Όνειρο, εφιάλτης, πραγματικότητα!

Είμαι ξαπλωμένη κατάχαμα, στο πάτωμα βρώμικα νερά, τα ρούχα μου είναι μούσκεμα, κρυώνω, ανοίγω τα μάτια μου και με κόπο σηκώνομαι όρθια και πάλι. Δεν ξέρω που είμαι, αλλά μοιάζει σαν παλιό, παμπάλαιο, βιομηχανικό εργαστήριο ή κάτι τέτοιο. Σκουριασμένοι σωλήνες, μια σπασμένη παλιά μπανιέρα, βρώμικοι τοίχοι, και στη μέση του δωματίου ένα χειρουργικό τραπέζι. Ο χώρος μυρίζει κάτι σαν... κιμωλία. Κάνω να κινηθώ προς το τραπέζι αλλά κάτι με κρατάει, κοιτάω κάτω και βλέπω ότι γύρω από τον αριστερό μου αστράγαλο, είναι τυλιγμένη μια χοντρή αλυσίδα που καταλήγει κλειδωμένη σε έναν από τους πολλούς παλιούς σκουριασμένους σωλήνες. Είμαι ξυπόλητη και τα δάχτυλα των ποδιών μου έχουν μελανιάσει, κάνω κύκλους γύρω από τον εαυτό μου πηδώντας πάνω από την αλυσίδα που με κρατάει δεμένη και πλατσουρίζοντας στα βρώμικα παγωμένα νερά. Ουρλιάζω δυνατά!!! Δεν είναι δυνατόν, κάποιος τρόπος θα υπάρχει, να κόψω την αλυσίδα για αρχή και μετά να ψάξω να βρω μια έξοδο, έναν τρόπο να βγώ από δω μέσα! Η καρδιά μου χτυπάει δυνατά! Τα δόντια μου χτυπάνε από το κρύο και τα χέρια μου τρέμουν από τα νεύρα!
Κοιτάω στην άλλη άκρη του δωματίου μια λάμπα φθορίου που τρεμοπαίζει μου αποκαλύπτει στιγμιαία ότι δεν είμαι μόνη μου στο δωμάτιο, εκεί μαζί μου στο ίδιο τεράστιο και παγωμένο δωμάτιο είναι αλλες δυο γυναίκες. Μια κοντούλα και κάπως άσχημη Ασιάτισα και μια άλλη ψηλή ξανθιά με γαμψή μύτη.
-ΕΕΕ! εσείς!
-....
-Ντεν μιλλλάου καλλά Ελληνικά λέει η ψηλή ξανθιά!!!
-Οκ! Ινγκλις???
-Γιες
-Γιες...
(για λόγους πρακτικούς οι διάλλογοι που θα ακολουθήσουν θα είναι μεταφρασμένοι στα Ελληνικά εκτός εαν κάποιοι από αυτούς δεν είναι δυνατόν να μεταφραστουν)
-Από πού είστε εσείς;
-Κορέα
-Βουλγαρία
Ωραία λοιπόν έχουμε και λέμε, σκέφτηκα, μια Ελληνίδα, μια Κορεάτισσα και μια Βουλγάρα! Μα τί σκατά; Τί κοινό έχουμε εμείς οι τρείς; Γιατί είμαστε εδώ; Και πώς βρεθήκαμε εδώ;
-Είστε κι εσείς δεμένες;
-Όχι
-Όχι
-!!!!! Είστε σίγουρες;
-Ναι
-Ναι
-Ε τότε ελάτε εδώ να με βοηθήσετε να λυθώ κι εγω... γιατί μένετε εκεί στο σκοτάδι αφού μπορείτε να κινηθείτε ελεύθερα στο χώρο;
-Σε φοβάμαι! λέει η Κορεάτισσα
-Και καλά κάνεις! Αλλά τώρα δεν εχεις και πολλές επιλογές!
-Ερχομαι εγώ! λέει η Βουλγάρα!
Πράγματι ήρθε κοντά μου, ήταν όμορφη, με υπέροχα μπλέ και όχι γαλάζια μάτια, κατάξανθα λαμπερά μαλλιά και μια μύτη γαμψή! (Αυτό ήταν το μόνο άσχημο χαρακτηριστικό της αλλά της το συγχωρούσες δεν το πρόσεχες πολύ)

