κρυβόταν πίσω από τα λόγια κάποιου, ακόμη και των δικών σου λόγων προς κάποιον άλλον... σκέφτεσαι, κρίνεις, συγκρίνεις και αποφασίζεις. Κάνεις αυτό που λέμε "ξεσκαρτάρισμα", τα βάζεις όλα σε μια τάξη και προχωράς...Όταν θα έχεις τελειώσει με αυτό το συμμάζεμα, τότε μάλλον είναι και η στιγμή που ο Μορφέας θα επανέλθει, να σε πάρει στην αγκαλιά του, να σου "κλείσει το γενικό" και να σε ταξιδέψει σε τόπους γαλήνης και ηρεμίας.

Εγώ νομίζω ότι κοντεύω να τελειώσω με το δικό μου ξεσκαρτάρισμα, και όπου να 'ναι θα γυρίσω στους φυσιολογικούς μου ρυθμούς και αυτό το κατάλαβα τώρα που τα έφερνα όλα ένα ένα στο μυαλό μου για να τα βάλω σε μια σειρά, να μπορέσω να τα εξηγήσω για να έχει και ένα νόημα αυτή η ανάρτηση και να μην είναι ασυνάρτητη.. τελικά αυτό το "γράψε" που μου είπε ένας φίλος το απόγευμα ήταν η άκρη του νήματος που θα με οδηγήσει στην έξοδο από τον δικό μου λαβύρινθο σκέψεων...