Για ένα χαμόγελο.....

Οι άνθρωποι που αγαπώ, εκτιμώ και νοιάζομαι γι αυτούς θέλω να είναι πάντα καλά, υγειείς, χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι! Ποιος δεν θέλει άλλωστε; Τί γίνεται όμως όταν δεν είναι καλά; όταν έχουν προβλήματα που τους απασχολούν και εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτα; Είτε γιατί δεν ξέρω τί τους απασχολεί, είτε γιατί το θέμα που τους βασανίζει είναι εκτός των δυνατοτήτων μου, είτε γιατί... απλά σε κάποια πράγματα κανείς δεν μπορεί να επέμβει!... Τί γίνεται τότε;.... απλά εγώ σκάω! Σκάω από στεναχώρια και αγωνία, χάνω τον ύπνο μου και σκέφτομαι... σκέφτομαι... σκέφτομαι... Στέλνω όλη την θετική μου ενέργεια σε αυτόν που έχει το πρόβλημα, εύχομαι και σέ κάθε ανώτερη δύναμη που μου έρχεται στο μυαλό, να γίνει ένα θαύμα και όλα να πάρουν το δρόμο τους... να μην σταναχωριούνται πια οι αγαπημένοι μου... κι ας πληρώσω εγώ με κάποιο τρόπο. (Όλες οι υπέρτατες δυνάμεις για να κάνουν κάτι... θέλουν το αντάλλαγμά τους... )

Έτσι λοιπόν χτες το βράδυ, ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου, σκεφτόμουν με δάκρυα στα μάτια κάποια αγαπημένα πρόσωπα που τις τελευταίες μέρες δεν είναι καλά... (Δεν το αντέχω αυτό το πράγμα, με διαλύει... θέλω όλος ο κόσμος να είναι καλά.. πόσο μάλλον οι κοντινοί μου άνθρωποι!)Το πρόβλημα του ενός αγαπημένου προσώπου το γνωρίζω και προσπαθούμε μαζί για να το λύσουμε... το πρόβλημα του άλλου αγαπημένου όμως, ούτε ξέρω ποιο είναι, ούτε αν είναι σοβαρό, ουτε αν μπορώ να βοηθήσω, αυτό που ξέρω εγώ και που με κάνει ράκος είναι ότι ένας άνθρωπος που αγαπώ δεν είναι καλά.... Να η αγωνία, και να τα δάκρυα και νά τα παζάρια με το σύμπαν τους Αγιόυς τους Θεούς και τους Δαιμονες, να πάνε όλα καλά και να δώ πάλι χαμόγελα στα αγαπημένα πρόσωπα....

Και επιστρέφω στο χτες το βράδυ....

Είμαι ξαπλωμένη στο κρεβάτι, έχω δίπλα μου ένα ποτήρι ποτό, και στα χέρια ένα τσιγάρο που μόλις έχω ανάψει... σκέφτομαι, σκέφτομαι, σκέφτομαι.... τί θα κάνω γαμώ το κερατό μου ε; Είναι δυνατόν να κάτσω με σταυρωμένα χέρια; Εντάξει με την "Χ" κάτι θα κάνουμε... με τον "Ψ" όμως; Δεν μου λέει και τίποτα γαμώ το.... δεν μιλάει... δεν θέλει να μιλήσει... πρέπει όμως να κάνω κάτι εγώ, αλλιώς θα τρελαθώ! Και να τα δάκρυα... μια γουλιά ποτό, μια μεγάλη τζούρα καπνού... και ξεκινάω... Ανασηκώνομαι... σκέφτομαι και αποφασίζω. Όσο γνωρίζω τον χαρακτήρα του αγαπημένου "Ψ" για να τον βοηθήσω μάλλον θα πρέπει να τον αφήσω μόνο του χωρίς να τον πρήζω κι εγώ... τόσοι και τόσοι θα τον πρήζουν καθημερινά, εγώ ας λείπω!