-Πώς σε λένε; τη ρώτησα

-Μαρία
-Εσένα; ρωτάω την Κορεάτισσα που κάθεται ακόμη στην άλλη άκρη του δωματίου

-Λι ξιν Χιάο. (ή κάτι τέτοιο...) αλλά αυτό για τους Χριστιανούς μεταφράζεται ώς Μαρία

Μάλιστα, δυό Μαρίες κι εγώ!! Εμένα όμως δε με λένε Μαρία, άρα δεν είναι αυτό το κοινό μας στοιχείο. Κάτι άλλο πρέπει να είναι, γιατί δεν γίνεται, κάτι πρέπει να μας συνδέει στα σίγουρα!

Η κοντούλα φοβισμένη, και εμφανώς ταλαιπωρημένη Κορεάτισσα με κοιτάει με τρόμο!

-Μή φοβάσαι, δεν δαγκώνω, έλα κι εσυ εδώ, όλες μαζί ίσως μπορέσουμε να βγούμε από εδώ!

Της είπα με ένα πολύ ειλικρινές χαμόγελο. Τότε η ξανθιά Βουλγάρα έρχεται προς το μέρος μου και μου λέει εμπιστευτικά! "Αυτή σε έδεσε όσο κοιμόσουν!"

-ΤΙΙΙΙΙΙΙ; Γιατί μωρή αποβολή με έδεσες; Με ξέρεις; Τί σου έκανα μωρή; Είσαι ηλίθια τελείως; Γαμώ το κερατό μου μέσα! Και είχα σε εκτίμηση τους κατατρεγμένους Ασιάτες! Ηλίθιο κορμί, πάρε γρήγορα την κακομουτσουνάρα σου κι έλα εδώ να με λύσεις ΤΩΡΑΑΑ! ΑΚΟΥΣ; ΤΩ-ΡΑ!!

Η καημένη η Κορεάτισσα, τρόμαξε έβαλε τα κλάμματα και ψέλισσε! "Δεν φταίω εγώ... συγγνώμη αυτός μου είπε ότι αν θέλω να σωθώ και να βγω από δω μέσα ζωντανή πρέπει να σε δέσω..."

-Ωωωωπαααα; ΑΥΤΟΣ; ποιός δηλαδή; Υπάρχει κι άλλος εδω μέσα; Λέγε γλυκιά μου, λέγε και μην κλαις, γίνεσαι ακόμη πιο άσχημη!!!!

-Θα εννοεί αυτόν με τα μαύρα ρούχα που σε έφερε και σε πέταξε εδω μέσα, σου πηρε και κάτι από την τσέπη. Είπε η Βουλγάρα.

Έψαξα την τσέπη μου... έλειπαν μόνο 3 φωτογραφίες.

Δηλαδή όταν εγώ έφτασα , οι άλλες δύο ήταν ήδη εδώ!

-Κι εσείς πώς ήρθατε εδω; Ο ίδιος μαλάκας μας έφερε όλες; Τον ξέρουμε; εσείς τον ξέρετε; Εγώ τον ξέρω;

-Άκου να δεις, ξεκινάει η Κορεάτισσα, Αυτόν που με έφερε εδώ τον ξέρουμε εγώ κι εσυ αλλά δεν τον ξέρει η Βουλγάρα...

-Κι αυτόν που έφερε εμένα εδω τον ξέρουμε εμείς οι δύο αλλά δεν τον ξέρει η Κορεάτισσα! Είπε η Βουλγάρα...

-Άρα υπάρχουν 2 μαλάκες που τους ξέρω ( και που άμα τους πιάσω αλοίμονό τους) ....

-ΌΧΙ!! λένε και οι δύο μαζί... Ένας είναι!!!!

-Εεεεεε! Θα με τρελάνετε εσείς! Τώρα δεν είπατε ότι τον έναν τον ξέρει η μία και όχι η άλλη και τούμπαλιν; άρα είναι δύο!!!!!!!!!!!!!!

-Όχι! ΕΝΑΣ είναι με ΔΥΟ πρόσωπα! Είπε η Βουλγάρα και ξέσπασε σε κλάμματα.

