Οδοιπορικό στη γη των Κενταύρων!

Τρείς μέρες γεμάτες! Τρεις μέρες γεμάτες από φύση, περπάτημα, μυρωδιές και εικόνες!

Την πρώτη μέρα βρεθήκαμε στον Αλμυρό Βόλου. Εκεί βρίσκεται το δάσος Κουρί. 11ΟΟ στρέμματα περιφργαμένα από τον Δήμο Αλμυρού ο οποίος έχει και την ευθύνη συντήρησης του χώρου. Σε προηγούμενη επίσκεψή μου σε αυτό το κάποτε όμορφο δάσος είχα συναντήσει όμορφα ζώα όπως ζαρκάδια, ελάφια, παγώνια, κύκνους, αγριόπαπιες, πάπιες κλπ. Προχτές όμως και μετά από 8 περίπου χρόνια από την προηγούμενη επίσκεψή μου αυτό που αντίκρυσα ήταν εγκατάλειψη, σκουπίδια, τρομαγμένα ζώα και βρώμικες τεχνητές λίμνες! Τα ελάφια και τα ζαρκάδια που κάποτε τριγύριζαν χαρούμενα συνοδεύοντας μας στον περίπατο ή την άσκησή μας τώρα ήταν άφαντα. Ούτε ένα δεν είδαμε. Τα παγώνια που γέμιζαν τον τόπο με τα όμορφα φτερά τους τώρα ήταν ελάχιστα και μαδημένα!!! Έμαθα ότι ντόπιοι και όχι μόνο κυνηγοί, "εξαφάνισαν" τα ζαρκάδια και τα ελάφια, και ότι οι ασυνείδητοι επισκέπετες μαδάνε τα παγώνια για να πάρουν σαν "σουβενίρ" ένα φτερό από την όμορφη ουρά των άμοιρων αρσενικών! Τα δε νηκτικά πουλιά, όσα από αυτά δηλαδή πεισματικά συνεχίζουν να ζουν εκεί, γίνονται στόχος των μικρών επισκεπτών του δάσους με την ανοχή των γονέων τους! Ειλικρινά ντράπηκα πολύ! Ντράπηκα για το θέαμα που αντίκρυσα, και γέλασα με τις πινακίδες που έγραφαν! Ο ΔΗΜΟΣ ΑΛΜΥΡΟΥ ΑΓΑΠΑ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ή κάτι τέτοιο τελος πάντων.. φαντάσου να μην το αγαπούσε δηλαδή... Το προσπερνάω προς το παρών , αν και θα μαζέψω υλικό γι αυτό το θέμα και θα επιστρέψω με μιά ανάρτηση καθαρά και μόνο για το δάσος Κουρί. Σε αυτά τα 1100 στρέμματα λοιπόν, ξεχυθήκαμε κι εμεις για έναν όμορφο περίπατο ξεκινώντας έτσι και την τριήμερη παραμονή μας στην όμορφη Μαγνησία. Φλατ διαδρομή, χαλαρά και όμορφα. Μετά την περιήγησή μας στο δάσος επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για να ξεκουραστούμε γιατί τις επόμενες 2 μέρες είχαμε αποφασίσει να ακολουθήσουμε τα βήματα των Κενταύρων στο μαγευτικά όμορφο Πήλιο.

Ημέρα Δεύτερη, ξεκινήσαμε από την παραλία Αγριάς πολύ νωρίς το πρωί, ανεβήκαμε στο βουνό, περάσαμε από τα πολύ όμορφα και φιλόξενα χωριά και καταλήξαμε στην παραλία του Χορευτού το απογευματάκι όπου όλοι μαζί αφεθήκαμε στην αγκαλιά του όμορφου Αιγαίου. Η διαδρομή κουραστική μεν, πανέμορφη και αναζωογονητική δε!

Ημέρα τρίτη και πιο αγαπημένη. Το πάθος μου για την Πορταριά του Πηλίου είναι γνωστό σε όσους με ξέρουν λιγότερο ή περισσότερο. Όνειρο της ζωής μου είναι κάποια στιγμή να ζήσω μόνιμα εκεί. Σε αυτό το πανέμορφο χωριό με τη θέα που σου κόβει την ανάσα! Μόλις 12 χιλιόμετρα από τον Βόλο κι όμως είναι σα να βρίσκεσαι σε άλλο πλανήτη! Ημέρα τρίτη λοιπόν, μόλις ο ήλιος ανέβηκε λίγο στον ουρανό του Πηλιου, ξεκινήσαμε από την Πορταριά και ακολουθήσαμε το υπέροχο μονοπάτι των Κενταύρων! Δροσιστίκαμε στον καταρράκτη, μυρίσαμε τα υπέροχα αρώματα της φύσης, Ρίγανη, θυμάρι, βασιλικός, κάρυ το ελληνικόν, ακόμη και λίγες παπαρούνες επέμεναν. Βιολέτες, μαργαρίτες, αγριολούλουδα.. και τί δεν είδαμε και τί δεν μυρίσαμε εκεί. Σε κάποια σημεία, δυσκολεύτικα γιατί τα παπούτσια μου δεν ήταν τα κατάλληλα για αυτή τη διαδρομή και γλιστρούσα, άσε που η μέρα ήταν πολύ ζεστή και το δίλημμα μεγάλο. Μακρύ κολάν;... Μπά, πολύ ζεστη! Κοντό;....τσουκνίδες και αγκάθια απειλούν τα πόδια μας... Ήταν πολλές οι φορές που βγάζαμε το ένα και βάζαμε το άλλο... μέχρι που βαρεθήκαμε και μείναμε με το μακρύ τελικά οι περισσότεροι, κι ας ιδρώσαμε λίγο παραπάνω!

Πορταριά, μακρυνίτσα, μαγεία! Το δε μονοπάτι των Κενταύρων ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ! Ήταν ένα υπέροχο, τριήμερο και που μάλιστα μου έδωσε την ευκαιρία να πραγματοποιήσω ίσως το όνειρό μου... αυτό θα το δούμε σε λίγους μήνες! Ως τότε.. θα μείνω με την ανάμνηση!