Αυτό όμως δεν μου αρκεί... εγώ συνεχίζω να ανησυχώ, να πονάω και να δακρύζω...
Άλλη μια γουλιά, άλλη μια τζούρα και πάμε παρακάτω...ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΑΓΩΝΙΑ ΜΟΥ ΜΕΣΑ! Τελικά η απάντηση ήρθε μέσα από το σύννεφο καπνού που είχε δημιουργηθεί από το τσιγάρο μου... Πώς; Έτσι:
Ο καπνός που έγβαινε από τη μύτη και το στόμα μου μαζί με τον υπόλοιπο που ανέβαινε σταθερά προς το ταβάνι από το τσιγάρο που κρατούσα στα δαχτυλά μου, με ενοχλούσε, έμπαινε στα ήδη ευαίσθητα μάτια μου από τα δάκρυα και έκανα μια γρήγορη κίνηση με το χέρι μου για να τον απομακρύνω... Τότε μέσα από τον καπνό εμφανίστηκε ένα πρόσωπο!!

Πρόσωπο περίεργο, μυστήριο, δεν μπορούσα να προσδιορίσω φύλο, άντρας; γυναίκα; δεν κατάλαβα...

Αααα καλάαα, και ακόμη δεν έχω τελειώσει το πρώτο ποτό! Σκέφτηκα....

-Άκου , λέει το πρόσωπο

-Έλα για πες; απαντάω...

-Ξέρω ότι θες να λυθούν τα προβλήματα της "Χ" και του "Ψ". Σωστά;

-Ναι!

-Υπάρχει τρόπος....

-Λεγε!

-Θα γίνουν όλα όπως πρέπει... όλοι θα βρούν αυτό που θέλουν, αυτό που χρειάζονται για να είναι καλά... Αλλά!!!!

-Τί αλλά; Λέγε θα με σκάσεις!

Ανάβω κι άλλο τσιγάρο...

-Άκου κοπελιά! Τίποτα δεν γίνεται χωρίς κόστος... και κάποιος πρέπει να πληρώσει...

-Λέγε γαμώ το κερατό μου! Λέγε!!!!

-Εσύ τους αγαπάς πραγματικά αυτούς τους δυο; Χωρίς ιδιοτέλεια; Θες πραγματικά να είναι καλά; Νο μάτερ γουάτ;

(ώπα και το αγγλικό το φάντασμα...!!!!)

-Ναι ρε φίλε... νο ματερ γουάτ! Λέγε όμως! Λέγε!!!!!

-Λοιπόν για να γίνουν όλα καλά, και οι αγαπημένοι σου, να είναι χαρούμενοι και ευτυχισμένοι πάλι... εσύ θα πρέπει να.....

Εξαφανίστηκε!

'Οχι τώρα ρε πούστη μου.... όχι τώρα! Πού έισαι ρε Φάντασμα; εεεε!! Φάντασμα! Τσακίσου κι έλα εδώ τώρα! Μην παίζεις με την αγωνία μου.... Γελοίο σαδιστικό φαντασματάκι!!!!! Ανάβω τσιγάρο! Φυσάω τον καπνό και νά το !

-Εδώ είσαι; Λέγε ρε ... πές μου τί πρέπει να κάνω εγώ;

-Εσύ θα πρέπει να κάνεις υπομονή αφ' ενός, και αφ ετέρου... για να πάρεις αυτό που θες πρέπει να μου δώσεις κάτι!

-'Ο, τι θες! Αλλά πες μου.... τί θες να σου δώσω; Ψυχοβγάλτης είσαι ρε!

-Τίποτα σπουδαίο... απλα θα μου δώσεις την γαλήνη σου και τον ύπνο σου!

-Και μετά; Οι αγαπημένοι μου θα χαμογελούν ξανά;

-Ναι!

-Εγγυημένα;

-Ε! Τί παιδιά είμαστε; Σίγουρα! Όχι αμέσως βέβαια, αλλά σε λίγες μέρες....

-Μπέσα έτσι;

Ναι αι αι...........

-Πάρτα ρε... πάρτα! Πάρε και την γαλήνη μου, πάρε και τον ύπνο μου... πάρε και 5 χρόνια απ' τη ζωή μου... μόνο τελείωνε!

-Μόνο την γαλήνη και τον ύπνο σου...

-Πάρτα! Τώρα! Δικά σου... και εγώ απλά θα σε εμπιστευτώ και θα περιμένω....

-Ωραια! Για να σε πείσω... κλείσε τα μάτια σου.

Τα έκλεισα, και τότε είδα δύο από τα πιο αγαπημένα μου πρόσωπα, χαρούμενα χαμογελαστά και ευτυχισμένα!

-Αυτό θα πάρεις, με αυτά που δίνεις.... είπε το πρόσωπο-φάντασμα

-Αυτό θέλω! Μου αρκεί!.......