-ΟΚ! Μην κλαις κι εσυ τώρα, πώς τον λένε; Τί θέλει; Και γιατί σας είπε να με δέσετε; Κι εσύ Κορεατισσούλα μου έλα να με λύσεις επιτέλους!!!

Η μικρή σε μέγεθος αλλά μάλλον και σε ηλικία Κορεάτισσα επιτέλους με έλυσε, συνεχίσαμε την κουβέντα οι τρεις μας και καταλήξαμε στο εξής: Καμμία από τις δυο τους δεν ήξερε το όνομά του, τον ήξεραν αλλά πτέ δεν είχαν μάθει πως τον λένε. Αυτός ο μυστήριος μαλάκας τους είπε να με δέσουν γιατί διαφορετικά ΕΓΩ θα τις σκότωνα! (άκου να δεις!)

Ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και μπαίνει μέσα αυτός.... με κοιτάει και γελάει...

Δεν τον διακρίνω καθαρά, αλλά μόλις πλησιάζει λίγο ακόμη τον αναγνώρισα!

-ΑΑΑΑΑ! Ωστέ εσύ είσαι πουλάκι μου ε; Έπρεπε να το είχα καταλάβει... Μόνο ένας άνθρωπος τόσο γελοίος όσο εσύ θα μπορούσε να σκεφτεί κάτι τέτοιο. Και καλά παιδί μου, αφού εμένα θες να ξεκάνεις, τί σου φταίξανε τα δόλια τα αλλοδαπά; Γιατί τις ταλαιπωρείς κι αυτές τις έρμες;

-Ποίος είναι; Ρωτάει η Κορρεάτισσα

-Σςςςς περίμενε, θα σου πώ. κάτσε να μας πει ο μαλάκας γιατί σας τραβολογάει κι εσάς εδώ; Αφού εμένα θέλι να ξεκάνει!

"Τις έφερα εδώ, για να δεις καθαρά αυτό που δεν πρόκειται να γίνεις! Η Κορεάτισσα έιναι η καλή νοικοκυρά, η καλή μάνα, η καλή σύζυγος, η ασχημούλα που σε κερδίζει με την καρδιά (αλλά και την πονηριά της) Αυτή που ξέρει να το βουλώνει και να γίνεται η καλή και το "θύμα", αυτή που όλοι εκτιμούν για τις αρχές της και την αφοσίωσή της στους άλλους! Αυτό που δεν είσαι και δεν θα γίνεις ποτέ! (Μαρία σαν την Παναγιά)

άλλη, η Βουλγάρα είναι αυτή που εντυπωσιάζει με το παρουσιαστικό της, που μαγεύει τους άντρες με τα μάτια της, αυτή που όλοι την αγαπούν και την θέλουν για να τους ομορφαίνει τη ζωή, αυτή που θα κοιτάξει την πάρτη της και κανέναν άλλον, αυτή που θα ζει ευτυχισμένη ό,τι κι αν γίνει! ακόμη και εις βάρος των άλλων! Αυτό που δεν είσαι και δεν θα γίνεις ποτέ! (Μαρία σαν την Μαγδαληνή)" Είπε ο τυπάς κα ξέσπασε σε γέλια βροντερά και δυνατά!

-ΜΑ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΜΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΥΟ!!! ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ!!!! Ή και οι δυο μαζί ή ακόμη καλύτερα και οι τρεις μαζί!!!

-Αυτό δεν θα γίνει ποτέ! Γιατί αυτές είναι κάτι! Εσύ είσαι ΤΙΠΟΤΑ!!!

-Πες μου ποιος είναι θα σκάσω! είπε η Κορεάτισσα καθώς αυτός τις τραβούσε και τις δύο έξω από το δωμάτιο και κλείνοντας την βαριά πόρτα πίσω τους..

-Είναι ο άλλος μου εαυτός!!! Της φώναξα... Είναι εγώ!!!

Και πριν προλάβω να τελειώσω την φράση μου.. άκουσα την πόρτα να κλειδώνει, είδα τα φώτα να σβήνουν και ένοιωσα την παγωμένη αλυσίδα να τυλίγεται ξανα γύρω από το πόδι μου...

Ήμουν μόνη..... ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!